Jobi 9

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Job reprit la parole et dit:

2 “Po, unë e di që është kështu, por si mund të jetë i drejtë njeriu përpara Perëndisë?

Oui, je sais qu’il en est ainsi: comment l’homme aurait-il gain de cause avec Dieu?

3 Në rast se dikush dëshiron të diskutojë me të, nuk mund t’i përgjigjet veçse një herë mbi një mijë.

Si nous désirions discuter avec lui, pas une fois sur mille il ne daignerait nous répondre.

4 Perëndia është i urtë nga zemra dhe i fuqishëm nga forca, kush, pra, u fortësua kundër tij dhe i shkoi mbarë?

Eminemment sage, triomphant de force, qui jamais lui tint tête et s’en trouva bien?

5 Ai vendos malet dhe ato nuk e dijnë që ai i përmbys në zemërimin e tij.

Il déplace les montagnes à l’improviste et les bouleverse dans sa colère.

6 Ai e tund dheun nga vendi i tij, dhe kollonat e tij dridhen.

Il fait trembler la terre sur ses bases et ébranle les colonnes qui la supportent.

7 Urdhëron diellin, dhe ai nuk lind, dhe vulos yjet.

II donne un ordre au soleil, et le soleil ne paraît point; il met un sceau sur les étoiles.

8 I vetëm shpalos qiejt dhe ecën mbi valët e larta të detit.

A lui seul, il déploie les cieux; il chemine sur la crête des vagues.

9 Ka bërë Arushën dhe Orionin, Plejadat dhe krahinat e jugut.

Ila fait la Grande Ourse, l’Orion, les Pléiades et les demeures sidérales du Midi.

10 Ai bën gjëra të mëdha dhe që nuk mund të hetohen, po, mrekulli të panumërta.

Il accomplit des merveilles sans fin, des prodiges qui ne se peuvent compter.

11 Ja, më kalon afër dhe nuk e shoh, kalon tutje dhe nuk e kuptoj.

Ah! S’Il passait auprès de moi, je ne le verrais point; s’il se glissait sous mes yeux, je ne le remarquerais pas.

12 Ja, ai kap gjahun dhe kush mund t’ia rimarrë? Kush mund t’i thotë: “Çfarë po bën?”.

Quand il empoigne quelqu’un, qui lui fera lâcher prise? Qui lui dira: "Que fais-tu?"

13 Perëndia nuk e tërheq zemërimin e tij; poshtë tij përkulen ndihmësit e Rahabit.

Dieu ne refoule pas sa colère; sous ses coups plient les satellites de l’orgueil.

14 Si mund t’i përgjigjem, pra, dhe të zgjedh fjalët e mia për të diskutuar me të?

Et moi j’oserais lui répliquer, je ferais assaut de paroles avec lui,

15 Edhe sikur të kisha të drejtë, nuk do të kisha mundësi t’i përgjigjem, por do t’i kërkoja mëshirë gjyqtarit tim.

moi, qui tout innocent que je fusse, ne trouverais rien à lui répondre, et demanderais simplement grâce à mon juge!

16 Në rast se unë e thërres dhe ai më përgjigjet, nuk mund të besoj akoma se e ka dëgjuar zërin tim,

Dût-il même se rendre à mon appel, je ne croirais pas qu’il écoute ma voix;

17 ai, që më godet me furtunën, dhe i shumëzon plagët e mia pa shkak.

car il m’accable sous un vent de tempête et multiplie gratuitement mes blessures.

18 Nuk më lë të marr frymë, përkundrazi më mbush me hidhërime.

Il ne me permet pas de reprendre haleine, tant il m’abreuve d’amertumes.

19 Edhe në qoftë se bëhet fjalë për forcën, ja, ai është i fuqishëm; por sa për gjykimin, kush do të më caktojë një ditë për t’u paraqitur?

S’Agit-il de faire preuve de force, il est là! S’Agit-il de jugement, il dira: "Qui pourrait m’assigner?"

20 Edhe sikur të isha i drejtë, vetë të folurit tim do të më dënonte; edhe sikur të isha i ndershëm, ai do të provonte se jam i çoroditur.

Fussé-je innocent, ma bouche me déclarerait coupable! Fussé-je sans reproche, elle me convaincrait de perversité!

21 Jam i ndershëm, por nuk e çmoj fare veten time dhe e përçmoj jetën time.

Oui, je suis sans reproche! Je ne me soucie pas de la vie, je suis las de l’existence.

22 Éshtë e njëjta gjë, prandaj them: “Ai shkatërron njeriun e ndershëm dhe të keqin”.

Tout revient au même: aussi dis-je que juste et méchant, il les fait également périr.

23 Në qoftë se një fatkeqësi mbjell papritur vdekjen, ai qesh me vuajtjen e të pafajmëve.

Si un cataclysme entraîne des morts soudaines, il se rit de l’épreuve des innocents.

24 Toka u është dhënë në dorë të këqijve; ai u vesh sytë gjyqtarëve të saj; po të mos jetë ai, kush mund të ishte, pra?

Par lui, la terre a été livrée aux impies: il voile les yeux de ceux qui y rendent la justice. Si ce n’est lui, qui serait-ce?

25 Tani ditët e mia kalojnë më shpejt se një vrapues, ikin pa parë asnjë të mirë.

Mes jours sont plus rapides qu’un courrier; ils s’enfuient sans avoir vu le bonheur.

26 Ikin shpejt si anijet prej xunkthi, si shqiponja që sulet mbi gjahun e vet.

Ils passent comme des barques de jonc, comme l’aigle qui se précipite sur la proie.

27 Në qoftë se them: “Dua ta harroj vajtimin, ta lë pamjen time të trishtuar dhe të tregohem i gëzuar”,

Quand je dis: "Je veux oublier ma souffrance, laisser là ma mine attristée et reprendre mes esprits",

28 më hyn frika për të gjitha dhembjet e mia; e di mirë që ti nuk do të më konsiderosh të pafajshëm.

je suis envahi par la crainte de mes tourments, sachant bien que tu ne m’absoudras pas.

29 Në qoftë se jam i dënuar tanimë, pse të lodhem më kot?

Je serai déclaré coupable: pourquoi donc prendre une peine inutile?

30 Edhe sikur të lahesha me borë dhe të pastroja duart e mia me sodë,

Dussé-je me laver dans de la neige fondue et purifier mes mains avec de la potasse,

31 ti do të më hidhje në baltën e një grope, edhe vetë rrobat e mia do të më kishin lemeri.

aussitôt tu me plongerais dans une fosse fangeuse, et mes vêtements mêmes auraient horreur de moi.

32 Në të vërtetë ai nuk është një njeri si unë, të cilit mund t’i përgjigjemi dhe të dalim në gjyq bashkë.

Car il n’est pas un homme comme moi pour que je lui réponde et que nous paraissions ensemble en justice.

33 Nuk ka asnjë arbitër midis nesh, që të vërë dorën mbi ne të dy.

Il n’existe pas d’arbitre entre nous, qui puisse poser sa main sur tous deux.

34 Le të largojë nga unë shkopin e tij, tmerri i tij të mos më trembë.

Qu’il écarte de moi sa verge, et que ses terreurs cessent de peser sur moi.

35 Atëherë do të mund të flas pa pasur frikë prej tij, sepse nuk jam kështu me veten time.

Alors je parlerai sans le redouter, car je n’en suis pas là dans le secret de ma conscience.