Jobi 9

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Et Job répondit et dit:

2 “Po, unë e di që është kështu, por si mund të jetë i drejtë njeriu përpara Perëndisë?

En vérité, je sais qu’il en est ainsi. Mais comment l’homme sera-t-il juste devant Dieu?

3 Në rast se dikush dëshiron të diskutojë me të, nuk mund t’i përgjigjet veçse një herë mbi një mijë.

S’il se plaît à contester avec lui, il ne lui répondra pas sur un point entre mille.

4 Perëndia është i urtë nga zemra dhe i fuqishëm nga forca, kush, pra, u fortësua kundër tij dhe i shkoi mbarë?

Il est sage de cœur et puissant en force: qui s’est endurci contre lui et a prospéré?

5 Ai vendos malet dhe ato nuk e dijnë që ai i përmbys në zemërimin e tij.

Il transporte les montagnes, et elles ne savent pas qu’il les renverse dans sa colère;

6 Ai e tund dheun nga vendi i tij, dhe kollonat e tij dridhen.

Il remue la terre de sa place, et ses colonnes tremblent;

7 Urdhëron diellin, dhe ai nuk lind, dhe vulos yjet.

Il parle au soleil, et [le soleil] ne se lève pas; et sur les étoiles il met son sceau;

8 I vetëm shpalos qiejt dhe ecën mbi valët e larta të detit.

Seul il étend les cieux et marche sur les hauteurs de la mer;

9 Ka bërë Arushën dhe Orionin, Plejadat dhe krahinat e jugut.

Il fait la grande Ourse, Orion, et les Pléiades, et les chambres du midi;

10 Ai bën gjëra të mëdha dhe që nuk mund të hetohen, po, mrekulli të panumërta.

Il fait de grandes choses qu’on ne saurait sonder, et des merveilles à ne pouvoir les compter.

11 Ja, më kalon afër dhe nuk e shoh, kalon tutje dhe nuk e kuptoj.

Voici, il passe près de moi, et je ne [le] vois pas; et il passe à côté [de moi], et je ne l’aperçois pas.

12 Ja, ai kap gjahun dhe kush mund t’ia rimarrë? Kush mund t’i thotë: “Çfarë po bën?”.

Voici, il ravit; qui l’en détournera? Qui lui dira: Que fais-tu?

13 Perëndia nuk e tërheq zemërimin e tij; poshtë tij përkulen ndihmësit e Rahabit.

Dieu ne retire pas sa colère; sous lui fléchissent les orgueilleux qui prêtent secours.

14 Si mund t’i përgjigjem, pra, dhe të zgjedh fjalët e mia për të diskutuar me të?

Combien moins lui répondrais-je, moi, [et] choisirais-je mes paroles avec lui!

15 Edhe sikur të kisha të drejtë, nuk do të kisha mundësi t’i përgjigjem, por do t’i kërkoja mëshirë gjyqtarit tim.

Si j’étais juste, je ne lui répondrais pas, je demanderais grâce à mon juge.

16 Në rast se unë e thërres dhe ai më përgjigjet, nuk mund të besoj akoma se e ka dëgjuar zërin tim,

Si je criais, et qu’il me réponde, je ne croirais pas qu’il ait prêté l’oreille à ma voix, –

17 ai, që më godet me furtunën, dhe i shumëzon plagët e mia pa shkak.

Lui qui m’écrase dans une tempête, et qui multiplie mes blessures sans cause.

18 Nuk më lë të marr frymë, përkundrazi më mbush me hidhërime.

Il ne me permet pas de reprendre haleine; car il me rassasie d’amertumes.

19 Edhe në qoftë se bëhet fjalë për forcën, ja, ai është i fuqishëm; por sa për gjykimin, kush do të më caktojë një ditë për t’u paraqitur?

S’agit-il de force, voici, il est fort; s’agit-il de jugement: Qui m’assignera?

20 Edhe sikur të isha i drejtë, vetë të folurit tim do të më dënonte; edhe sikur të isha i ndershëm, ai do të provonte se jam i çoroditur.

Si je me justifiais, ma bouche me condamnerait; si j’étais parfait, il me montrerait pervers.

21 Jam i ndershëm, por nuk e çmoj fare veten time dhe e përçmoj jetën time.

Si j’étais parfait, je méconnaîtrais mon âme, je mépriserais ma vie.

22 Éshtë e njëjta gjë, prandaj them: “Ai shkatërron njeriun e ndershëm dhe të keqin”.

Tout revient au même; c’est pourquoi j’ai dit: Il consume le parfait et le méchant.

23 Në qoftë se një fatkeqësi mbjell papritur vdekjen, ai qesh me vuajtjen e të pafajmëve.

Si le fléau donne subitement la mort, il se rit de l’épreuve de l’innocent.

24 Toka u është dhënë në dorë të këqijve; ai u vesh sytë gjyqtarëve të saj; po të mos jetë ai, kush mund të ishte, pra?

La terre est livrée en la main du méchant: il couvre la face de ses juges. S’il n’en est pas ainsi, qui est-ce donc?

25 Tani ditët e mia kalojnë më shpejt se një vrapues, ikin pa parë asnjë të mirë.

Mes jours s’en vont plus vite qu’un coureur; ils fuient, ils ne voient pas ce qui est bon;

26 Ikin shpejt si anijet prej xunkthi, si shqiponja që sulet mbi gjahun e vet.

Ils passent rapides comme les barques de jonc, comme un aigle qui fond sur sa proie.

27 Në qoftë se them: “Dua ta harroj vajtimin, ta lë pamjen time të trishtuar dhe të tregohem i gëzuar”,

Si je dis: J’oublierai ma plainte, je renoncerai à mon visage [morne] et je serai joyeux,

28 më hyn frika për të gjitha dhembjet e mia; e di mirë që ti nuk do të më konsiderosh të pafajshëm.

Je suis épouvanté de tous mes tourments; je sais que tu ne me tiendras pas pour innocent.

29 Në qoftë se jam i dënuar tanimë, pse të lodhem më kot?

Soit, je suis méchant: pourquoi me fatigué-je ainsi en vain?

30 Edhe sikur të lahesha me borë dhe të pastroja duart e mia me sodë,

Si je me lave avec de l’eau de neige, et que je nettoie mes mains dans la pureté,

31 ti do të më hidhje në baltën e një grope, edhe vetë rrobat e mia do të më kishin lemeri.

Alors tu me plongeras dans un fossé, et mes vêtements m’auront en horreur.

32 Në të vërtetë ai nuk është një njeri si unë, të cilit mund t’i përgjigjemi dhe të dalim në gjyq bashkë.

Car il n’est pas homme, comme moi, pour que je lui réponde, pour que nous allions ensemble en jugement.

33 Nuk ka asnjë arbitër midis nesh, që të vërë dorën mbi ne të dy.

Il n’y a pas entre nous un arbitre qui mettrait sa main sur nous deux.

34 Le të largojë nga unë shkopin e tij, tmerri i tij të mos më trembë.

Qu’il retire sa verge de dessus moi, et que sa terreur ne me trouble pas;

35 Atëherë do të mund të flas pa pasur frikë prej tij, sepse nuk jam kështu me veten time.

Alors je parlerai et je ne le craindrai pas; mais il n’en est pas ainsi de moi.