Jobi 9

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Alors Job prit la parole et dit:

2 “Po, unë e di që është kështu, por si mund të jetë i drejtë njeriu përpara Perëndisë?

Je sais bien qu'il en est ainsi: comment l'homme serait-il juste vis-à-vis de Dieu?

3 Në rast se dikush dëshiron të diskutojë me të, nuk mund t’i përgjigjet veçse një herë mbi një mijë.

S'il voulait contester avec lui, sur mille choses il ne pourrait répondre à une seule.

4 Perëndia është i urtë nga zemra dhe i fuqishëm nga forca, kush, pra, u fortësua kundër tij dhe i shkoi mbarë?

Dieu est sage en son cœur, et puissant en force: qui lui a résisté, et est demeuré en paix?

5 Ai vendos malet dhe ato nuk e dijnë që ai i përmbys në zemërimin e tij.

Il transporte les montagnes, sans qu'elles le sachent, il les renverse dans sa colère;

6 Ai e tund dheun nga vendi i tij, dhe kollonat e tij dridhen.

il secoue la terre sur sa base, et ses colonnes sont ébranlées.

7 Urdhëron diellin, dhe ai nuk lind, dhe vulos yjet.

Il commande au soleil, et le soleil ne se lève pas; il met un sceau sur les étoiles.

8 I vetëm shpalos qiejt dhe ecën mbi valët e larta të detit.

Seul, il étend les cieux, il marche sur les hauteurs de la mer.

9 Ka bërë Arushën dhe Orionin, Plejadat dhe krahinat e jugut.

Il a créé la Grande Ourse, Orion, les Pléiades, et les régions du ciel austral.

10 Ai bën gjëra të mëdha dhe që nuk mund të hetohen, po, mrekulli të panumërta.

Il fait des merveilles qu'on ne peut sonder, des prodiges qu'on ne saurait compter.

11 Ja, më kalon afër dhe nuk e shoh, kalon tutje dhe nuk e kuptoj.

Voici qu'il passe près de moi, et je ne le vois pas; il s'éloigne, sans que je l'aperçoive.

12 Ja, ai kap gjahun dhe kush mund t’ia rimarrë? Kush mund t’i thotë: “Çfarë po bën?”.

S'il ravit une proie, qui s'y opposera, qui lui dira: « Que fais-tu? »

13 Perëndia nuk e tërheq zemërimin e tij; poshtë tij përkulen ndihmësit e Rahabit.

Dieu! Rien ne fléchit sa colère; devant lui s'inclinent les légions d'orgueil.

14 Si mund t’i përgjigjem, pra, dhe të zgjedh fjalët e mia për të diskutuar me të?

Et moi je songerais à lui répondre, à choisir mes paroles pour discuter avec lui!

15 Edhe sikur të kisha të drejtë, nuk do të kisha mundësi t’i përgjigjem, por do t’i kërkoja mëshirë gjyqtarit tim.

Aurais-je pour moi la justice, je ne répondrais pas; j'implorerais la clémence de mon juge.

16 Në rast se unë e thërres dhe ai më përgjigjet, nuk mund të besoj akoma se e ka dëgjuar zërin tim,

Même s'il se rendait à mon appel, je ne croirais pas qu'il eût écouté ma voix:

17 ai, që më godet me furtunën, dhe i shumëzon plagët e mia pa shkak.

lui qui me brise comme dans un tourbillon, et multiplie mes blessures sans motif;

18 Nuk më lë të marr frymë, përkundrazi më mbush me hidhërime.

qui ne me laisse point respirer, et me rassasie d'amertume.

19 Edhe në qoftë se bëhet fjalë për forcën, ja, ai është i fuqishëm; por sa për gjykimin, kush do të më caktojë një ditë për t’u paraqitur?

S'agit-il de force, voici qu'il est fort, s'agit-il de droit, il dit: « Qui m'assigne? »

20 Edhe sikur të isha i drejtë, vetë të folurit tim do të më dënonte; edhe sikur të isha i ndershëm, ai do të provonte se jam i çoroditur.

Serais-je irréprochable, ma bouche même me condamnerait; serais-je innocent, elle me déclarerait pervers.

21 Jam i ndershëm, por nuk e çmoj fare veten time dhe e përçmoj jetën time.

Innocent! Je le suis; je ne tiens pas à l'existence, et la vie m'est à charge.

22 Éshtë e njëjta gjë, prandaj them: “Ai shkatërron njeriun e ndershëm dhe të keqin”.

Il m'importe après tout; c'est pourquoi j'ai dit: « Il fait périr également le juste et l'impie. »

23 Në qoftë se një fatkeqësi mbjell papritur vdekjen, ai qesh me vuajtjen e të pafajmëve.

Si du moins le fléau tuait d'un seul coup! Hélas! il se rit des épreuves de l'innocent!

24 Toka u është dhënë në dorë të këqijve; ai u vesh sytë gjyqtarëve të saj; po të mos jetë ai, kush mund të ishte, pra?

La terre est livrée aux mains du méchant, Dieu voile la face de ses juges: si ce n'est pas lui, qui est-ce donc?

25 Tani ditët e mia kalojnë më shpejt se një vrapues, ikin pa parë asnjë të mirë.

Mes jours sont plus rapides qu'un courrier, ils fuient sans avoir vu le bonheur;

26 Ikin shpejt si anijet prej xunkthi, si shqiponja që sulet mbi gjahun e vet.

ils passent comme la barque de jonc, comme l'aigle qui fond sur sa proie.

27 Në qoftë se them: “Dua ta harroj vajtimin, ta lë pamjen time të trishtuar dhe të tregohem i gëzuar”,

Si je dis: « Je veux oublier ma plainte, quitter mon air triste, prendre un air joyeux, »

28 më hyn frika për të gjitha dhembjet e mia; e di mirë që ti nuk do të më konsiderosh të pafajshëm.

je tremble pour toutes mes douleurs, je sais que tu ne me tiendras pas pour innocent.

29 Në qoftë se jam i dënuar tanimë, pse të lodhem më kot?

Je serai jugé coupable: pourquoi prendre une peine inutile?

30 Edhe sikur të lahesha me borë dhe të pastroja duart e mia me sodë,

Quand je me laverais dans la neige, quand je purifierais mes mains avec le bor,

31 ti do të më hidhje në baltën e një grope, edhe vetë rrobat e mia do të më kishin lemeri.

tu me plongerais dans la fange, et mes vêtements m'auraient en horreur.

32 Në të vërtetë ai nuk është një njeri si unë, të cilit mund t’i përgjigjemi dhe të dalim në gjyq bashkë.

Dieu n'est pas un homme comme moi, pour que je lui réponde, pour que nous comparaissions ensemble en justice.

33 Nuk ka asnjë arbitër midis nesh, që të vërë dorën mbi ne të dy.

Il n'y a pas entre nous d'arbitre qui pose sa main sur nous deux.

34 Le të largojë nga unë shkopin e tij, tmerri i tij të mos më trembë.

Qu'il retire sa verge de dessus moi, que ses terreurs cessent de m'épouvanter:

35 Atëherë do të mund të flas pa pasur frikë prej tij, sepse nuk jam kështu me veten time.

alors je parlerai sans le craindre; autrement, je ne suis point à moi-même.