Jobi 9
1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:
And Job answereth and saith: —
2 “Po, unë e di që është kështu, por si mund të jetë i drejtë njeriu përpara Perëndisë?
Truly I have known that [it is] so, And what — is man righteous with God?
3 Në rast se dikush dëshiron të diskutojë me të, nuk mund t’i përgjigjet veçse një herë mbi një mijë.
If he delight to strive with Him — He doth not answer him one of a thousand.
4 Perëndia është i urtë nga zemra dhe i fuqishëm nga forca, kush, pra, u fortësua kundër tij dhe i shkoi mbarë?
Wise in heart and strong in power — Who hath hardened toward Him and is at peace?
5 Ai vendos malet dhe ato nuk e dijnë që ai i përmbys në zemërimin e tij.
Who is removing mountains, And they have not known, Who hath overturned them in His anger.
6 Ai e tund dheun nga vendi i tij, dhe kollonat e tij dridhen.
Who is shaking earth from its place, And its pillars move themselves.
7 Urdhëron diellin, dhe ai nuk lind, dhe vulos yjet.
Who is speaking to the sun, and it riseth not, And the stars He sealeth up.
8 I vetëm shpalos qiejt dhe ecën mbi valët e larta të detit.
Stretching out the heavens by Himself, And treading on the heights of the sea,
9 Ka bërë Arushën dhe Orionin, Plejadat dhe krahinat e jugut.
Making Osh, Kesil, and Kimah, And the inner chambers of the south.
10 Ai bën gjëra të mëdha dhe që nuk mund të hetohen, po, mrekulli të panumërta.
Doing great things till there is no searching, And wonderful, till there is no numbering.
11 Ja, më kalon afër dhe nuk e shoh, kalon tutje dhe nuk e kuptoj.
Lo, He goeth over by me, and I see not, And He passeth on, and I attend not to it.
12 Ja, ai kap gjahun dhe kush mund t’ia rimarrë? Kush mund t’i thotë: “Çfarë po bën?”.
Lo, He snatches away, who bringeth it back? Who saith unto Him, 'What dost Thou?'
13 Perëndia nuk e tërheq zemërimin e tij; poshtë tij përkulen ndihmësit e Rahabit.
God doth not turn back His anger, Under Him bowed have proud helpers.
14 Si mund t’i përgjigjem, pra, dhe të zgjedh fjalët e mia për të diskutuar me të?
How much less do I — I answer Him? Choose out my words with Him?
15 Edhe sikur të kisha të drejtë, nuk do të kisha mundësi t’i përgjigjem, por do t’i kërkoja mëshirë gjyqtarit tim.
Whom, though I were righteous, I answer not, For my judgment I make supplication.
16 Në rast se unë e thërres dhe ai më përgjigjet, nuk mund të besoj akoma se e ka dëgjuar zërin tim,
Though I had called and He answereth me, I do not believe that He giveth ear [to] my voice.
17 ai, që më godet me furtunën, dhe i shumëzon plagët e mia pa shkak.
Because with a tempest He bruiseth me, And hath multiplied my wounds for nought.
18 Nuk më lë të marr frymë, përkundrazi më mbush me hidhërime.
He permitteth me not to refresh my spirit, But filleth me with bitter things.
19 Edhe në qoftë se bëhet fjalë për forcën, ja, ai është i fuqishëm; por sa për gjykimin, kush do të më caktojë një ditë për t’u paraqitur?
If of power, lo, the Strong One; And if of judgment — who doth convene me?
20 Edhe sikur të isha i drejtë, vetë të folurit tim do të më dënonte; edhe sikur të isha i ndershëm, ai do të provonte se jam i çoroditur.
If I be righteous, Mine mouth doth declare me wicked, Perfect I am! — it declareth me perverse.
21 Jam i ndershëm, por nuk e çmoj fare veten time dhe e përçmoj jetën time.
Perfect I am! — I know not my soul, I despise my life.
22 Éshtë e njëjta gjë, prandaj them: “Ai shkatërron njeriun e ndershëm dhe të keqin”.
It is the same thing, therefore I said, 'The perfect and the wicked He is consuming.'
23 Në qoftë se një fatkeqësi mbjell papritur vdekjen, ai qesh me vuajtjen e të pafajmëve.
If a scourge doth put to death suddenly, At the trial of the innocent He laugheth.
24 Toka u është dhënë në dorë të këqijve; ai u vesh sytë gjyqtarëve të saj; po të mos jetë ai, kush mund të ishte, pra?
Earth hath been given Into the hand of the wicked one. The face of its judges he covereth, If not — where, who [is] he?
25 Tani ditët e mia kalojnë më shpejt se një vrapues, ikin pa parë asnjë të mirë.
My days have been swifter than a runner, They have fled, they have not seen good,
26 Ikin shpejt si anijet prej xunkthi, si shqiponja që sulet mbi gjahun e vet.
They have passed on with ships of reed, As an eagle darteth on food.
27 Në qoftë se them: “Dua ta harroj vajtimin, ta lë pamjen time të trishtuar dhe të tregohem i gëzuar”,
Though I say, 'I forget my talking, I forsake my corner, and I brighten up!'
28 më hyn frika për të gjitha dhembjet e mia; e di mirë që ti nuk do të më konsiderosh të pafajshëm.
I have been afraid of all my griefs, I have known that Thou dost not acquit me.
29 Në qoftë se jam i dënuar tanimë, pse të lodhem më kot?
I — I am become wicked; why [is] this? [In] vain I labour.
30 Edhe sikur të lahesha me borë dhe të pastroja duart e mia me sodë,
If I have washed myself with snow-water, And purified with soap my hands,
31 ti do të më hidhje në baltën e një grope, edhe vetë rrobat e mia do të më kishin lemeri.
Then in corruption Thou dost dip me, And my garments have abominated me.
32 Në të vërtetë ai nuk është një njeri si unë, të cilit mund t’i përgjigjemi dhe të dalim në gjyq bashkë.
But if a man like myself — I answer him, We come together into judgment.
33 Nuk ka asnjë arbitër midis nesh, që të vërë dorën mbi ne të dy.
If there were between us an umpire, He doth place his hand on us both.
34 Le të largojë nga unë shkopin e tij, tmerri i tij të mos më trembë.
He doth turn aside from off me his rod, And His terror doth not make me afraid,
35 Atëherë do të mund të flas pa pasur frikë prej tij, sepse nuk jam kështu me veten time.
I speak, and do not fear Him, But I am not right with myself.
