Jobi 9
1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:
Then responded Job, and said—
2 “Po, unë e di që është kështu, por si mund të jetë i drejtë njeriu përpara Perëndisë?
Of a truth, I know that so it is, But how can a mortal be just with GOD?
3 Në rast se dikush dëshiron të diskutojë me të, nuk mund t’i përgjigjet veçse një herë mbi një mijë.
If he choose to contend with him, he cannot answer him, one of a thousand:
4 Perëndia është i urtë nga zemra dhe i fuqishëm nga forca, kush, pra, u fortësua kundër tij dhe i shkoi mbarë?
Wise in heart, and alert in vigour, What man hath hardened himself against him, and prospered!
5 Ai vendos malet dhe ato nuk e dijnë që ai i përmbys në zemërimin e tij.
Who removeth mountains, unawares, Who overturneth them in his anger;
6 Ai e tund dheun nga vendi i tij, dhe kollonat e tij dridhen.
Who shaketh the earth, out of its place, and, the pillars thereof, shudder;
7 Urdhëron diellin, dhe ai nuk lind, dhe vulos yjet.
Who commandeth the sun, and it breaketh not forth, and, about the stars, he putteth a seal;
8 I vetëm shpalos qiejt dhe ecën mbi valët e larta të detit.
Who spreadeth out fire heavens, by himself alone! and marcheth along, on the heights of the sea;
9 Ka bërë Arushën dhe Orionin, Plejadat dhe krahinat e jugut.
Who made the Bear, the Giant and the Cluster, and the chambers of the south;
10 Ai bën gjëra të mëdha dhe që nuk mund të hetohen, po, mrekulli të panumërta.
Who doeth great things, past finding out, and marvels, beyond number.
11 Ja, më kalon afër dhe nuk e shoh, kalon tutje dhe nuk e kuptoj.
Lo! he cometh upon me, yet can I not see him, Yea he passeth on, yet can I not discern him.
12 Ja, ai kap gjahun dhe kush mund t’ia rimarrë? Kush mund t’i thotë: “Çfarë po bën?”.
Lo! he snatcheth away, who can bring it back? Who shall say unto him, What wouldst thou do?
13 Perëndia nuk e tërheq zemërimin e tij; poshtë tij përkulen ndihmësit e Rahabit.
As for GOD, if he withdraw not his anger, under him, will have submitted themselves—the proud helpers.
14 Si mund t’i përgjigjem, pra, dhe të zgjedh fjalët e mia për të diskutuar me të?
How much less that, I, should answer him, should choose my words with him?
15 Edhe sikur të kisha të drejtë, nuk do të kisha mundësi t’i përgjigjem, por do t’i kërkoja mëshirë gjyqtarit tim.
Whom, though I were righteous, yet would I not answer, to be absolved, I would make supplication.
16 Në rast se unë e thërres dhe ai më përgjigjet, nuk mund të besoj akoma se e ka dëgjuar zërin tim,
Though I had called, and he had answered me, I could not believe, that he would lend an ear to my voice.
17 ai, që më godet me furtunën, dhe i shumëzon plagët e mia pa shkak.
For, with a tempest, would he fall upon me, and would multiply my wounds without need;
18 Nuk më lë të marr frymë, përkundrazi më mbush me hidhërime.
He would not suffer me to recover my breath, for he would surfeit me with bitter things.
19 Edhe në qoftë se bëhet fjalë për forcën, ja, ai është i fuqishëm; por sa për gjykimin, kush do të më caktojë një ditë për t’u paraqitur?
If it regardeth vigour, bold is he! If justice, who could summon him?
20 Edhe sikur të isha i drejtë, vetë të folurit tim do të më dënonte; edhe sikur të isha i ndershëm, ai do të provonte se jam i çoroditur.
If I should justify myself, mine own mouth, would condemn me, —I blameless? then had it shewn me perverse.
21 Jam i ndershëm, por nuk e çmoj fare veten time dhe e përçmoj jetën time.
I blameless? I should not know my own soul, I should despise my own life!
22 Éshtë e njëjta gjë, prandaj them: “Ai shkatërron njeriun e ndershëm dhe të keqin”.
One thing, there is, for which cause, I have said it, The blameless and the lawless, he bringeth to an end.
23 Në qoftë se një fatkeqësi mbjell papritur vdekjen, ai qesh me vuajtjen e të pafajmëve.
If, a scourge, slay suddenly, at the despair of innocent ones, he mocketh.
24 Toka u është dhënë në dorë të këqijve; ai u vesh sytë gjyqtarëve të saj; po të mos jetë ai, kush mund të ishte, pra?
The earth, hath been given into the hand of a lawless one, The faces of her judges, he covereth, If not, then who is it?
25 Tani ditët e mia kalojnë më shpejt se një vrapues, ikin pa parë asnjë të mirë.
My days, therefore, are swifter than a runner, They have fled, they have seen no good.
26 Ikin shpejt si anijet prej xunkthi, si shqiponja që sulet mbi gjahun e vet.
They have passed away with boats of paper-reed, like a vulture [which] rusheth upon food.
27 Në qoftë se them: “Dua ta harroj vajtimin, ta lë pamjen time të trishtuar dhe të tregohem i gëzuar”,
If I say, I will forget my complaint, I will lay aside my sad countenance, and brighten up,
28 më hyn frika për të gjitha dhembjet e mia; e di mirë që ti nuk do të më konsiderosh të pafajshëm.
I am afraid of all my pains, I know, that thou wilt not pronounce me innocent.
29 Në qoftë se jam i dënuar tanimë, pse të lodhem më kot?
I, shall be held guilty, —Wherefore then, in vain, should I toil?
30 Edhe sikur të lahesha me borë dhe të pastroja duart e mia me sodë,
Though I bathe myself in snow water, and cleanse, in cleanness itself, my hands,
31 ti do të më hidhje në baltën e një grope, edhe vetë rrobat e mia do të më kishin lemeri.
Then, in a ditch, wouldst thou plunge me, and mine own clothes should abhor me:
32 Në të vërtetë ai nuk është një njeri si unë, të cilit mund t’i përgjigjemi dhe të dalim në gjyq bashkë.
For he is not a man like myself, whom I might answer, nor could we come together into judgment:
33 Nuk ka asnjë arbitër midis nesh, që të vërë dorën mbi ne të dy.
There is not, between us, a mediator, who might lay his hand upon us both.
34 Le të largojë nga unë shkopin e tij, tmerri i tij të mos më trembë.
Let him take from off me his rod, and, his terror, let it not startle me:
35 Atëherë do të mund të flas pa pasur frikë prej tij, sepse nuk jam kështu me veten time.
I could speak, and not be afraid of him, although, not so, am, I, in myself!
