Jobi 9
1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:
Job replied,
2 “Po, unë e di që është kështu, por si mund të jetë i drejtë njeriu përpara Perëndisë?
“Yes, I know all that! But how can anyone be right before God?
3 Në rast se dikush dëshiron të diskutojë me të, nuk mund t’i përgjigjet veçse një herë mbi një mijë.
If you wanted to argue with God, God could ask a thousand questions that no-one could answer.
4 Perëndia është i urtë nga zemra dhe i fuqishëm nga forca, kush, pra, u fortësua kundër tij dhe i shkoi mbarë?
God is so wise and so powerful that no-one could challenge him and win.
5 Ai vendos malet dhe ato nuk e dijnë që ai i përmbys në zemërimin e tij.
God moves the mountains suddenly; he overturns them in his anger.
6 Ai e tund dheun nga vendi i tij, dhe kollonat e tij dridhen.
He shakes the earth, making its foundations quake.
7 Urdhëron diellin, dhe ai nuk lind, dhe vulos yjet.
He is the one who can command the sun not to rise and the stars not to shine.
8 I vetëm shpalos qiejt dhe ecën mbi valët e larta të detit.
He alone is the one who stretches out the heavens and walks on the waves of the sea.
9 Ka bërë Arushën dhe Orionin, Plejadat dhe krahinat e jugut.
He made the constellations of the Bear, Orion, the Pleiades, and the stars of the southern sky.
10 Ai bën gjëra të mëdha dhe që nuk mund të hetohen, po, mrekulli të panumërta.
He is the one who does incredible things that are beyond our understanding, marvelous things that are uncountable.
11 Ja, më kalon afër dhe nuk e shoh, kalon tutje dhe nuk e kuptoj.
But when he passes by me, I don't see him; when he moves on, he is invisible to me.
12 Ja, ai kap gjahun dhe kush mund t’ia rimarrë? Kush mund t’i thotë: “Çfarë po bën?”.
If he takes away, who can prevent him? Who is going to ask him, ‘What are you doing?’
13 Perëndia nuk e tërheq zemërimin e tij; poshtë tij përkulen ndihmësit e Rahabit.
God does not restrain his anger; he crushes Rahab's helpers underfoot.
14 Si mund t’i përgjigjem, pra, dhe të zgjedh fjalët e mia për të diskutuar me të?
So how much less could I answer God, or choose my words to argue with him!
15 Edhe sikur të kisha të drejtë, nuk do të kisha mundësi t’i përgjigjem, por do t’i kërkoja mëshirë gjyqtarit tim.
Even though I'm right, I can't answer him. I must plead for mercy from my judge.
16 Në rast se unë e thërres dhe ai më përgjigjet, nuk mund të besoj akoma se e ka dëgjuar zërin tim,
Even if I called him to come and he responded, I don't believe he would listen to me.
17 ai, që më godet me furtunën, dhe i shumëzon plagët e mia pa shkak.
He pounds me with the winds of a storm; he wounds me time and again, without giving a reason.
18 Nuk më lë të marr frymë, përkundrazi më mbush me hidhërime.
He doesn't give me a chance even to catch my breath; instead he fills my life with bitter suffering.
19 Edhe në qoftë se bëhet fjalë për forcën, ja, ai është i fuqishëm; por sa për gjykimin, kush do të më caktojë një ditë për t’u paraqitur?
If it's a question of strength, then God is the strongest. If it's a question of justice, then who will set a time for my case?
20 Edhe sikur të isha i drejtë, vetë të folurit tim do të më dënonte; edhe sikur të isha i ndershëm, ai do të provonte se jam i çoroditur.
Even though I am right, my own mouth would condemn me; even though I am innocent, he would prove me wrong.
21 Jam i ndershëm, por nuk e çmoj fare veten time dhe e përçmoj jetën time.
I am innocent! I don't care what happens to me. I hate my life!
22 Éshtë e njëjta gjë, prandaj them: “Ai shkatërron njeriun e ndershëm dhe të keqin”.
That's why I say, ‘It makes no difference to God. He destroys both the innocent and the wicked.’
23 Në qoftë se një fatkeqësi mbjell papritur vdekjen, ai qesh me vuajtjen e të pafajmëve.
When disaster strikes suddenly he mocks the despair of the innocent.
24 Toka u është dhënë në dorë të këqijve; ai u vesh sytë gjyqtarëve të saj; po të mos jetë ai, kush mund të ishte, pra?
The earth has been handed over to the wicked; he blinds the eyes of the judges—if it's not him who does this, then who is it?
25 Tani ditët e mia kalojnë më shpejt se një vrapues, ikin pa parë asnjë të mirë.
The days of my life race by like a runner, rushing past without me seeing any happiness.
26 Ikin shpejt si anijet prej xunkthi, si shqiponja që sulet mbi gjahun e vet.
They pass by like fast sailing ships, like an eagle swooping down on its prey.
27 Në qoftë se them: “Dua ta harroj vajtimin, ta lë pamjen time të trishtuar dhe të tregohem i gëzuar”,
If I said to myself, ‘I will forget my complaints; I will stop crying and be happy,’
28 më hyn frika për të gjitha dhembjet e mia; e di mirë që ti nuk do të më konsiderosh të pafajshëm.
I would still be terrified at all my suffering because you, God, will not say I'm innocent.
29 Në qoftë se jam i dënuar tanimë, pse të lodhem më kot?
Since I'm condemned, what's the point in arguing?
30 Edhe sikur të lahesha me borë dhe të pastroja duart e mia me sodë,
Even if I wash myself with pure mountain water and clean my hands with soap,
31 ti do të më hidhje në baltën e një grope, edhe vetë rrobat e mia do të më kishin lemeri.
you would toss me into a slime pit so that even my own clothes would hate me!
32 Në të vërtetë ai nuk është një njeri si unë, të cilit mund t’i përgjigjemi dhe të dalim në gjyq bashkë.
For God is not a mortal being like me, I can't defend myself or take him to court.
33 Nuk ka asnjë arbitër midis nesh, që të vërë dorën mbi ne të dy.
If only there was an arbitrator who could bring us both together!
34 Le të largojë nga unë shkopin e tij, tmerri i tij të mos më trembë.
I wish God would stop beating me with his rod and terrifying me!
35 Atëherë do të mund të flas pa pasur frikë prej tij, sepse nuk jam kështu me veten time.
Then I could speak up without being afraid—but since I am, I can't!”
