Jobi 9
1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:
And Job answered, and said:
2 “Po, unë e di që është kështu, por si mund të jetë i drejtë njeriu përpara Perëndisë?
Indeed I know it is so, and that man cannot be justified compared with God.
3 Në rast se dikush dëshiron të diskutojë me të, nuk mund t’i përgjigjet veçse një herë mbi një mijë.
If he will contend with him, he cannot answer him one for a thousand.
4 Perëndia është i urtë nga zemra dhe i fuqishëm nga forca, kush, pra, u fortësua kundër tij dhe i shkoi mbarë?
He is wise in heart, and mighty in strength: who hath resisted him, and hath had peace?
5 Ai vendos malet dhe ato nuk e dijnë që ai i përmbys në zemërimin e tij.
Who hath removed mountains, and they whom he overthrew in his wrath, knew it not.
6 Ai e tund dheun nga vendi i tij, dhe kollonat e tij dridhen.
Who shaketh the earth out of her place, and the pillars thereof tremble.
7 Urdhëron diellin, dhe ai nuk lind, dhe vulos yjet.
Who commandeth tile sun and it riseth not: and shutteth up the stars as it were under a seal:
8 I vetëm shpalos qiejt dhe ecën mbi valët e larta të detit.
Who alone spreadeth out the heavens, and walketh upon the waves of the sea.
9 Ka bërë Arushën dhe Orionin, Plejadat dhe krahinat e jugut.
Who maketh Arcturus, and Orion, and Hyades, and the inner parts of the south.
10 Ai bën gjëra të mëdha dhe që nuk mund të hetohen, po, mrekulli të panumërta.
Who doth things great and incomprehensible, and wonderful, of which there is no number.
11 Ja, më kalon afër dhe nuk e shoh, kalon tutje dhe nuk e kuptoj.
If he come to me, I shall not see him: if he depart I shall not understand.
12 Ja, ai kap gjahun dhe kush mund t’ia rimarrë? Kush mund t’i thotë: “Çfarë po bën?”.
If he examine on a sudden, who shall answer him? or who can say: Why dost thou so?
13 Perëndia nuk e tërheq zemërimin e tij; poshtë tij përkulen ndihmësit e Rahabit.
God, whose wrath no mall can resist, and under whom they stoop that bear up the world.
14 Si mund t’i përgjigjem, pra, dhe të zgjedh fjalët e mia për të diskutuar me të?
What am I then, that I should answer him, and have words with him?
15 Edhe sikur të kisha të drejtë, nuk do të kisha mundësi t’i përgjigjem, por do t’i kërkoja mëshirë gjyqtarit tim.
I, who although I should have any just thing, would not answer, but would make supplication to my judge.
16 Në rast se unë e thërres dhe ai më përgjigjet, nuk mund të besoj akoma se e ka dëgjuar zërin tim,
And if he should hear me when I call, I should not believe that he had heard my voice.
17 ai, që më godet me furtunën, dhe i shumëzon plagët e mia pa shkak.
For he shall crush me in a whirlwind, and multiply my wounds even without cause.
18 Nuk më lë të marr frymë, përkundrazi më mbush me hidhërime.
He alloweth not my spirit to rest, and he filleth me with bitterness.
19 Edhe në qoftë se bëhet fjalë për forcën, ja, ai është i fuqishëm; por sa për gjykimin, kush do të më caktojë një ditë për t’u paraqitur?
If strength be demanded, he is most strong: if equity of judgment, no man dare bear witness for me.
20 Edhe sikur të isha i drejtë, vetë të folurit tim do të më dënonte; edhe sikur të isha i ndershëm, ai do të provonte se jam i çoroditur.
If I would justify myself, my own mouth shall condemn me: if I would shew myself innocent, he shall prove me wicked.
21 Jam i ndershëm, por nuk e çmoj fare veten time dhe e përçmoj jetën time.
Although I should be simple, even this my soul shall be ignorant of, and I shall be weary of my life.
22 Éshtë e njëjta gjë, prandaj them: “Ai shkatërron njeriun e ndershëm dhe të keqin”.
One thing there is that I have spoken, both the innocent and the wicked he consumeth.
23 Në qoftë se një fatkeqësi mbjell papritur vdekjen, ai qesh me vuajtjen e të pafajmëve.
If he scourge, let him kill at once, and not laugh at the pains of the innocent.
24 Toka u është dhënë në dorë të këqijve; ai u vesh sytë gjyqtarëve të saj; po të mos jetë ai, kush mund të ishte, pra?
The earth is given into the hand of the wicked, he covereth the face of the judges thereof: and if it be not he, who is it then?
25 Tani ditët e mia kalojnë më shpejt se një vrapues, ikin pa parë asnjë të mirë.
My days have been swifter than a post: they have fled away and have not seen good.
26 Ikin shpejt si anijet prej xunkthi, si shqiponja që sulet mbi gjahun e vet.
They have passed by as ships carrying fruits, as an eagle flying to the prey.
27 Në qoftë se them: “Dua ta harroj vajtimin, ta lë pamjen time të trishtuar dhe të tregohem i gëzuar”,
If I say: I will not speak so: I change my face, and am tormented with sorrow.
28 më hyn frika për të gjitha dhembjet e mia; e di mirë që ti nuk do të më konsiderosh të pafajshëm.
I feared all my works, knowing that thou didst not spare the offender.
29 Në qoftë se jam i dënuar tanimë, pse të lodhem më kot?
But if so also I am wicked, why have I laboured in vain?
30 Edhe sikur të lahesha me borë dhe të pastroja duart e mia me sodë,
If I be washed as it were with snow waters, and my hands shall shine ever so clean:
31 ti do të më hidhje në baltën e një grope, edhe vetë rrobat e mia do të më kishin lemeri.
Yet thou shalt plunge me in filth, and my garments shall abhor me,
32 Në të vërtetë ai nuk është një njeri si unë, të cilit mund t’i përgjigjemi dhe të dalim në gjyq bashkë.
For I shall not answer a man that is like myself: nor one that may be heard with me equally in judgment.
33 Nuk ka asnjë arbitër midis nesh, që të vërë dorën mbi ne të dy.
There is none that may be able to reprove both, and to put his hand between both.
34 Le të largojë nga unë shkopin e tij, tmerri i tij të mos më trembë.
Let him take his rod away from me, and let not his fear terrify me.
35 Atëherë do të mund të flas pa pasur frikë prej tij, sepse nuk jam kështu me veten time.
I will speak, and will not fear him: for I cannot answer while I am in fear.
