Jobi 9
1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:
And Job answered and said,
2 “Po, unë e di që është kështu, por si mund të jetë i drejtë njeriu përpara Perëndisë?
Of a truth I know it is so; but how can man be just with God?
3 Në rast se dikush dëshiron të diskutojë me të, nuk mund t’i përgjigjet veçse një herë mbi një mijë.
If he shall choose to strive with him, he cannot answer him one thing of a thousand.
4 Perëndia është i urtë nga zemra dhe i fuqishëm nga forca, kush, pra, u fortësua kundër tij dhe i shkoi mbarë?
He is wise in heart and mighty in strength: who hath hardened himself against him, and had peace?
5 Ai vendos malet dhe ato nuk e dijnë që ai i përmbys në zemërimin e tij.
Who removeth mountains, and they know it not, when he overturneth them in his anger;
6 Ai e tund dheun nga vendi i tij, dhe kollonat e tij dridhen.
Who shaketh the earth out of its place, and the pillars thereof tremble;
7 Urdhëron diellin, dhe ai nuk lind, dhe vulos yjet.
Who commandeth the sun, and it riseth not, and he sealeth up the stars;
8 I vetëm shpalos qiejt dhe ecën mbi valët e larta të detit.
Who alone spreadeth out the heavens, and treadeth upon the high waves of the sea;
9 Ka bërë Arushën dhe Orionin, Plejadat dhe krahinat e jugut.
Who maketh the Bear, Orion, and the Pleiades, and the chambers of the south;
10 Ai bën gjëra të mëdha dhe që nuk mund të hetohen, po, mrekulli të panumërta.
Who doeth great things past finding out, and wonders without number.
11 Ja, më kalon afër dhe nuk e shoh, kalon tutje dhe nuk e kuptoj.
Lo, he goeth by me, and I see [him] not; and he passeth along, and I perceive him not.
12 Ja, ai kap gjahun dhe kush mund t’ia rimarrë? Kush mund t’i thotë: “Çfarë po bën?”.
Behold, he taketh away: who will hinder him? Who will say unto him, What doest thou?
13 Perëndia nuk e tërheq zemërimin e tij; poshtë tij përkulen ndihmësit e Rahabit.
God withdraweth not his anger; the proud helpers stoop under him:
14 Si mund t’i përgjigjem, pra, dhe të zgjedh fjalët e mia për të diskutuar me të?
How much less shall I answer him, choose out my words [to strive] with him?
15 Edhe sikur të kisha të drejtë, nuk do të kisha mundësi t’i përgjigjem, por do t’i kërkoja mëshirë gjyqtarit tim.
Whom, though I were righteous, [yet] would I not answer; I would make supplication to my judge.
16 Në rast se unë e thërres dhe ai më përgjigjet, nuk mund të besoj akoma se e ka dëgjuar zërin tim,
If I had called, and he had answered me, I would not believe that he hearkened to my voice, —
17 ai, që më godet me furtunën, dhe i shumëzon plagët e mia pa shkak.
He, who crusheth me with a tempest, and multiplieth my wounds without cause.
18 Nuk më lë të marr frymë, përkundrazi më mbush me hidhërime.
He suffereth me not to take my breath, for he filleth me with bitternesses.
19 Edhe në qoftë se bëhet fjalë për forcën, ja, ai është i fuqishëm; por sa për gjykimin, kush do të më caktojë një ditë për t’u paraqitur?
Be it a question of strength, lo, [he is] strong; and be it of judgment, who will set me a time?
20 Edhe sikur të isha i drejtë, vetë të folurit tim do të më dënonte; edhe sikur të isha i ndershëm, ai do të provonte se jam i çoroditur.
If I justified myself, mine own mouth would condemn me; were I perfect, he would prove me perverse.
21 Jam i ndershëm, por nuk e çmoj fare veten time dhe e përçmoj jetën time.
Were I perfect, [yet] would I not know my soul: I would despise my life.
22 Éshtë e njëjta gjë, prandaj them: “Ai shkatërron njeriun e ndershëm dhe të keqin”.
It is all one; therefore I said, he destroyeth the perfect and the wicked.
23 Në qoftë se një fatkeqësi mbjell papritur vdekjen, ai qesh me vuajtjen e të pafajmëve.
If the scourge kill suddenly, he mocketh at the trial of the innocent.
24 Toka u është dhënë në dorë të këqijve; ai u vesh sytë gjyqtarëve të saj; po të mos jetë ai, kush mund të ishte, pra?
The earth is given over into the hand of the wicked [man]; he covereth the faces of its judges. If not, who then is it?
25 Tani ditët e mia kalojnë më shpejt se një vrapues, ikin pa parë asnjë të mirë.
And my days are swifter than a runner: they flee away, they see no good.
26 Ikin shpejt si anijet prej xunkthi, si shqiponja që sulet mbi gjahun e vet.
They pass by like skiffs of reed; as an eagle that swoops upon the prey.
27 Në qoftë se them: “Dua ta harroj vajtimin, ta lë pamjen time të trishtuar dhe të tregohem i gëzuar”,
If I say, I will forget my complaint, I will leave off my [sad] countenance, and brighten up,
28 më hyn frika për të gjitha dhembjet e mia; e di mirë që ti nuk do të më konsiderosh të pafajshëm.
I am afraid of all my sorrows; I know that thou wilt not hold me innocent.
29 Në qoftë se jam i dënuar tanimë, pse të lodhem më kot?
Be it that I am wicked, why then do I labour in vain?
30 Edhe sikur të lahesha me borë dhe të pastroja duart e mia me sodë,
If I washed myself with snow-water, and cleansed my hands in purity,
31 ti do të më hidhje në baltën e një grope, edhe vetë rrobat e mia do të më kishin lemeri.
Then wouldest thou plunge me in the ditch, and mine own clothes would abhor me.
32 Në të vërtetë ai nuk është një njeri si unë, të cilit mund t’i përgjigjemi dhe të dalim në gjyq bashkë.
For he is not a man, as I am, that I should answer him; that we should come together in judgment.
33 Nuk ka asnjë arbitër midis nesh, që të vërë dorën mbi ne të dy.
There is not an umpire between us, who should lay his hand upon us both.
34 Le të largojë nga unë shkopin e tij, tmerri i tij të mos më trembë.
Let him take his rod away from me, and let not his terror make me afraid,
35 Atëherë do të mund të flas pa pasur frikë prej tij, sepse nuk jam kështu me veten time.
[Then] I will speak, and not fear him; but it is not so with me.
