Jobi 9

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Job progovori i reče:

2 “Po, unë e di që është kështu, por si mund të jetë i drejtë njeriu përpara Perëndisë?

“Zaista, dobro ja znadem da je tako: kako da pred Bogom čovjek ima pravo?

3 Në rast se dikush dëshiron të diskutojë me të, nuk mund t’i përgjigjet veçse një herë mbi një mijë.

Ako bi se tkogod htio prÓeti s njime, odvratio mu ne bi ni jednom od tisuću.

4 Perëndia është i urtë nga zemra dhe i fuqishëm nga forca, kush, pra, u fortësua kundër tij dhe i shkoi mbarë?

Srcem on je mudar, a snagom svesilan, i tko bi se njemu nekažnjeno opro?

5 Ai vendos malet dhe ato nuk e dijnë që ai i përmbys në zemërimin e tij.

On brda premješta, a ona to ne znaju, u jarosti svojoj on ih preokreće.

6 Ai e tund dheun nga vendi i tij, dhe kollonat e tij dridhen.

Pokreće on zemlju sa njezina mjesta, iz temelja njene potresa stupove.

7 Urdhëron diellin, dhe ai nuk lind, dhe vulos yjet.

Kad zaprijeti suncu, ono se ne rađa, on pečatom svojim i zvijezde pečati.

8 I vetëm shpalos qiejt dhe ecën mbi valët e larta të detit.

Jedini on je nebesa razapeo i pučinom morskom samo on hodao.

9 Ka bërë Arushën dhe Orionin, Plejadat dhe krahinat e jugut.

Stvorio je Medvjede i Oriona, Vlašiće i zvijezđa na južnome nebu.

10 Ai bën gjëra të mëdha dhe që nuk mund të hetohen, po, mrekulli të panumërta.

Tvorac on je djela silnih, nepojmljivih čudesa koja se izbrojit' ne mogu.

11 Ja, më kalon afër dhe nuk e shoh, kalon tutje dhe nuk e kuptoj.

Ide pored mene, a ja ga ne vidim; evo, on prolazi - ja ga ne opažam.

12 Ja, ai kap gjahun dhe kush mund t’ia rimarrë? Kush mund t’i thotë: “Çfarë po bën?”.

Ugrabi li što, tko će mu to priječit, i tko ga pitat smije: 'Što si učinio?'

13 Perëndia nuk e tërheq zemërimin e tij; poshtë tij përkulen ndihmësit e Rahabit.

Bog silni srdžbu svoju ne opoziva: pred njim poniču saveznici Rahaba.

14 Si mund t’i përgjigjem, pra, dhe të zgjedh fjalët e mia për të diskutuar me të?

Pa kako onda da njemu odgovorim, koju riječ da protiv njega izaberem?

15 Edhe sikur të kisha të drejtë, nuk do të kisha mundësi t’i përgjigjem, por do t’i kërkoja mëshirë gjyqtarit tim.

I da sam u pravu, odvratio ne bih, u suca svojega milost bih molio.

16 Në rast se unë e thërres dhe ai më përgjigjet, nuk mund të besoj akoma se e ka dëgjuar zërin tim,

A kad bi se na zov moj i odazvao, vjerovao ne bih da on glas moj sluša.

17 ai, që më godet me furtunën, dhe i shumëzon plagët e mia pa shkak.

Jer, za dlaku jednu on mene satire, bez razloga moje rane umnožava.

18 Nuk më lë të marr frymë, përkundrazi më mbush me hidhërime.

Ni časa jednoga predahnut' mi ne da, nego mene svakom gorčinom napaja!

19 Edhe në qoftë se bëhet fjalë për forcën, ja, ai është i fuqishëm; por sa për gjykimin, kush do të më caktojë një ditë për t’u paraqitur?

Ako je na snagu - tÓa on je najjači! Ako je na pravdu - tko će njega na sud?

20 Edhe sikur të isha i drejtë, vetë të folurit tim do të më dënonte; edhe sikur të isha i ndershëm, ai do të provonte se jam i çoroditur.

Da sam i prav, usta bi me osudila, da sam i nevin, zlim bi me proglasila.

21 Jam i ndershëm, por nuk e çmoj fare veten time dhe e përçmoj jetën time.

A jesam li nevin? Ni sam ne znam više, moj je život meni sasvim omrzao!

22 Éshtë e njëjta gjë, prandaj them: “Ai shkatërron njeriun e ndershëm dhe të keqin”.

Jer, to je svejedno; i zato ja kažem: nevina i grešnika on dokončava.

23 Në qoftë se një fatkeqësi mbjell papritur vdekjen, ai qesh me vuajtjen e të pafajmëve.

I bič smrtni kad bi odjednom ubijo ... ali on se ruga nevolji nevinih.

24 Toka u është dhënë në dorë të këqijve; ai u vesh sytë gjyqtarëve të saj; po të mos jetë ai, kush mund të ishte, pra?

U zemlji predanoj u šake zlikovaca, on oči sucima njezinim zastire. Ako on to nije, tko je drugi onda?

25 Tani ditët e mia kalojnë më shpejt se një vrapues, ikin pa parë asnjë të mirë.

Od skoroteče su brži moji dani, bježe daleko, nigdje dobra ne videć.'

26 Ikin shpejt si anijet prej xunkthi, si shqiponja që sulet mbi gjahun e vet.

K'o čamci od rogoza hitro promiču, k'o orao na plijen kada se zaleti.

27 Në qoftë se them: “Dua ta harroj vajtimin, ta lë pamjen time të trishtuar dhe të tregohem i gëzuar”,

Kažem li: zaboravit ću jadikovku, razvedrit ću lice i veseo biti,

28 më hyn frika për të gjitha dhembjet e mia; e di mirë që ti nuk do të më konsiderosh të pafajshëm.

od mojih me muka groza obuzima, jer znadem da me ti ne držiš nevinim.

29 Në qoftë se jam i dënuar tanimë, pse të lodhem më kot?

Ako li sam grešan, tÓa čemu onda da zalud mučim sebe.

30 Edhe sikur të lahesha me borë dhe të pastroja duart e mia me sodë,

Kad bih i sniježnicom sebe ja isprao, kad bih i lugom ruke svoje umio,

31 ti do të më hidhje në baltën e një grope, edhe vetë rrobat e mia do të më kishin lemeri.

u veću bi me nečist opet gurnuo, i moje bi me se gnušale haljine!

32 Në të vërtetë ai nuk është një njeri si unë, të cilit mund t’i përgjigjemi dhe të dalim në gjyq bashkë.

Nije čovjek k'o ja da se s njime pravdam i na sud da idem s njim se parničiti.

33 Nuk ka asnjë arbitër midis nesh, që të vërë dorën mbi ne të dy.

Niti kakva suca ima među nama da ruke svoje stavi na nas dvojicu,

34 Le të largojë nga unë shkopin e tij, tmerri i tij të mos më trembë.

da šibu njegovu od mene odmakne, da užas njegov mene više ne plaši!

35 Atëherë do të mund të flas pa pasur frikë prej tij, sepse nuk jam kështu me veten time.

Govorit ću ipak bez ikakva straha, jer ja nisam takav u svojim očima!