Jobi 9

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Job loh koep a doo tih,

2 “Po, unë e di që është kështu, por si mund të jetë i drejtë njeriu përpara Perëndisë?

A tueng te ka ming tangloeng dae hlanghing he Pathen taengah metlam a tang thai eh?

3 Në rast se dikush dëshiron të diskutojë me të, nuk mund t’i përgjigjet veçse një herë mbi një mijë.

Amah te oelh ham ngaih cakhaw, anih te thawngkhat ah pakhat long pataeng a doo thai moenih.

4 Perëndia është i urtë nga zemra dhe i fuqishëm nga forca, kush, pra, u fortësua kundër tij dhe i shkoi mbarë?

A thinko cueih tih a thadueng khaw len rhapsat. A thuung dongah anih taengah unim aka mangkhak?

5 Ai vendos malet dhe ato nuk e dijnë që ai i përmbys në zemërimin e tij.

Tlang khaw haimo coeng tih a thintoek ah amih a maelh te khaw ming uh pawh.

6 Ai e tund dheun nga vendi i tij, dhe kollonat e tij dridhen.

Diklai he a hmuen lamloh tlai tih a tung khaw tuen coeng.

7 Urdhëron diellin, dhe ai nuk lind, dhe vulos yjet.

Khomik te a uen tih thoeng pawh, aisi khaw catui tloep a hnah.

8 I vetëm shpalos qiejt dhe ecën mbi valët e larta të detit.

Vaan ke amah bueng loh a cueh tih tuitunli kah hmuensang dongah a cawt.

9 Ka bërë Arushën dhe Orionin, Plejadat dhe krahinat e jugut.

Ning, buhol neh airhitbom khaw, tuithim tlungkawt khaw a saii neh.

10 Ai bën gjëra të mëdha dhe që nuk mund të hetohen, po, mrekulli të panumërta.

Khenah tloel duela hno len a saii tih tae lek pawt hil ah khobaerhambae coeng.

11 Ja, më kalon afër dhe nuk e shoh, kalon tutje dhe nuk e kuptoj.

Kai taeng long a pah mai akhaw ka hmu pawt tih, a tinghil akhaw anih te ka yakming moenih.

12 Ja, ai kap gjahun dhe kush mund t’ia rimarrë? Kush mund t’i thotë: “Çfarë po bën?”.

Paco cakhaw ulong anih a mael sak? Ulong long anih te, “Balae na saii,” a ti nah?

13 Perëndia nuk e tërheq zemërimin e tij; poshtë tij përkulen ndihmësit e Rahabit.

Pathen tah a thintoek mael pawt tih, Rahab aka bom rhoek khaw a hmui, a hmui ah ngam uh.

14 Si mund t’i përgjigjem, pra, dhe të zgjedh fjalët e mia për të diskutuar me të?

Te dongah anih aisat te kai loh ka doo thai vetih, a taengah ka ol ka coelh thai aya?

15 Edhe sikur të kisha të drejtë, nuk do të kisha mundësi t’i përgjigjem, por do t’i kërkoja mëshirë gjyqtarit tim.

Ka tang cakhaw kai lai aka tloek taengah ka doo thai pawt tih rhennah ni ka bih.

16 Në rast se unë e thërres dhe ai më përgjigjet, nuk mund të besoj akoma se e ka dëgjuar zërin tim,

Ka khue tih kai n'doo cakhaw ka ol a hnatun tila ka tangnah moenih.

17 ai, që më godet me furtunën, dhe i shumëzon plagët e mia pa shkak.

Hlithae neh kai m'phop tih, lunglilungla la ka tloh ping.

18 Nuk më lë të marr frymë, përkundrazi më mbush me hidhërime.

Ka mueihla he mael hamla kai m'pae pawt dae, olkhaa ni kai n'kum sak.

19 Edhe në qoftë se bëhet fjalë për forcën, ja, ai është i fuqishëm; por sa për gjykimin, kush do të më caktojë një ditë për t’u paraqitur?

Thadueng dongah khaw len rhapsat tih, laitloeknah dongah khaw unim kai aka tuentah he?

20 Edhe sikur të isha i drejtë, vetë të folurit tim do të më dënonte; edhe sikur të isha i ndershëm, ai do të provonte se jam i çoroditur.

Ka ka neh ka tang akhaw ka boe hae ni, ka cuemthuek cakhaw ka kawn hae.

21 Jam i ndershëm, por nuk e çmoj fare veten time dhe e përçmoj jetën time.

Ka cuemthuek dae ka hinglu khaw ka ming pawt tih ka hingnah khaw ka kohnue.

22 Éshtë e njëjta gjë, prandaj them: “Ai shkatërron njeriun e ndershëm dhe të keqin”.

Te dongah pakhat la, “Cuemthuek neh halang khaw amah loh a khah,” a ti.

23 Në qoftë se një fatkeqësi mbjell papritur vdekjen, ai qesh me vuajtjen e të pafajmëve.

Rhuihet loh a duek sak buengrhuet vaengah, ommongsitoe kah noemcainah te a tamdaeng.

24 Toka u është dhënë në dorë të këqijve; ai u vesh sytë gjyqtarëve të saj; po të mos jetë ai, kush mund të ishte, pra?

Diklai he halang kut ah a paek tih, a laitloek kah maelhmai te a khuk. Te pawt koinih amah te unim?

25 Tani ditët e mia kalojnë më shpejt se një vrapues, ikin pa parë asnjë të mirë.

Ka khohnin khaw aka yong lakah bawn tih, a yong dongah a then khaw hmuh uh pawh.

26 Ikin shpejt si anijet prej xunkthi, si shqiponja që sulet mbi gjahun e vet.

Sangpho canghlong bangla tinghil tih, atha bangla caak dongah cu.

27 Në qoftë se them: “Dua ta harroj vajtimin, ta lë pamjen time të trishtuar dhe të tregohem i gëzuar”,

“Kai he ka kohuetnah ka hnilh pawn eh, ka maelhmai ka hlam saeh lamtah ka ngaidip saeh,” ka ti akhaw,

28 më hyn frika për të gjitha dhembjet e mia; e di mirë që ti nuk do të më konsiderosh të pafajshëm.

Ka nganboh he boeih ka rhih tih, kai nan hmil mahpawh tila ka ming.

29 Në qoftë se jam i dënuar tanimë, pse të lodhem më kot?

Kai ka boe coeng dae balae tih, a honghi nen he ka kohnue eh?

30 Edhe sikur të lahesha me borë dhe të pastroja duart e mia me sodë,

Vuelsong tui dongah ka hluk vetih, ka kut he lunghuem neh ka cil cakhaw,

31 ti do të më hidhje në baltën e një grope, edhe vetë rrobat e mia do të më kishin lemeri.

vaam khuila kai nan nuem hae vetih, ka himbai neh kamah khaw n'tuei uh ni.

32 Në të vërtetë ai nuk është një njeri si unë, të cilit mund t’i përgjigjemi dhe të dalim në gjyq bashkë.

Hlang he kamah bangla a om pawt dongah, anih te ka doo koinih laitloeknah la rhenten m'pawk uh ni.

33 Nuk ka asnjë arbitër midis nesh, që të vërë dorën mbi ne të dy.

Mamih laklo ah oltloek tih, mamih rhoi soah a kut aka tloeng om pawh.

34 Le të largojë nga unë shkopin e tij, tmerri i tij të mos më trembë.

A cungkui te kai taeng lamloh a khoe mai vetih, a mueirhih loh kai n'let sak pawt mako.

35 Atëherë do të mund të flas pa pasur frikë prej tij, sepse nuk jam kështu me veten time.

Ka thui neh anih ka rhih pawt dae, kai he kamah taengah te tlam te ka om moenih.