Jobi 8

1 Atëherë Bildadi nga Shuahu u përgjigj dhe tha:

Potem je odgovoril Bildád Suhéjec in rekel:

2 “Deri kur do të flasësh në këtë mënyrë, dhe fjalët e gojës sate do të jenë si një erë e furishme?

»Doklej boš govoril te stvari? In kako dolgo bodo besede iz tvojih ust podobne močnemu vetru?

3 A mundet Perëndia të shtrëmbërojë gjykimin dhe i Potfuqishmi të përmbysë drejtësinë?

Mar Bog izkrivlja sodbo? Mar Vsemogočni izkrivlja pravico?

4 Në rast se bijtë e tu kanë mëkatuar kundër tij, ai i ka braktisur në prapësinë e tyre.

Če so tvoji otroci grešili zoper njega in jih je zavrgel zaradi njihovega prestopka,

5 Por në rast se ti e kërkon Perëndinë dhe i lutesh fort të Plotfuqishmit,

če hočeš zgodaj iskati Boga in narediti ponižno prošnjo Vsemogočnemu,

6 në rast se je i pastër dhe i ndershëm, me siguri ai do të ngrihet në favorin tënd dhe do të rivendosë selinë e drejtësisë sate.

če bi bil ti čist in pravičen, bi se on sedaj zaradi tebe zagotovo prebudil in prebivališče tvoje pravičnosti naredil uspešno.

7 Ndonëse gjendja jote e kaluar ka qenë një gjë e vogël,

Čeprav je bil tvoj začetek majhen, bi vendar tvoj zadnji konec silno narasel.

8 e ardhmja jote do të jetë e madhe. Pyet, pra, brezat që shkuan dhe shqyrto gjërat e zbuluara nga etërit e tyre;

Kajti poizvedi, prosim te, o prejšnjem času in se pripravi, da preiskuješ o njihovih očetih

9 ne në të vërtetë i përkasim së djeshmes dhe nuk dimë asgjë, sepse ditët tona mbi tokë janë si një hije.

(kajti mi smo samo od včeraj in ne vemo nič, ker so naši dnevi na zemlji senca).

10 A nuk do të mësojnë vallë ata dhe nuk do të flasin, duke nxjerrë fjalë nga zemra e tyre?

Mar te ne bodo poučili in ti povedali in izustili besed iz svojega srca?

11 A mund të rritet papirusi jashtë moçalit dhe a mund të zhvillohet xunkthi pa ujë?

Mar lahko loček zraste brez blata? Mar lahko perunika raste brez vode?

12 Ndërsa është ende i gjelbër, pa qenë prerë, ai thahet para çdo bari tjetër.

Medtem ko je še v svojem zelenju in ni odtrgana, ovene pred katerimkoli drugim zeliščem.

13 Këto janë rrugët e të gjithë atyre që harrojnë Perëndinë; kështu shpresa e të paudhit tretet.

Takšne so steze vseh, ki pozabljajo Boga in upanje hinavca bo propadlo,

14 Besimi i tij do të pritet dhe sigurimi i tij është si një pëlhurë merimange.

katerega upanje bo odrezano, katerega trdno upanje bo pajkova mreža.

15 Ai mbështetet te shtëpia e tij, ajo nuk qëndron; kapet te ajo, por ajo nuk mban.

Naslonil se bo na svojo hišo, toda ta ne bo obstala; trdno jo bo držal, toda ta ne bo zdržala.

16 Ai është krejt i gjelbër në diell dhe degët e tij zgjaten mbi kopshtin e tij;

Zelen je pred soncem in njegova veja poganja v njegovem vrtu.

17 dhe rrënjët e tij pleksen rreth një grumbulli gurësh dhe depërtojnë midis gurëve të shtëpisë.

Njegove korenine so ovite okoli kupa in strmi na kraj kamnov.

18 Por në rast se shkëputet nga vendi i tij, ky e mohon, duke thënë: “Nuk të kam parë kurrë!”.

Če ga uniči iz svojega kraja, potem ga bo ta zatajil, rekoč: ›Nisem te videl.‹

19 Ja, ky është gëzimi i mënyrës së tij të të jetuarit, ndërsa të tjerët do të dalin nga pluhuri.

Glej, to je radost njegove poti in iz zemlje bodo pognali drugi.

20 Ja, Perëndia nuk e flak njeriun e ndershëm, as i ndihmon keqbërësit.

Glej, Bog ne bo zavrnil popolnega moža niti ne bo pomagal hudodelcem,

21 Ai do t’i japë edhe më buzëqeshje gojës sate dhe këngë gëzimi buzëve të tua.

dokler tvojih ust ne napolni s smehom in tvojih ustnic z radostjo.

22 Ata që të urrejnë do të mbulohen me turp dhe çadra e të paudhëve do të zhduket”.

Tisti, ki te sovražijo, bodo oblečeni s sramoto in bivališče zlobnega bo prišlo v nič.«