Jobi 8

1 Atëherë Bildadi nga Shuahu u përgjigj dhe tha:

Tada odgovori Vildad Sušanin i reèe:

2 “Deri kur do të flasësh në këtë mënyrë, dhe fjalët e gojës sate do të jenë si një erë e furishme?

Dokle æeš tako govoriti? i rijeèi usta tvojih dokle æe biti kao silan vjetar?

3 A mundet Perëndia të shtrëmbërojë gjykimin dhe i Potfuqishmi të përmbysë drejtësinë?

Eda li Bog krivo sudi? ili svemoguæi izvræe pravdu?

4 Në rast se bijtë e tu kanë mëkatuar kundër tij, ai i ka braktisur në prapësinë e tyre.

Što su sinovi tvoji zgriješili njemu, zato ih je dao bezakonju njihovu.

5 Por në rast se ti e kërkon Perëndinë dhe i lutesh fort të Plotfuqishmit,

A ti da potražiš Boga i pomoliš se svemoguæemu,

6 në rast se je i pastër dhe i ndershëm, me siguri ai do të ngrihet në favorin tënd dhe do të rivendosë selinë e drejtësisë sate.

Ako si èist i prav, zaista æe se prenuti za te i èestit æe uèiniti pravedan stan tvoj;

7 Ndonëse gjendja jote e kaluar ka qenë një gjë e vogël,

I poèetak æe tvoj biti malen, a pošljedak æe ti biti vrlo velik.

8 e ardhmja jote do të jetë e madhe. Pyet, pra, brezat që shkuan dhe shqyrto gjërat e zbuluara nga etërit e tyre;

Jer pitaj preðašnji naraštaj, i nastani da razbereš od otaca njihovijeh;

9 ne në të vërtetë i përkasim së djeshmes dhe nuk dimë asgjë, sepse ditët tona mbi tokë janë si një hije.

Jer smo mi juèerašnji, i ne znamo ništa, jer su naši dani na zemlji sjen.

10 A nuk do të mësojnë vallë ata dhe nuk do të flasin, duke nxjerrë fjalë nga zemra e tyre?

Neæe li te oni nauèiti? neæe li ti kazati i iz srca svojega iznijeti rijeèi?

11 A mund të rritet papirusi jashtë moçalit dhe a mund të zhvillohet xunkthi pa ujë?

Nièe li sita bez vlage? raste li rogoz bez vode?

12 Ndërsa është ende i gjelbër, pa qenë prerë, ai thahet para çdo bari tjetër.

Dok se još zeleni, dok se ne pokosi, suši se prije svake trave.

13 Këto janë rrugët e të gjithë atyre që harrojnë Perëndinë; kështu shpresa e të paudhit tretet.

Take su staze svijeh koji zaboravljaju Boga, i nadanje licemjerovo propada.

14 Besimi i tij do të pritet dhe sigurimi i tij është si një pëlhurë merimange.

Njegovo se nadanje podlama i uzdanje je njegovo kuæa paukova;

15 Ai mbështetet te shtëpia e tij, ajo nuk qëndron; kapet te ajo, por ajo nuk mban.

Nasloni se na kuæu svoju, ali ona ne stoji tvrdo; uhvati se za nju, ali se ona ne može održati.

16 Ai është krejt i gjelbër në diell dhe degët e tij zgjaten mbi kopshtin e tij;

Zeleni se na suncu, i uvrh vrta njegova pružaju se ogranci njegovi;

17 dhe rrënjët e tij pleksen rreth një grumbulli gurësh dhe depërtojnë midis gurëve të shtëpisë.

Žile njegove zapleæu se kod izvora, i na mjestu kamenitu širi se;

18 Por në rast se shkëputet nga vendi i tij, ky e mohon, duke thënë: “Nuk të kam parë kurrë!”.

Ali kad se išèupa iz mjesta svojega, ono ga se odrièe: nijesam te vidjelo.

19 Ja, ky është gëzimi i mënyrës së tij të të jetuarit, ndërsa të tjerët do të dalin nga pluhuri.

Eto, to je radost od njegova puta; a iz praha nièe drugi.

20 Ja, Perëndia nuk e flak njeriun e ndershëm, as i ndihmon keqbërësit.

Gle, Bog ne odbacuje dobroga, ali ne prihvata za ruku zlikovca.

21 Ai do t’i japë edhe më buzëqeshje gojës sate dhe këngë gëzimi buzëve të tua.

Još æe napuniti usta tvoja smijeha i usne tvoje popijevanja.

22 Ata që të urrejnë do të mbulohen me turp dhe çadra e të paudhëve do të zhduket”.

Nenavidnici tvoji obuæi æe se u sramotu, i šatora bezbožnièkoga neæe biti.