Jobi 8

1 Atëherë Bildadi nga Shuahu u përgjigj dhe tha:

Allora prese a dire Bildad il Suchita:

2 “Deri kur do të flasësh në këtë mënyrë, dhe fjalët e gojës sate do të jenë si një erë e furishme?

Fino a quando dirai queste cose e vento impetuoso saranno le parole della tua bocca?

3 A mundet Perëndia të shtrëmbërojë gjykimin dhe i Potfuqishmi të përmbysë drejtësinë?

Può forse Dio deviare il diritto o l'Onnipotente sovvertire la giustizia?

4 Në rast se bijtë e tu kanë mëkatuar kundër tij, ai i ka braktisur në prapësinë e tyre.

Se i tuoi figli hanno peccato contro di lui, li ha messi in balìa della loro iniquità.

5 Por në rast se ti e kërkon Perëndinë dhe i lutesh fort të Plotfuqishmit,

Se tu cercherai Dio e implorerai l'Onnipotente,

6 në rast se je i pastër dhe i ndershëm, me siguri ai do të ngrihet në favorin tënd dhe do të rivendosë selinë e drejtësisë sate.

se puro e integro tu sei, fin d'ora veglierà su di te e ristabilirà la dimora della tua giustizia;

7 Ndonëse gjendja jote e kaluar ka qenë një gjë e vogël,

piccola cosa sarà la tua condizione di prima, di fronte alla grandezza che avrà la futura.

8 e ardhmja jote do të jetë e madhe. Pyet, pra, brezat që shkuan dhe shqyrto gjërat e zbuluara nga etërit e tyre;

Chiedilo infatti alle generazioni passate, poni mente all'esperienza dei loro padri,

9 ne në të vërtetë i përkasim së djeshmes dhe nuk dimë asgjë, sepse ditët tona mbi tokë janë si një hije.

perché noi siamo di ieri e nulla sappiamo, come un'ombra sono i nostri giorni sulla terra.

10 A nuk do të mësojnë vallë ata dhe nuk do të flasin, duke nxjerrë fjalë nga zemra e tyre?

Essi forse non ti istruiranno e ti parleranno traendo le parole dal cuore?

11 A mund të rritet papirusi jashtë moçalit dhe a mund të zhvillohet xunkthi pa ujë?

Cresce forse il papiro fuori della palude e si sviluppa forse il giunco senz'acqua?

12 Ndërsa është ende i gjelbër, pa qenë prerë, ai thahet para çdo bari tjetër.

E' ancora verde, non buono per tagliarlo, e inaridisce prima d'ogn'altra erba.

13 Këto janë rrugët e të gjithë atyre që harrojnë Perëndinë; kështu shpresa e të paudhit tretet.

Tale il destino di chi dimentica Dio, così svanisce la speranza dell'empio;

14 Besimi i tij do të pritet dhe sigurimi i tij është si një pëlhurë merimange.

la sua fiducia è come un filo e una tela di ragno è la sua sicurezza:

15 Ai mbështetet te shtëpia e tij, ajo nuk qëndron; kapet te ajo, por ajo nuk mban.

si appoggi alla sua casa, essa non resiste, vi si aggrappi, ma essa non regge.

16 Ai është krejt i gjelbër në diell dhe degët e tij zgjaten mbi kopshtin e tij;

Rigoglioso sia pure in faccia al sole e sopra il giardino si spandano i suoi rami,

17 dhe rrënjët e tij pleksen rreth një grumbulli gurësh dhe depërtojnë midis gurëve të shtëpisë.

sul terreno sassoso s'intreccino le sue radici, tra le pietre attinga la vita.

18 Por në rast se shkëputet nga vendi i tij, ky e mohon, duke thënë: “Nuk të kam parë kurrë!”.

Se lo si toglie dal suo luogo, questo lo rinnega: «Non t'ho mai visto!».

19 Ja, ky është gëzimi i mënyrës së tij të të jetuarit, ndërsa të tjerët do të dalin nga pluhuri.

Ecco la gioia del suo destino e dalla terra altri rispuntano.

20 Ja, Perëndia nuk e flak njeriun e ndershëm, as i ndihmon keqbërësit.

Dunque, Dio non rigetta l'uomo integro, e non sostiene la mano dei malfattori.

21 Ai do t’i japë edhe më buzëqeshje gojës sate dhe këngë gëzimi buzëve të tua.

Colmerà di nuovo la tua bocca di sorriso e le tue labbra di gioia.

22 Ata që të urrejnë do të mbulohen me turp dhe çadra e të paudhëve do të zhduket”.

I tuoi nemici saran coperti di vergogna e la tenda degli empi più non sarà.