Jobi 8

1 Atëherë Bildadi nga Shuahu u përgjigj dhe tha:

Bildad de Schuach prit la parole et dit:

2 “Deri kur do të flasësh në këtë mënyrë, dhe fjalët e gojës sate do të jenë si një erë e furishme?

Jusqu’à quand veux-tu discourir de la sorte, Et les paroles de ta bouche seront-elles un vent impétueux?

3 A mundet Perëndia të shtrëmbërojë gjykimin dhe i Potfuqishmi të përmbysë drejtësinë?

Dieu renverserait-il le droit? Le Tout-Puissant renverserait-il la justice?

4 Në rast se bijtë e tu kanë mëkatuar kundër tij, ai i ka braktisur në prapësinë e tyre.

Si tes fils ont péché contre lui, Il les a livrés à leur péché.

5 Por në rast se ti e kërkon Perëndinë dhe i lutesh fort të Plotfuqishmit,

Mais toi, si tu as recours à Dieu, Si tu implores le Tout-Puissant;

6 në rast se je i pastër dhe i ndershëm, me siguri ai do të ngrihet në favorin tënd dhe do të rivendosë selinë e drejtësisë sate.

Si tu es juste et droit, Certainement alors il veillera sur toi, Et rendra le bonheur à ton innocente demeure;

7 Ndonëse gjendja jote e kaluar ka qenë një gjë e vogël,

Ton ancienne prospérité semblera peu de chose, Celle qui t’est réservée sera bien plus grande.

8 e ardhmja jote do të jetë e madhe. Pyet, pra, brezat që shkuan dhe shqyrto gjërat e zbuluara nga etërit e tyre;

Interroge ceux des générations passées, Sois attentif à l’expérience de leurs pères.

9 ne në të vërtetë i përkasim së djeshmes dhe nuk dimë asgjë, sepse ditët tona mbi tokë janë si një hije.

Car nous sommes d’hier, et nous ne savons rien, Nos jours sur la terre ne sont qu’une ombre.

10 A nuk do të mësojnë vallë ata dhe nuk do të flasin, duke nxjerrë fjalë nga zemra e tyre?

Ils t’instruiront, ils te parleront, Ils tireront de leur cœur ces sentences:

11 A mund të rritet papirusi jashtë moçalit dhe a mund të zhvillohet xunkthi pa ujë?

Le jonc croît-il sans marais? Le roseau croît-il sans humidité?

12 Ndërsa është ende i gjelbër, pa qenë prerë, ai thahet para çdo bari tjetër.

Encore vert et sans qu’on le coupe, Il sèche plus vite que toutes les herbes.

13 Këto janë rrugët e të gjithë atyre që harrojnë Perëndinë; kështu shpresa e të paudhit tretet.

Ainsi arrive-t-il à tous ceux qui oublient Dieu, Et l’espérance de l’impie périra.

14 Besimi i tij do të pritet dhe sigurimi i tij është si një pëlhurë merimange.

Son assurance est brisée, Son soutien est une toile d’araignée.

15 Ai mbështetet te shtëpia e tij, ajo nuk qëndron; kapet te ajo, por ajo nuk mban.

Il s’appuie sur sa maison, et elle n’est pas ferme; Il s’y cramponne, et elle ne résiste pas.

16 Ai është krejt i gjelbër në diell dhe degët e tij zgjaten mbi kopshtin e tij;

Dans toute sa vigueur, en plein soleil, Il étend ses rameaux sur son jardin,

17 dhe rrënjët e tij pleksen rreth një grumbulli gurësh dhe depërtojnë midis gurëve të shtëpisë.

Il entrelace ses racines parmi les pierres, Il pénètre jusque dans les murailles;

18 Por në rast se shkëputet nga vendi i tij, ky e mohon, duke thënë: “Nuk të kam parë kurrë!”.

L’arrache-t-on du lieu qu’il occupe, Ce lieu le renie: Je ne t’ai point connu!

19 Ja, ky është gëzimi i mënyrës së tij të të jetuarit, ndërsa të tjerët do të dalin nga pluhuri.

Telles sont les délices que ses voies lui procurent. Puis sur le même sol d’autres s’élèvent après lui.

20 Ja, Perëndia nuk e flak njeriun e ndershëm, as i ndihmon keqbërësit.

Non, Dieu ne rejette point l’homme intègre, Et il ne protège point les méchants.

21 Ai do t’i japë edhe më buzëqeshje gojës sate dhe këngë gëzimi buzëve të tua.

Il remplira ta bouche de cris de joie, Et tes lèvres de chants d’allégresse.

22 Ata që të urrejnë do të mbulohen me turp dhe çadra e të paudhëve do të zhduket”.

Tes ennemis seront couverts de honte; La tente des méchants disparaîtra.