Jobi 8
1 Atëherë Bildadi nga Shuahu u përgjigj dhe tha:
And Bildad the Shuhite answereth and saith: —
2 “Deri kur do të flasësh në këtë mënyrë, dhe fjalët e gojës sate do të jenë si një erë e furishme?
Till when dost thou speak these things? And a strong wind — sayings of thy mouth?
3 A mundet Perëndia të shtrëmbërojë gjykimin dhe i Potfuqishmi të përmbysë drejtësinë?
Doth God pervert judgment? And doth the Mighty One pervert justice?
4 Në rast se bijtë e tu kanë mëkatuar kundër tij, ai i ka braktisur në prapësinë e tyre.
If thy sons have sinned before Him, And He doth send them away, By the hand of their transgression,
5 Por në rast se ti e kërkon Perëndinë dhe i lutesh fort të Plotfuqishmit,
If thou dost seek early unto God, And unto the Mighty makest supplication,
6 në rast se je i pastër dhe i ndershëm, me siguri ai do të ngrihet në favorin tënd dhe do të rivendosë selinë e drejtësisë sate.
If pure and upright thou [art], Surely now He waketh for thee, And hath completed The habitation of thy righteousness.
7 Ndonëse gjendja jote e kaluar ka qenë një gjë e vogël,
And thy beginning hath been small, And thy latter end is very great.
8 e ardhmja jote do të jetë e madhe. Pyet, pra, brezat që shkuan dhe shqyrto gjërat e zbuluara nga etërit e tyre;
For, ask I pray thee of a former generation, And prepare to a search of their fathers,
9 ne në të vërtetë i përkasim së djeshmes dhe nuk dimë asgjë, sepse ditët tona mbi tokë janë si një hije.
(For of yesterday we [are], and we know not, For a shadow [are] our days on earth.)
10 A nuk do të mësojnë vallë ata dhe nuk do të flasin, duke nxjerrë fjalë nga zemra e tyre?
Do they not shew thee — speak to thee, And from their heart bring forth words?
11 A mund të rritet papirusi jashtë moçalit dhe a mund të zhvillohet xunkthi pa ujë?
'Doth a rush wise without mire? A reed increase without water?
12 Ndërsa është ende i gjelbër, pa qenë prerë, ai thahet para çdo bari tjetër.
While it [is] in its budding — uncropped, Even before any herb it withereth.
13 Këto janë rrugët e të gjithë atyre që harrojnë Perëndinë; kështu shpresa e të paudhit tretet.
So [are] the paths of all forgetting God, And the hope of the profane doth perish,
14 Besimi i tij do të pritet dhe sigurimi i tij është si një pëlhurë merimange.
Whose confidence is loathsome, And the house of a spider his trust.
15 Ai mbështetet te shtëpia e tij, ajo nuk qëndron; kapet te ajo, por ajo nuk mban.
He leaneth on his house — and it standeth not: He taketh hold on it — and it abideth not.
16 Ai është krejt i gjelbër në diell dhe degët e tij zgjaten mbi kopshtin e tij;
Green he [is] before the sun, And over his garden his branch goeth out.
17 dhe rrënjët e tij pleksen rreth një grumbulli gurësh dhe depërtojnë midis gurëve të shtëpisë.
By a heap his roots are wrapped, A house of stones he looketh for.
18 Por në rast se shkëputet nga vendi i tij, ky e mohon, duke thënë: “Nuk të kam parë kurrë!”.
If [one] doth destroy him from his place, Then it hath feigned concerning him, I have not seen thee!
19 Ja, ky është gëzimi i mënyrës së tij të të jetuarit, ndërsa të tjerët do të dalin nga pluhuri.
Lo, this [is] the joy of his way, And from the dust others spring up.'
20 Ja, Perëndia nuk e flak njeriun e ndershëm, as i ndihmon keqbërësit.
Lo, God doth not reject the perfect, Nor taketh hold on the hand of evil doers.
21 Ai do t’i japë edhe më buzëqeshje gojës sate dhe këngë gëzimi buzëve të tua.
While he filleth with laughter thy mouth, And thy lips with shouting,
22 Ata që të urrejnë do të mbulohen me turp dhe çadra e të paudhëve do të zhduket”.
Those hating thee do put on shame, And the tent of the wicked is not!
