Jobi 8

1 Atëherë Bildadi nga Shuahu u përgjigj dhe tha:

Nu nam Bildad van Sjóeach het woord, en sprak:

2 “Deri kur do të flasësh në këtë mënyrë, dhe fjalët e gojës sate do të jenë si një erë e furishme?

Hoe lang nog gaat ge zó voort, En zullen uw woorden als een stormwind loeien?

3 A mundet Perëndia të shtrëmbërojë gjykimin dhe i Potfuqishmi të përmbysë drejtësinë?

Zou God het recht soms verkrachten, De Almachtige de gerechtigheid schenden:

4 Në rast se bijtë e tu kanë mëkatuar kundër tij, ai i ka braktisur në prapësinë e tyre.

Wanneer uw kinderen tegen Hem hebben gezondigd, Dan heeft Hij hun slechts hun misdaad vergolden!

5 Por në rast se ti e kërkon Perëndinë dhe i lutesh fort të Plotfuqishmit,

Maar als gij uw toevlucht neemt tot God, En rein en oprecht tot den Almachtige smeekt:

6 në rast se je i pastër dhe i ndershëm, me siguri ai do të ngrihet në favorin tënd dhe do të rivendosë selinë e drejtësisë sate.

Dan zal Hij van stonde af over u waken, En schenkt Hij u weer een rechtschapen gezin;

7 Ndonëse gjendja jote e kaluar ka qenë një gjë e vogël,

Dan schijnt uw vroeger lot slechts gering, Wordt ver door uw nieuwe staat overtroffen.

8 e ardhmja jote do të jetë e madhe. Pyet, pra, brezat që shkuan dhe shqyrto gjërat e zbuluara nga etërit e tyre;

Ja, vraag het maar aan het voorgeslacht Geef acht op de bevinding van hun vaderen!

9 ne në të vërtetë i përkasim së djeshmes dhe nuk dimë asgjë, sepse ditët tona mbi tokë janë si një hije.

Want wij zijn van gisteren, en weten niets, Ons leven op aarde is enkel een schaduw;

10 A nuk do të mësojnë vallë ata dhe nuk do të flasin, duke nxjerrë fjalë nga zemra e tyre?

Maar zij zullen u leren, het u vertellen, En woorden spreken uit hun hart:

11 A mund të rritet papirusi jashtë moçalit dhe a mund të zhvillohet xunkthi pa ujë?

Schiet het riet op buiten het moeras, Groeien de biezen buiten het water?

12 Ndërsa është ende i gjelbër, pa qenë prerë, ai thahet para çdo bari tjetër.

Het wordt afgesneden, terwijl het nog bloeit, En verdort vóór ieder ander gewas:

13 Këto janë rrugët e të gjithë atyre që harrojnë Perëndinë; kështu shpresa e të paudhit tretet.

Zo vergaat het allen, die God vergeten, Wordt de hoop van de bozen te schande!

14 Besimi i tij do të pritet dhe sigurimi i tij është si një pëlhurë merimange.

Een herfstdraad is zijn vertrouwen, Zijn toeverlaat een spinneweb;

15 Ai mbështetet te shtëpia e tij, ajo nuk qëndron; kapet te ajo, por ajo nuk mban.

Hij steunt op zijn web, maar dit houdt het niet uit, Hij grijpt het vast, maar het houdt geen stand.

16 Ai është krejt i gjelbër në diell dhe degët e tij zgjaten mbi kopshtin e tij;

Vol sappen staat hij in de zon, Zijn ranken verspreiden zich over zijn hof;

17 dhe rrënjët e tij pleksen rreth një grumbulli gurësh dhe depërtojnë midis gurëve të shtëpisë.

Zijn wortels kronkelen zich over het grint, En tussen de stenen grijpt hij zich vast.

18 Por në rast se shkëputet nga vendi i tij, ky e mohon, duke thënë: “Nuk të kam parë kurrë!”.

Maar rukt men hem weg van zijn plaats, Dan verloochent ze hem: ik heb u nooit gezien!

19 Ja, ky është gëzimi i mënyrës së tij të të jetuarit, ndërsa të tjerët do të dalin nga pluhuri.

Zo vergaat zijn leven door de mot Uit het stof ervan schieten anderen op.

20 Ja, Perëndia nuk e flak njeriun e ndershëm, as i ndihmon keqbërësit.

Neen, God verwerpt den brave niet, En reikt den boze geen hand.

21 Ai do t’i japë edhe më buzëqeshje gojës sate dhe këngë gëzimi buzëve të tua.

Nog wordt uw mond met lachen vervuld, En uw lippen met jubel;

22 Ata që të urrejnë do të mbulohen me turp dhe çadra e të paudhëve do të zhduket”.

Maar uw haters worden met schande bedekt, De tent der bozen verdwijnt!