Jobi 8

1 Atëherë Bildadi nga Shuahu u përgjigj dhe tha:

Tedy odpovídaje Bildad Suchský, řekl:

2 “Deri kur do të flasësh në këtë mënyrë, dhe fjalët e gojës sate do të jenë si një erë e furishme?

Dokudž mluviti budeš takové věci, a slova úst tvých budou jako vítr násilný?

3 A mundet Perëndia të shtrëmbërojë gjykimin dhe i Potfuqishmi të përmbysë drejtësinë?

Což by Bůh silný neprávě soudil, a Všemohoucí což by převracel spravedlnost?

4 Në rast se bijtë e tu kanë mëkatuar kundër tij, ai i ka braktisur në prapësinë e tyre.

Synové zajisté tvoji že zhřešili proti němu, proto pustil je po nepravosti jejich.

5 Por në rast se ti e kërkon Perëndinë dhe i lutesh fort të Plotfuqishmit,

Kdybys ty opravdově hledal Boha silného, a Všemohoucímu se modlil,

6 në rast se je i pastër dhe i ndershëm, me siguri ai do të ngrihet në favorin tënd dhe do të rivendosë selinë e drejtësisë sate.

A byl čistý a upřímý: jistě žeť by se hned probudil k tobě, a napravil by příbytek spravedlnosti tvé.

7 Ndonëse gjendja jote e kaluar ka qenë një gjë e vogël,

A byly by první věci tvé špatné, poslední pak rozmnožily by se náramně.

8 e ardhmja jote do të jetë e madhe. Pyet, pra, brezat që shkuan dhe shqyrto gjërat e zbuluara nga etërit e tyre;

Nebo vzeptej se, prosím, věku starého, a nastroj se k zpytování otců jejich.

9 ne në të vërtetë i përkasim së djeshmes dhe nuk dimë asgjë, sepse ditët tona mbi tokë janë si një hije.

(Myť zajisté včerejší jsme, aniž jsme čeho povědomi; k tomu dnové naši jsou jako stín na zemi.)

10 A nuk do të mësojnë vallë ata dhe nuk do të flasin, duke nxjerrë fjalë nga zemra e tyre?

Zdaliž tě oni nenaučí, a nepovědí tobě, a z srdce svého nevynesou-liž slov?

11 A mund të rritet papirusi jashtë moçalit dhe a mund të zhvillohet xunkthi pa ujë?

Zdali roste třtí bez bahna? Roste-liž rákosí bez vody?

12 Ndërsa është ende i gjelbër, pa qenë prerë, ai thahet para çdo bari tjetër.

Nýbrž ještě za zelena, dříve než vytrháno bývá, ano prvé než jaká jiná tráva, usychá.

13 Këto janë rrugët e të gjithë atyre që harrojnë Perëndinë; kështu shpresa e të paudhit tretet.

Tak stezky všech zapomínajících se na Boha silného, tak, pravím, naděje pokrytce zahyne.

14 Besimi i tij do të pritet dhe sigurimi i tij është si një pëlhurë merimange.

Klesne naděje jeho, a doufání jeho jako dům pavouka.

15 Ai mbështetet te shtëpia e tij, ajo nuk qëndron; kapet te ajo, por ajo nuk mban.

Spolehne-li na dům svůj, neostojí; chytí-li se ho, nezdrží.

16 Ai është krejt i gjelbër në diell dhe degët e tij zgjaten mbi kopshtin e tij;

Vláhu má před sluncem, tak že z zahrady jeho výstřelkové jeho vynikají.

17 dhe rrënjët e tij pleksen rreth një grumbulli gurësh dhe depërtojnë midis gurëve të shtëpisë.

Při vrchovišti kořenové jeho hustě rostou, i na místech skalnatých rozkládá se.

18 Por në rast se shkëputet nga vendi i tij, ky e mohon, duke thënë: “Nuk të kam parë kurrë!”.

A však bývá-li zachvácen z místa svého, až by se ho i odečtlo, řka: Nevidělo jsem tě:

19 Ja, ky është gëzimi i mënyrës së tij të të jetuarit, ndërsa të tjerët do të dalin nga pluhuri.

Tožť ta radost života jeho, a z země jiný vykvetá.

20 Ja, Perëndia nuk e flak njeriun e ndershëm, as i ndihmon keqbërësit.

Aj, Bůh silný nepohrdá upřímým, ale nešlechetným ruky nepodává:

21 Ai do t’i japë edhe më buzëqeshje gojës sate dhe këngë gëzimi buzëve të tua.

Až i naplní smíchem ústa tvá, a rty tvé plésáním,

22 Ata që të urrejnë do të mbulohen me turp dhe çadra e të paudhëve do të zhduket”.

Když nenávidící tebe v hanbu oblečeni budou, a stánku lidí bezbožných nikdež nebude.