Jobi 7

1 “A nuk kryen vallë një punë të rëndë njeriu mbi tokë dhe ditët e tij a nuk janë si ditët e një argati?

“Um homem não é obrigado a trabalhar na terra? Seus dias não são como os dias de uma mão contratada?

2 Ashtu si skllavi dëshiron fort hijen dhe ashtu si argati pret mëditjen e tij,

As um servo que deseja ardentemente a sombra, como um mercenário que procura por seu salário,

3 kështu edhe mua më ranë muaj fatkeqësie dhe m’u caktuan net me dhembje.

por isso sou obrigado a possuir meses de miséria, noites desgastantes me são designadas.

4 Sa shtrihem, them: “Kur do të ngrihem?”. Por nata është e gjatë dhe jam vazhdimisht i shqetësuar deri në agim.

Quando eu me deito, eu digo, “Quando eu me levantarei e a noite terá ido embora? Eu joguei e virei até o amanhecer do dia.

5 Mishi im është i mbuluar me krimba dhe me buca dheu, lëkura ime plasaritet dhe është bërë e pështirë.

Minha carne está vestida com minhocas e torrões de pó. Minha pele se fecha, e se rompe de novo.

6 Ditët e mia janë më të shpejta se masuri i një endësi dhe po harxhohen pa shpresë.

Meus dias são mais rápidos que o de um vaivém de tecelão, e são gastas sem esperança.

7 Kujto që jeta ime është një frymë; syri im nuk do të shohë më të mirën.

Oh lembre-se que minha vida é um sopro. Meu olho não verá mais o bem.

8 Syri i atij që më shikon nuk do të më shohë më; sytë e tu do të jenë mbi mua, por unë nuk do të jem më.

O olho daquele que me vê não me verá mais. Seus olhos estarão sobre mim, mas eu não estarei.

9 Ashtu si reja davaritet dhe nuk duket më, kështu ai që zbret në Sheol nuk kthehet më; (Sheol h7585)

À medida que a nuvem é consumida e desaparece, por isso, aquele que descer ao Sheol não subirá mais. (Sheol h7585)

10 nuk do të kthehet më në shtëpinë e tij, dhe banesa e tij nuk do ta njohë më.

Ele não retornará mais à sua casa, nem seu lugar o conhecerá mais.

11 Prandaj nuk do ta mbaj gojën të mbyllur do të flas në ankthin e frymës time; do të ankohem në hidhërimin e shpirtit tim.

“Portanto, não vou ficar calado. Falarei com a angústia do meu espírito. Vou reclamar na amargura da minha alma.

12 A jam vallë deti apo një përbindësh i detit që ti më ruan me një roje?

Sou eu um mar, ou um monstro marinho, que você colocou um guarda sobre mim?

13 Kur unë them: “Shtrati im do të më japë një lehtësim, shtroja ime do ta zbusë dhembjen time”,

Quando eu digo: 'Minha cama me confortará'. Meu sofá aliviará minha queixa','.

14 ti më tremb me ëndrra dhe më tmerron me vegime;

then você me assusta com sonhos e me aterrorizar através de visões,

15 kështu shpirtit tim i parapëlqen të mbytet dhe të vdesë se sa të bëjë këtë jetë.

so que minha alma escolhe o estrangulamento, morte em vez dos meus ossos.

16 Unë po shpërbëhem; nuk kam për të jetuar gjithnjë; lërmë të qetë; ditët e mia nuk janë veçse një frymë.

Eu odeio minha vida. Eu não quero viver para sempre. Deixe-me em paz, pois meus dias são apenas um sopro.

17 Ç’është njeriu që ti ta bësh të madh dhe të kujdesesh për të,

O que é o homem, que você deve ampliá-lo, que você deve se concentrar nele,

18 dhe ta vizitosh çdo mëngjes duke e vënë në provë në çdo çast?

que você deve visitá-lo todas as manhãs, e testá-lo a cada momento?

19 Kur do ta heqësh shikimin tënd nga unë dhe do të më lësh të përcjell pështymën time?

Por quanto tempo você não vai desviar o olhar de mim, nem me deixar em paz até engolir minha saliva?

20 Në rast se kam mëkatuar, çfarë të kam bërë ty, o rojtar i njerëzve? Pse më ke bërë objekt të goditjeve të tua, aq sa i jam bërë barrë vetes sime?

Se eu pequei, o que eu faço com você, seu observador de homens? Por que você me marcou como uma marca para você? para que eu seja um fardo para mim mesmo?

21 Pse nuk i fal shkeljet e mia dhe nuk e kapërcen paudhësinë time? Sepse shpejt do të jem pluhur; ti do të më kërkosh, por unë nuk do të jem më”.

Por que você não perdoa minha desobediência e tira a minha iniqüidade? Por enquanto, deitar-me-ei na poeira. Você me procurará com diligência, mas eu não serei”.