Jobi 7

1 “A nuk kryen vallë një punë të rëndë njeriu mbi tokë dhe ditët e tij a nuk janë si ditët e një argati?

それ人の世にあるは戰鬪にあるがごとくならずや 又其日は傭人の日のごとくなるにあらずや

2 Ashtu si skllavi dëshiron fort hijen dhe ashtu si argati pret mëditjen e tij,

奴僕の暮を冀がふが如く傭人のその價を望むがごとく

3 kështu edhe mua më ranë muaj fatkeqësie dhe m’u caktuan net me dhembje.

我は苦しき月を得させられ 憂はしき夜をあたへらる

4 Sa shtrihem, them: “Kur do të ngrihem?”. Por nata është e gjatë dhe jam vazhdimisht i shqetësuar deri në agim.

我臥ば乃はち言ふ何時夜あけて我おきいでんかと 曙まで頻に輾轉ぶ

5 Mishi im është i mbuluar me krimba dhe me buca dheu, lëkura ime plasaritet dhe është bërë e pështirë.

わが肉は蟲と土塊とを衣服となし 我皮は愈てまた腐る

6 Ditët e mia janë më të shpejta se masuri i një endësi dhe po harxhohen pa shpresë.

わが日は機の梭よりも迅速なり 我望む所なくし之を送る

7 Kujto që jeta ime është një frymë; syri im nuk do të shohë më të mirën.

想ひ見よ わが生命が氣息なる而已 我目は再び福祉を見ること有じ

8 Syri i atij që më shikon nuk do të më shohë më; sytë e tu do të jenë mbi mua, por unë nuk do të jem më.

我を見し者の眼かさねて我を見ざらん 汝目を我にむくるも我は已に在ざるべし

9 Ashtu si reja davaritet dhe nuk duket më, kështu ai që zbret në Sheol nuk kthehet më; (Sheol h7585)

雲の消て逝がごとく陰府に下れる者は重ねて上りきたらじ (Sheol h7585)

10 nuk do të kthehet më në shtëpinë e tij, dhe banesa e tij nuk do ta njohë më.

彼は再びその家に歸らず 彼の郷里も最早かれを認めじ

11 Prandaj nuk do ta mbaj gojën të mbyllur do të flas në ankthin e frymës time; do të ankohem në hidhërimin e shpirtit tim.

然ば我はわが口を禁めず 我心の痛によりて語ひ わが神魂の苦しきによりて歎かん

12 A jam vallë deti apo një përbindësh i detit që ti më ruan me një roje?

我あに海ならんや鰐ならんや 汝なにとて我を守らせおきたまふぞ

13 Kur unë them: “Shtrati im do të më japë një lehtësim, shtroja ime do ta zbusë dhembjen time”,

わが牀われを慰め わが寢床わが愁を解んと思ひをる時に

14 ti më tremb me ëndrra dhe më tmerron me vegime;

汝夢をもて我を驚かし 異象をもて我を懼れしめたまふ

15 kështu shpirtit tim i parapëlqen të mbytet dhe të vdesë se sa të bëjë këtë jetë.

是をもて我心は氣息の閉んことを願ひ我この骨よりも死を冀がふ

16 Unë po shpërbëhem; nuk kam për të jetuar gjithnjë; lërmë të qetë; ditët e mia nuk janë veçse një frymë.

われ生命を厭ふ 我は永く生るをことを願はず 我を捨おきたまへ 我日は氣のごときなり

17 Ç’është njeriu që ti ta bësh të madh dhe të kujdesesh për të,

人を如何なる者として汝これを大にし 之を心に留

18 dhe ta vizitosh çdo mëngjes duke e vënë në provë në çdo çast?

朝ごとに之を看そなはし 時わかず之を試みたまふや

19 Kur do ta heqësh shikimin tënd nga unë dhe do të më lësh të përcjell pështymën time?

何時まで汝われに目を離さず 我が津を咽む間も我を捨おきたまはざるや

20 Në rast se kam mëkatuar, çfarë të kam bërë ty, o rojtar i njerëzve? Pse më ke bërë objekt të goditjeve të tua, aq sa i jam bërë barrë vetes sime?

人を鑒みたまふ者よ我罪を犯したりとて汝に何をか爲ん 何ぞ我を汝の的となして我にこの身を厭はしめたまふや

21 Pse nuk i fal shkeljet e mia dhe nuk e kapërcen paudhësinë time? Sepse shpejt do të jem pluhur; ti do të më kërkosh, por unë nuk do të jem më”.

汝なんぞ我の愆を赦さず我罪を除きたまはざるや 我いま土の中に睡らん 汝我を尋ねたまふとも我は在ざるべし