Jobi 7

1 “A nuk kryen vallë një punë të rëndë njeriu mbi tokë dhe ditët e tij a nuk janë si ditët e një argati?

הלא-צבא לאנוש על- (עלי-) ארץ וכימי שכיר ימיו

2 Ashtu si skllavi dëshiron fort hijen dhe ashtu si argati pret mëditjen e tij,

כעבד ישאף-צל וכשכיר יקוה פעלו

3 kështu edhe mua më ranë muaj fatkeqësie dhe m’u caktuan net me dhembje.

כן הנחלתי לי ירחי-שוא ולילות עמל מנו-לי

4 Sa shtrihem, them: “Kur do të ngrihem?”. Por nata është e gjatë dhe jam vazhdimisht i shqetësuar deri në agim.

אם-שכבתי-- ואמרתי מתי אקום ומדד-ערב ושבעתי נדדים עדי-נשף

5 Mishi im është i mbuluar me krimba dhe me buca dheu, lëkura ime plasaritet dhe është bërë e pështirë.

לבש בשרי רמה וגיש (וגוש) עפר עורי רגע וימאס

6 Ditët e mia janë më të shpejta se masuri i një endësi dhe po harxhohen pa shpresë.

ימי קלו מני-ארג ויכלו באפס תקוה

7 Kujto që jeta ime është një frymë; syri im nuk do të shohë më të mirën.

זכר כי-רוח חיי לא-תשוב עיני לראות טוב

8 Syri i atij që më shikon nuk do të më shohë më; sytë e tu do të jenë mbi mua, por unë nuk do të jem më.

לא-תשורני עין ראי עיניך בי ואינני

9 Ashtu si reja davaritet dhe nuk duket më, kështu ai që zbret në Sheol nuk kthehet më; (Sheol h7585)

כלה ענן וילך כן יורד שאול לא יעלה (Sheol h7585)

10 nuk do të kthehet më në shtëpinë e tij, dhe banesa e tij nuk do ta njohë më.

לא-ישוב עוד לביתו ולא-יכירנו עוד מקמו

11 Prandaj nuk do ta mbaj gojën të mbyllur do të flas në ankthin e frymës time; do të ankohem në hidhërimin e shpirtit tim.

גם-אני לא אחשך-פי אדברה בצר רוחי אשיחה במר נפשי

12 A jam vallë deti apo një përbindësh i detit që ti më ruan me një roje?

הים-אני אם-תנין כי-תשים עלי משמר

13 Kur unë them: “Shtrati im do të më japë një lehtësim, shtroja ime do ta zbusë dhembjen time”,

כי-אמרתי תנחמני ערשי ישא בשיחי משכבי

14 ti më tremb me ëndrra dhe më tmerron me vegime;

וחתתני בחלמות ומחזינות תבעתני

15 kështu shpirtit tim i parapëlqen të mbytet dhe të vdesë se sa të bëjë këtë jetë.

ותבחר מחנק נפשי מות מעצמותי

16 Unë po shpërbëhem; nuk kam për të jetuar gjithnjë; lërmë të qetë; ditët e mia nuk janë veçse një frymë.

מאסתי לא-לעלם אחיה חדל ממני כי-הבל ימי

17 Ç’është njeriu që ti ta bësh të madh dhe të kujdesesh për të,

מה-אנוש כי תגדלנו וכי-תשית אליו לבך

18 dhe ta vizitosh çdo mëngjes duke e vënë në provë në çdo çast?

ותפקדנו לבקרים לרגעים תבחננו

19 Kur do ta heqësh shikimin tënd nga unë dhe do të më lësh të përcjell pështymën time?

כמה לא-תשעה ממני לא-תרפני עד-בלעי רקי

20 Në rast se kam mëkatuar, çfarë të kam bërë ty, o rojtar i njerëzve? Pse më ke bërë objekt të goditjeve të tua, aq sa i jam bërë barrë vetes sime?

חטאתי מה אפעל לך-- נצר האדם למה שמתני למפגע לך ואהיה עלי למשא

21 Pse nuk i fal shkeljet e mia dhe nuk e kapërcen paudhësinë time? Sepse shpejt do të jem pluhur; ti do të më kërkosh, por unë nuk do të jem më”.

ומה לא-תשא פשעי-- ותעביר את-עוני כי-עתה לעפר אשכב ושחרתני ואינני