Jobi 7

1 “A nuk kryen vallë një punë të rëndë njeriu mbi tokë dhe ditët e tij a nuk janë si ditët e një argati?

« L'homme n'est-il pas contraint de travailler sur terre? Ses journées ne sont-elles pas comme celles d'un ouvrier?

2 Ashtu si skllavi dëshiron fort hijen dhe ashtu si argati pret mëditjen e tij,

Comme un serviteur qui désire ardemment l'ombre, comme un mercenaire qui attend son salaire,

3 kështu edhe mua më ranë muaj fatkeqësie dhe m’u caktuan net me dhembje.

alors on me fait posséder des mois de misère, des nuits épuisantes me sont réservées.

4 Sa shtrihem, them: “Kur do të ngrihem?”. Por nata është e gjatë dhe jam vazhdimisht i shqetësuar deri në agim.

Quand je me couche, je dis, « Quand me lèverai-je, et que la nuit aura disparu? Je me tourne et me retourne jusqu'à l'aube du jour.

5 Mishi im është i mbuluar me krimba dhe me buca dheu, lëkura ime plasaritet dhe është bërë e pështirë.

Ma chair est vêtue de vers et de mottes de poussière. Ma peau se referme et fait de nouvelles éruptions.

6 Ditët e mia janë më të shpejta se masuri i një endësi dhe po harxhohen pa shpresë.

Mes jours sont plus rapides que la navette d'un tisserand, et sont dépourvus d'espoir.

7 Kujto që jeta ime është një frymë; syri im nuk do të shohë më të mirën.

Oh, souviens-toi que ma vie n'est qu'un souffle. Mon œil ne verra plus rien de bon.

8 Syri i atij që më shikon nuk do të më shohë më; sytë e tu do të jenë mbi mua, por unë nuk do të jem më.

L'œil de celui qui me voit ne me verra plus. Vos yeux seront sur moi, mais je ne le serai pas.

9 Ashtu si reja davaritet dhe nuk duket më, kështu ai që zbret në Sheol nuk kthehet më; (Sheol h7585)

Comme la nuée se consume et s'évanouit, ainsi celui qui descend au séjour des morts n'en remontera plus. (Sheol h7585)

10 nuk do të kthehet më në shtëpinë e tij, dhe banesa e tij nuk do ta njohë më.

Il ne retournera plus dans sa maison, sa place ne le connaîtra plus non plus.

11 Prandaj nuk do ta mbaj gojën të mbyllur do të flas në ankthin e frymës time; do të ankohem në hidhërimin e shpirtit tim.

« C'est pourquoi je ne me tairai pas. Je parlerai dans l'angoisse de mon esprit. Je me plaindrai dans l'amertume de mon âme.

12 A jam vallë deti apo një përbindësh i detit që ti më ruan me një roje?

Suis-je une mer, ou un monstre marin, que tu as mis un garde sur moi?

13 Kur unë them: “Shtrati im do të më japë një lehtësim, shtroja ime do ta zbusë dhembjen time”,

Quand je dis: « Mon lit me consolera ». Mon canapé soulagera ma plainte,'

14 ti më tremb me ëndrra dhe më tmerron me vegime;

puis tu me fais peur avec des rêves et me terrifient à travers des visions,

15 kështu shpirtit tim i parapëlqen të mbytet dhe të vdesë se sa të bëjë këtë jetë.

pour que mon âme choisisse l'étranglement, la mort plutôt que mes os.

16 Unë po shpërbëhem; nuk kam për të jetuar gjithnjë; lërmë të qetë; ditët e mia nuk janë veçse një frymë.

Je déteste ma vie. Je ne veux pas vivre éternellement. Laisse-moi tranquille, car mes jours ne sont qu'un souffle.

17 Ç’është njeriu që ti ta bësh të madh dhe të kujdesesh për të,

Qu'est-ce que l'homme, pour que vous le magnifiez, que tu dois te concentrer sur lui,

18 dhe ta vizitosh çdo mëngjes duke e vënë në provë në çdo çast?

que vous lui rendiez visite chaque matin, et le tester à chaque instant?

19 Kur do ta heqësh shikimin tënd nga unë dhe do të më lësh të përcjell pështymën time?

Jusqu'à quand ne détourneras-tu pas les yeux de moi? ni me laisser tranquille jusqu'à ce que j'aie avalé ma salive?

20 Në rast se kam mëkatuar, çfarë të kam bërë ty, o rojtar i njerëzve? Pse më ke bërë objekt të goditjeve të tua, aq sa i jam bërë barrë vetes sime?

Si j'ai péché, que dois-je faire pour toi, gardien des hommes? Pourquoi m'avoir choisi comme cible pour vous, pour que je sois un fardeau pour moi-même?

21 Pse nuk i fal shkeljet e mia dhe nuk e kapërcen paudhësinë time? Sepse shpejt do të jem pluhur; ti do të më kërkosh, por unë nuk do të jem më”.

Pourquoi ne pardonnes-tu pas ma désobéissance, et n'effaces-tu pas mon iniquité? Car maintenant, je vais me coucher dans la poussière. Vous me chercherez avec soin, mais je ne serai pas là. »