Jobi 7

1 “A nuk kryen vallë një punë të rëndë njeriu mbi tokë dhe ditët e tij a nuk janë si ditët e një argati?

Knyythod is lijf of man on erthe, and his daies ben as the daies of an hired man.

2 Ashtu si skllavi dëshiron fort hijen dhe ashtu si argati pret mëditjen e tij,

As an hert desireth schadowe, and as an hirede man abideth the ende of his werk;

3 kështu edhe mua më ranë muaj fatkeqësie dhe m’u caktuan net me dhembje.

so and Y hadde voide monethis, and Y noumbrede trauailous niytes to me.

4 Sa shtrihem, them: “Kur do të ngrihem?”. Por nata është e gjatë dhe jam vazhdimisht i shqetësuar deri në agim.

If Y schal slepe, Y schal seie, Whanne schal Y rise? and eft Y schal abide the euentid, and Y schal be fillid with sorewis `til to derknessis.

5 Mishi im është i mbuluar me krimba dhe me buca dheu, lëkura ime plasaritet dhe është bërë e pështirë.

Mi fleisch is clothid with rot, and filthis of dust; my skyn driede vp, and is drawun togidere.

6 Ditët e mia janë më të shpejta se masuri i një endësi dhe po harxhohen pa shpresë.

My daies passiden swiftliere thanne a web is kit doun `of a webstere; and tho daies ben wastid with outen ony hope.

7 Kujto që jeta ime është një frymë; syri im nuk do të shohë më të mirën.

God, haue thou mynde, for my lijf is wynde, and myn iye schal not turne ayen, that it se goodis.

8 Syri i atij që më shikon nuk do të më shohë më; sytë e tu do të jenë mbi mua, por unë nuk do të jem më.

Nethir the siyt of man schal biholde me; but thin iyen ben in me, and Y schal not `be in deedli lijf.

9 Ashtu si reja davaritet dhe nuk duket më, kështu ai që zbret në Sheol nuk kthehet më; (Sheol h7585)

As a cloude is wastid, and passith, so he that goith doun to helle, schal not stie; (Sheol h7585)

10 nuk do të kthehet më në shtëpinë e tij, dhe banesa e tij nuk do ta njohë më.

nether schal turne ayen more in to his hows, and his place schal no more knowe hym.

11 Prandaj nuk do ta mbaj gojën të mbyllur do të flas në ankthin e frymës time; do të ankohem në hidhërimin e shpirtit tim.

Wherfor and Y schal not spare my mouth; Y schal speke in the tribulacioun of my spirit, Y schal talke togidere with the bitternesse of my soule.

12 A jam vallë deti apo një përbindësh i detit që ti më ruan me një roje?

Whether Y am the see, ethir a whal, for thou hast cumpassid me with prisoun?

13 Kur unë them: “Shtrati im do të më japë një lehtësim, shtroja ime do ta zbusë dhembjen time”,

If Y seie, My bed schal coumfort me, and Y schal be releeuyd, spekynge with me in my bed;

14 ti më tremb me ëndrra dhe më tmerron me vegime;

thou schalt make me aferd bi dremys, and thou schalt schake me with `orrour, ethir hidousnesse, `bi siytis.

15 kështu shpirtit tim i parapëlqen të mbytet dhe të vdesë se sa të bëjë këtë jetë.

Wherfor my soule `chees hangyng, and my boonys cheesiden deth.

16 Unë po shpërbëhem; nuk kam për të jetuar gjithnjë; lërmë të qetë; ditët e mia nuk janë veçse një frymë.

`Y dispeiride, now Y schal no more lyue; Lord, spare thou me, for my daies ben nouyt.

17 Ç’është njeriu që ti ta bësh të madh dhe të kujdesesh për të,

What is a man, for thou `magnifiest hym? ether what settist thou thin herte toward hym?

18 dhe ta vizitosh çdo mëngjes duke e vënë në provë në çdo çast?

Thou visitist hym eerly, and sudeynli thou preuest hym.

19 Kur do ta heqësh shikimin tënd nga unë dhe do të më lësh të përcjell pështymën time?

Hou long sparist thou not me, nether suffrist me, that Y swolowe my spotele?

20 Në rast se kam mëkatuar, çfarë të kam bërë ty, o rojtar i njerëzve? Pse më ke bërë objekt të goditjeve të tua, aq sa i jam bërë barrë vetes sime?

Y haue synned; A! thou kepere of men, what schal Y do to thee? Whi hast thou set me contrarie to thee, and Y am maad greuouse to my silf?

21 Pse nuk i fal shkeljet e mia dhe nuk e kapërcen paudhësinë time? Sepse shpejt do të jem pluhur; ti do të më kërkosh, por unë nuk do të jem më”.

Whi doist thou not awei my sinne, and whi takist thou not awei my wickidnesse? Lo! now Y schal slepe in dust, and if thou sekist me eerli, Y schal not abide.