Jobi 7

1 “A nuk kryen vallë një punë të rëndë njeriu mbi tokë dhe ditët e tij a nuk janë si ditët e një argati?

Has not man his ordered time of trouble on the earth? and are not his days like the days of a servant working for payment?

2 Ashtu si skllavi dëshiron fort hijen dhe ashtu si argati pret mëditjen e tij,

As a servant desiring the shades of evening, and a workman looking for his payment:

3 kështu edhe mua më ranë muaj fatkeqësie dhe m’u caktuan net me dhembje.

So I have for my heritage months of pain to no purpose, and nights of weariness are given to me.

4 Sa shtrihem, them: “Kur do të ngrihem?”. Por nata është e gjatë dhe jam vazhdimisht i shqetësuar deri në agim.

When I go to my bed, I say, When will it be time to get up? but the night is long, and I am turning from side to side till morning light.

5 Mishi im është i mbuluar me krimba dhe me buca dheu, lëkura ime plasaritet dhe është bërë e pështirë.

My flesh is covered with worms and dust; my skin gets hard and then is cracked again.

6 Ditët e mia janë më të shpejta se masuri i një endësi dhe po harxhohen pa shpresë.

My days go quicker than the cloth-worker's thread, and come to an end without hope.

7 Kujto që jeta ime është një frymë; syri im nuk do të shohë më të mirën.

O, keep in mind that my life is wind: my eye will never again see good.

8 Syri i atij që më shikon nuk do të më shohë më; sytë e tu do të jenë mbi mua, por unë nuk do të jem më.

The eye of him who sees me will see me no longer: your eyes will be looking for me, but I will be gone.

9 Ashtu si reja davaritet dhe nuk duket më, kështu ai që zbret në Sheol nuk kthehet më; (Sheol h7585)

A cloud comes to an end and is gone; so he who goes down into the underworld comes not up again. (Sheol h7585)

10 nuk do të kthehet më në shtëpinë e tij, dhe banesa e tij nuk do ta njohë më.

He will not come back to his house, and his place will have no more knowledge of him.

11 Prandaj nuk do ta mbaj gojën të mbyllur do të flas në ankthin e frymës time; do të ankohem në hidhërimin e shpirtit tim.

So I will not keep my mouth shut; I will let the words come from it in the pain of my spirit, my soul will make a bitter outcry.

12 A jam vallë deti apo një përbindësh i detit që ti më ruan me një roje?

Am I a sea, or a sea-beast, that you put a watch over me?

13 Kur unë them: “Shtrati im do të më japë një lehtësim, shtroja ime do ta zbusë dhembjen time”,

When I say, In my bed I will have comfort, there I will get rest from my disease;

14 ti më tremb me ëndrra dhe më tmerron me vegime;

Then you send dreams to me, and visions of fear;

15 kështu shpirtit tim i parapëlqen të mbytet dhe të vdesë se sa të bëjë këtë jetë.

So that a hard death seems better to my soul than my pains.

16 Unë po shpërbëhem; nuk kam për të jetuar gjithnjë; lërmë të qetë; ditët e mia nuk janë veçse një frymë.

I have no desire for life, I would not be living for ever! Keep away from me, for my days are as a breath.

17 Ç’është njeriu që ti ta bësh të madh dhe të kujdesesh për të,

What is man, that you have made him great, and that your attention is fixed on him,

18 dhe ta vizitosh çdo mëngjes duke e vënë në provë në çdo çast?

And that your hand is on him every morning, and that you are testing him every minute?

19 Kur do ta heqësh shikimin tënd nga unë dhe do të më lësh të përcjell pështymën time?

How long will it be before your eyes are turned away from me, so that I may have a minute's breathing-space?

20 Në rast se kam mëkatuar, çfarë të kam bërë ty, o rojtar i njerëzve? Pse më ke bërë objekt të goditjeve të tua, aq sa i jam bërë barrë vetes sime?

If I have done wrong, what have I done to you, O keeper of men? why have you made me a mark for your blows, so that I am a weariness to myself?

21 Pse nuk i fal shkeljet e mia dhe nuk e kapërcen paudhësinë time? Sepse shpejt do të jem pluhur; ti do të më kërkosh, por unë nuk do të jem më”.

And why do you not take away my sin, and let my wrongdoing be ended? for now I go down to the dust, and you will be searching for me with care, but I will be gone.