Jobi 7

1 “A nuk kryen vallë një punë të rëndë njeriu mbi tokë dhe ditët e tij a nuk janë si ditët e një argati?

人在世上豈無爭戰嗎？ 他的日子不像雇工人的日子嗎？

2 Ashtu si skllavi dëshiron fort hijen dhe ashtu si argati pret mëditjen e tij,

像奴僕切慕黑影， 像雇工人盼望工價；

3 kështu edhe mua më ranë muaj fatkeqësie dhe m’u caktuan net me dhembje.

我也照樣經過困苦的日月， 夜間的疲乏為我而定。

4 Sa shtrihem, them: “Kur do të ngrihem?”. Por nata është e gjatë dhe jam vazhdimisht i shqetësuar deri në agim.

我躺臥的時候便說： 我何時起來，黑夜就過去呢？ 我盡是反來覆去，直到天亮。

5 Mishi im është i mbuluar me krimba dhe me buca dheu, lëkura ime plasaritet dhe është bërë e pështirë.

我的肉體以蟲子和塵土為衣； 我的皮膚才收了口又重新破裂。

6 Ditët e mia janë më të shpejta se masuri i një endësi dhe po harxhohen pa shpresë.

我的日子比梭更快， 都消耗在無指望之中。

7 Kujto që jeta ime është një frymë; syri im nuk do të shohë më të mirën.

求你想念，我的生命不過是一口氣； 我的眼睛必不再見福樂。

8 Syri i atij që më shikon nuk do të më shohë më; sytë e tu do të jenë mbi mua, por unë nuk do të jem më.

觀看我的人，他的眼必不再見我； 你的眼目要看我，我卻不在了。

9 Ashtu si reja davaritet dhe nuk duket më, kështu ai që zbret në Sheol nuk kthehet më; (Sheol h7585)

雲彩消散而過； 照樣，人下陰間也不再上來。 (Sheol h7585)

10 nuk do të kthehet më në shtëpinë e tij, dhe banesa e tij nuk do ta njohë më.

他不再回自己的家； 故土也不再認識他。

11 Prandaj nuk do ta mbaj gojën të mbyllur do të flas në ankthin e frymës time; do të ankohem në hidhërimin e shpirtit tim.

我不禁止我口； 我靈愁苦，要發出言語； 我心苦惱，要吐露哀情。

12 A jam vallë deti apo një përbindësh i detit që ti më ruan me një roje?

我對上帝說：我豈是洋海， 豈是大魚，你竟防守我呢？

13 Kur unë them: “Shtrati im do të më japë një lehtësim, shtroja ime do ta zbusë dhembjen time”,

若說：我的床必安慰我， 我的榻必解釋我的苦情，

14 ti më tremb me ëndrra dhe më tmerron me vegime;

你就用夢驚駭我， 用異象恐嚇我，

15 kështu shpirtit tim i parapëlqen të mbytet dhe të vdesë se sa të bëjë këtë jetë.

甚至我寧肯噎死，寧肯死亡， 勝似留我這一身的骨頭。

16 Unë po shpërbëhem; nuk kam për të jetuar gjithnjë; lërmë të qetë; ditët e mia nuk janë veçse një frymë.

我厭棄性命，不願永活。 你任憑我吧，因我的日子都是虛空。

17 Ç’është njeriu që ti ta bësh të madh dhe të kujdesesh për të,

人算甚麼，你竟看他為大， 將他放在心上？

18 dhe ta vizitosh çdo mëngjes duke e vënë në provë në çdo çast?

每早鑒察他， 時刻試驗他？

19 Kur do ta heqësh shikimin tënd nga unë dhe do të më lësh të përcjell pështymën time?

你到何時才轉眼不看我， 才任憑我咽下唾沫呢？

20 Në rast se kam mëkatuar, çfarë të kam bërë ty, o rojtar i njerëzve? Pse më ke bërë objekt të goditjeve të tua, aq sa i jam bërë barrë vetes sime?

鑒察人的主啊，我若有罪，於你何妨？ 為何以我當你的箭靶子， 使我厭棄自己的性命？

21 Pse nuk i fal shkeljet e mia dhe nuk e kapërcen paudhësinë time? Sepse shpejt do të jem pluhur; ti do të më kërkosh, por unë nuk do të jem më”.

為何不赦免我的過犯， 除掉我的罪孽？ 我現今要躺臥在塵土中； 你要殷勤地尋找我，我卻不在了。