Jobi 6

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

А Йов відповів та й сказав:

2 “Ah, sikur dhembja ime të ishte peshuar tërësisht, dhe fatkeqësia ime të vihej bashkë mbi peshoren,

„Коли б сму́ток мій вірно був зва́жений, а з ним ра́зом нещастя моє підняли́ на вазі,

3 do të ishte me siguri më e rëndë se rëra e detit! Për këtë arsye fjalët e mia nuk u përfillën.

то тепер воно тяжче було б від морсько́го піску, тому́ нерозва́жне слова́ мої кажуть!

4 Duke qenë se shigjetat e të Plotfuqishmit janë brenda meje, shpirti im ua pi vrerin; tmerrete Perëndisë janë renditur kundër meje.

Бо в мені Всемогу́тнього стрі́ли, і їхня отру́та п'є духа мого́, страхи Божі шику́ються в бій проти ме́не...

5 Gomari i egër a pëllet vallë përpara barit, ose kau a buluron para forazhit të tij?

Чи дикий осел над травою реве́? Хіба реве віл, коли ясла повні?

6 A hahet vallë një ushqim i amësht pa kripë, apo ka ndonjë farë shije në të bardhën e vezës?

Чи без соли їдять несмачне́, чи є смак у білко́ві яйця́?

7 Shpirti im nuk pranon të prekë gjëra të tilla, ato për mua janë si një ushqim i neveritshëm.

Чого́ не хотіла торкну́тись душа моя, все те стало мені за поживу в хворо́бі.

8 Ah sikur të mund të kisha atë që kërkoj, dhe Perëndia të më jepte atë që shpresoj!

О, коли б же збуло́ся проха́ння моє, а моє сподіва́ння дав Бог!

9 Dashtë Perëndia të më shtypë, të shtrijë dorën e tij dhe të më shkatërrojë!

О, коли б зволив Бог розчави́ти мене, простягну́в Свою руку — й мене полама́в, —

10 Kam megjithatë këtë ngushëllim dhe ngazëllehem në dhembjet që nuk po më kursehen, sepse nuk i kam fshehur fjalët e të Shenjtit.

то була б ще потіха мені, і скака́в би я в немилосе́рдному бо́лі, бо я не зрікався слів Святого!

11 Cila është forca ime që ende të mund të shpresoj, dhe cili është fundi im që të mund ta zgjas jetën time?

Яка сила моя, що наді́ю я матиму? І який мій кінець, щоб продо́вжити життя моє це?

12 Forca ime a është vallë ajo e gurëve, ose mishi im është prej bronzi?

Чи сила камі́нна — то сила моя? Чи тіло моє мідяне́?

13 A s’jam fare pa ndihmë në veten time, dhe a nuk është larguar nga unë dituria?

Чи не поміч для мене в мені, чи спасі́ння від мене відсу́нене?

14 Për atë që është i pikëlluar, miku duhet të tregojë dhembshuri, edhe në qoftë se ai braktis frikën e të Plotfuqishmit.

Для то́го, хто гине, товариш — то ласка, хоча б опусти́в того страх Всемогу́тнього.

15 Por vëllezërit e mi më kanë zhgënjyer si një përrua, si ujërat e përrenjve që zhduken.

Брати́ мої зраджують, мов той поті́к, мов річи́ще пото́ків, минають вони,

16 Ato turbullohen për shkak të akullit dhe në to fshihet bora,

темні́ші від льо́ду вони, в них ховається сніг.

17 por gjatë stinës së nxehtë ato zhduken; me vapën e verës ato nuk duken më në vendin e tyre.

Коли сонце їх гріє, вони висиха́ють, у теплі — гинуть з місця свого́.

18 Ato gjarpërojnë në shtigjet e shtretërve të tyre; futen në shketëtirë dhe mbarojnë.

Карава́ни дорогу свою відхиля́ють, ухо́дять в пустиню — й щезають.

19 Karvanet e Temas i kërkojnë me kujdes, udhëtarët e Shebës kanë shpresa tek ata,

Карава́ни з Теми́ поглядають, похо́ди з Шеви́ покладають наді́ї на них.

20 por ata mbeten të zhgënjyer megjithë shpresat e tyre; kur arrijnë aty mbeten të hutuar.

І засоро́милися, що вони сподіва́лись; до нього прийшли — та й збенте́жились.

21 Tani për mua ju jeni e njëjta gjë, shikoni tronditjen time të thellë dhe keni frikë.

Так і ви тепер стали ніщо́, побачили страх — і злякались!

22 A ju kam thënë vallë: “Më jepni diçka” o “më bëni një dhuratë nga pasuria juaj”,

Чи я говорив коли: „Дайте мені, а з має́тку свого дайте пі́дкуп за мене,

23 ose “liromëni nga duart e armikut”, ose “më shpengoni nga duart e personave që përdorin dhunën”?

і врятуйте мене з руки ворога, і з рук гноби́телевих мене викупіть?“

24 Më udhëzoni, dhe do të hesht; më bëni të kuptoj ku kam gabuar.

Навчіть ви мене — і я буду мовчати, а в чім я невми́сне згрішив — розтлума́чте мені.

25 Sa të frytshme janë fjalët e drejta! Por çfarë provojnë argumentet tuaja?

Які гострі слова́ справедливі, та що то дово́дить дога́на від вас?

26 Mos keni ndërmend vallë të qortoni ashpër fjalët e mia dhe fjalimet e një të dëshpëruari, që janë si era?

Чи ви ду́маєте докоря́ти слова́ми? Бо на вітер слова́ одчайду́шного,

27 Ju do të hidhnit në short edhe një jetim dhe do të hapnit një gropë për mikun tuaj.

і на сироту́ нападаєте ви, і копаєте яму для друга свого!

28 Por tani pranoni të më shikoni, sepse nuk do të gënjej para jush.

Та звольте поглянути на мене тепер, а я не скажу́ перед вами неправди.

29 Ndërroni mendim, ju lutem, që të mos bëhet padrejtësi! Po, ndërroni mendim, sepse bëhet fjalë për drejtësinë time.

Верніться ж, хай кривди не бу́де, і верніться, — ще в тім моя правда!

30 A ka vallë paudhësi në gjuhën time apo qiellza ime nuk i dallon më ligësitë?”.

Хіба́ в мене на язиці є неправда? чи ж не маю смаку́, щоб розпізнати нещастя?