Jobi 6

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Då tog Job till orda och sade:

2 “Ah, sikur dhembja ime të ishte peshuar tërësisht, dhe fatkeqësia ime të vihej bashkë mbi peshoren,

Ack att min grämelse bleve vägd och min olycka lagd jämte den på vågen!

3 do të ishte me siguri më e rëndë se rëra e detit! Për këtë arsye fjalët e mia nuk u përfillën.

Se, tyngre är den nu än havets sand, därför kan jag icke styra mina ord.

4 Duke qenë se shigjetat e të Plotfuqishmit janë brenda meje, shpirti im ua pi vrerin; tmerrete Perëndisë janë renditur kundër meje.

Ty den Allsmäktiges pilar hava träffat mig, och min ande indricker deras gift; ja, förskräckelser ifrån Gud ställa sig upp mot mig.

5 Gomari i egër a pëllet vallë përpara barit, ose kau a buluron para forazhit të tij?

Icke skriar vildåsnan, när hon har friskt gräs, icke råmar oxen, då han står vid sitt foder?

6 A hahet vallë një ushqim i amësht pa kripë, apo ka ndonjë farë shije në të bardhën e vezës?

Men vem vill äta den mat som ej har smak eller sälta, och vem finner behag i slemörtens saft?

7 Shpirti im nuk pranon të prekë gjëra të tilla, ato për mua janë si një ushqim i neveritshëm.

Så vägrar nu min själ att komma vid detta, det är för mig en vämjelig spis.

8 Ah sikur të mund të kisha atë që kërkoj, dhe Perëndia të më jepte atë që shpresoj!

Ack att min bön bleve hörd, och att Gud ville uppfylla mitt hopp!

9 Dashtë Perëndia të më shtypë, të shtrijë dorën e tij dhe të më shkatërrojë!

O att det täcktes Gud att krossa mig, att räcka ut sin hand och avskära mitt liv!

10 Kam megjithatë këtë ngushëllim dhe ngazëllehem në dhembjet që nuk po më kursehen, sepse nuk i kam fshehur fjalët e të Shenjtit.

Då funnes ännu för mig någon tröst, jag kunde då jubla, fastän plågad utan förskoning; jag har ju ej förnekat den Heliges ord.

11 Cila është forca ime që ende të mund të shpresoj, dhe cili është fundi im që të mund ta zgjas jetën time?

Huru stor är då min kraft, eftersom jag alltjämt bör hoppas? Och vad väntar mig för ände, eftersom jag skall vara tålig?

12 Forca ime a është vallë ajo e gurëve, ose mishi im është prej bronzi?

Min kraft är väl ej såsom stenens, min kropp är väl icke av koppar?

13 A s’jam fare pa ndihmë në veten time, dhe a nuk është larguar nga unë dituria?

Nej, förvisso gives ingen hjälp för mig, var utväg har blivit mig stängd.

14 Për atë që është i pikëlluar, miku duhet të tregojë dhembshuri, edhe në qoftë se ai braktis frikën e të Plotfuqishmit.

Den förtvivlade borde ju röna barmhärtighet av sin vän, men se, man övergiver den Allsmäktiges fruktan,

15 Por vëllezërit e mi më kanë zhgënjyer si një përrua, si ujërat e përrenjve që zhduken.

Mina bröder äro trolösa, de äro såsom regnbäckar, ja, lika bäckarnas rännilar, som snart sina ut,

16 Ato turbullohen për shkak të akullit dhe në to fshihet bora,

som väl kunna gå mörka av vinterns flöden, när snön har fallit och gömt sig i dem,

17 por gjatë stinës së nxehtë ato zhduken; me vapën e verës ato nuk duken më në vendin e tyre.

men som åter försvinna, när de träffas av hettan, och torka bort ifrån sin plats, då värmen kommer.

18 Ato gjarpërojnë në shtigjet e shtretërve të tyre; futen në shketëtirë dhe mbarojnë.

Vägfarande där i trakten vika av till dem, men de finna allenast ödslighet och måste förgås.

19 Karvanet e Temas i kërkojnë me kujdes, udhëtarët e Shebës kanë shpresa tek ata,

Temas vägfarande skådade dithän, Sabas köpmanståg hoppades på dem;

20 por ata mbeten të zhgënjyer megjithë shpresat e tyre; kur arrijnë aty mbeten të hutuar.

men de kommo på skam i sin förtröstan, de sågo sig gäckade, när de hade hunnit ditfram.

21 Tani për mua ju jeni e njëjta gjë, shikoni tronditjen time të thellë dhe keni frikë.

Ja, likaså ären I nu ingenting värda, handfallna stån I av förfäran och förskräckelse.

22 A ju kam thënë vallë: “Më jepni diçka” o “më bëni një dhuratë nga pasuria juaj”,

Har jag då begärt att I skolen giva mig gåvor, taga av edert gods för att lösa mig ut,

23 ose “liromëni nga duart e armikut”, ose “më shpengoni nga duart e personave që përdorin dhunën”?

att I skolen rädda mig undan min ovän, köpa mig fri ur våldsverkares hand?

24 Më udhëzoni, dhe do të hesht; më bëni të kuptoj ku kam gabuar.

Undervisen mig, så vill jag tiga, lären mig att förstå vari jag har farit vilse.

25 Sa të frytshme janë fjalët e drejta! Por çfarë provojnë argumentet tuaja?

Gott är förvisso uppriktigt tal, men tillrättavisning av eder, vad båtar den?

26 Mos keni ndërmend vallë të qortoni ashpër fjalët e mia dhe fjalimet e një të dëshpëruari, që janë si era?

Haven I då i sinnet att hålla räfst med ord, och skall den förtvivlade få tala för vinden?

27 Ju do të hidhnit në short edhe një jetim dhe do të hapnit një gropë për mikun tuaj.

Då kasten I väl också lott om den faderlöse, då lären I väl köpslå om eder vän!

28 Por tani pranoni të më shikoni, sepse nuk do të gënjej para jush.

Dock, må det nu täckas eder att akta på mig; icke vill jag ljuga eder mitt i ansiktet.

29 Ndërroni mendim, ju lutem, që të mos bëhet padrejtësi! Po, ndërroni mendim, sepse bëhet fjalë për drejtësinë time.

Vänden om! Må sådan orätt icke ske; ja, vänden ännu om, ty min sak är rättfärdig!

30 A ka vallë paudhësi në gjuhën time apo qiellza ime nuk i dallon më ligësitë?”.

Skulle väl orätt bo på min tunga, och min mun, skulle den ej förstå vad fördärvligt är?