Jobi 6

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Job svarade, och sade:

2 “Ah, sikur dhembja ime të ishte peshuar tërësisht, dhe fatkeqësia ime të vihej bashkë mbi peshoren,

När man voge min jämmer, och lade allt mitt lidande på ena våg,

3 do të ishte me siguri më e rëndë se rëra e detit! Për këtë arsye fjalët e mia nuk u përfillën.

Så skulle det vara svårare, än sanden i hafvet; derföre är förgäfves hvad jag säger.

4 Duke qenë se shigjetat e të Plotfuqishmit janë brenda meje, shpirti im ua pi vrerin; tmerrete Perëndisë janë renditur kundër meje.

Förty dens Allsmägtigas pilar stå i mig, hvilkens grymhet utsuper allan min anda; och Guds förskräckelse äro ställd uppå mig.

5 Gomari i egër a pëllet vallë përpara barit, ose kau a buluron para forazhit të tij?

Icke ropar vildåsnen, när han hafver gräs; ej heller oxen, då han hafver foder.

6 A hahet vallë një ushqim i amësht pa kripë, apo ka ndonjë farë shije në të bardhën e vezës?

Kan man ock äta det som osaltadt är? Eller månn någor vilja smaka det hvita om äggeblomman?

7 Shpirti im nuk pranon të prekë gjëra të tilla, ato për mua janë si një ushqim i neveritshëm.

Der min själ tillförene vämjade vid, det är nu min mat för värks skull.

8 Ah sikur të mund të kisha atë që kërkoj, dhe Perëndia të më jepte atë që shpresoj!

O! att min bön måtte ske, och Gud gåfve mig det jag förhoppas;

9 Dashtë Perëndia të më shtypë, të shtrijë dorën e tij dhe të më shkatërrojë!

Att Gud toge till att sönderslå mig, och låte sina hand sönderkrossa mig;

10 Kam megjithatë këtë ngushëllim dhe ngazëllehem në dhembjet që nuk po më kursehen, sepse nuk i kam fshehur fjalët e të Shenjtit.

Så hade jag ändå tröst, och ville bedja i minom sjukdom, att han icke skonade mig; jag hafver dock icke nekat dens Heligas tal.

11 Cila është forca ime që ende të mund të shpresoj, dhe cili është fundi im që të mund ta zgjas jetën time?

Hvad är min kraft, att jag skulle kunna härda ut? Och hvad är min ändalykt, att min själ skulle vara tålig?

12 Forca ime a është vallë ajo e gurëve, ose mishi im është prej bronzi?

Min kraft är dock icke af sten, ej är heller mitt kött af koppar.

13 A s’jam fare pa ndihmë në veten time, dhe a nuk është larguar nga unë dituria?

Hafver jag dock ingenstäds hjelp; och ingen ting vill gå fram med mig.

14 Për atë që është i pikëlluar, miku duhet të tregojë dhembshuri, edhe në qoftë se ai braktis frikën e të Plotfuqishmit.

Den der icke bevisar sinom nästa barmhertighet, han öfvergifver dens Allsmägtigas fruktan.

15 Por vëllezërit e mi më kanë zhgënjyer si një përrua, si ujërat e përrenjve që zhduken.

Mine bröder gå förakteliga framom mig, såsom en bäck; såsom en ström framom flyter.

16 Ato turbullohen për shkak të akullit dhe në to fshihet bora,

Dock de som rädas för rimfrostet, öfver dem varder fallandes snö.

17 por gjatë stinës së nxehtë ato zhduken; me vapën e verës ato nuk duken më në vendin e tyre.

Den tid hetten tvingar dem, skola de försmäkta; och när det hett blifver, skola de förgås utaf sitt rum.

18 Ato gjarpërojnë në shtigjet e shtretërve të tyre; futen në shketëtirë dhe mbarojnë.

Deras väg går afsides bort; de vandra der intet vägadt är, och förgås.

19 Karvanet e Temas i kërkojnë me kujdes, udhëtarët e Shebës kanë shpresa tek ata,

De se uppå Thema vägar; på rika Arabiens stigar akta de.

20 por ata mbeten të zhgënjyer megjithë shpresat e tyre; kur arrijnë aty mbeten të hutuar.

Men de skola komma på skam, då det är aldrasäkrast; och skola skämma sig, då de deruppå komne äro.

21 Tani për mua ju jeni e njëjta gjë, shikoni tronditjen time të thellë dhe keni frikë.

Ty I ären nu komne till mig; och medan I sen jämmer, frukten I eder.

22 A ju kam thënë vallë: “Më jepni diçka” o “më bëni një dhuratë nga pasuria juaj”,

Hafver jag ock sagt: Bärer hit, och skänker mig af edro förmågo?

23 ose “liromëni nga duart e armikut”, ose “më shpengoni nga duart e personave që përdorin dhunën”?

Och hjelper mig utu fiendans hand? Och förlosser mig utu tyranners händer?

24 Më udhëzoni, dhe do të hesht; më bëni të kuptoj ku kam gabuar.

Lärer mig, jag vill tiga; och det jag icke vet, det underviser mig.

25 Sa të frytshme janë fjalët e drejta! Por çfarë provojnë argumentet tuaja?

Hvi straffen I rättfärdigt tal? Hvilken är ibland eder, som det straffa kan?

26 Mos keni ndërmend vallë të qortoni ashpër fjalët e mia dhe fjalimet e një të dëshpëruari, që janë si era?

I sätten samman ord, allenast till att straffa, och gören med ordom ett förtvifladt mod.

27 Ju do të hidhnit në short edhe një jetim dhe do të hapnit një gropë për mikun tuaj.

I öfverfallen en fattigan faderlösan, och rycken edar nästa upp med rötter.

28 Por tani pranoni të më shikoni, sepse nuk do të gënjej para jush.

Dock, medan I hafven begynt, ser uppå mig, om jag varder beslagen med någon lögn för eder.

29 Ndërroni mendim, ju lutem, që të mos bëhet padrejtësi! Po, ndërroni mendim, sepse bëhet fjalë për drejtësinë time.

Svarer hvad som rätt är; min svar skola väl blifva rätt.

30 A ka vallë paudhësi në gjuhën time apo qiellza ime nuk i dallon më ligësitë?”.

Hvad gäller, min tunga hafver icke orätt, och min mun föregifver icke ondt.