Jobi 6

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Y RESPONDIÓ Job y dijo:

2 “Ah, sikur dhembja ime të ishte peshuar tërësisht, dhe fatkeqësia ime të vihej bashkë mbi peshoren,

¡Oh si pesasen al justo mi queja y mi tormento, y se alzasen igualmente en balanza!

3 do të ishte me siguri më e rëndë se rëra e detit! Për këtë arsye fjalët e mia nuk u përfillën.

Porque pesaría aquél más que la arena del mar: y por tanto mis palabras son cortadas.

4 Duke qenë se shigjetat e të Plotfuqishmit janë brenda meje, shpirti im ua pi vrerin; tmerrete Perëndisë janë renditur kundër meje.

Porque las saetas del Todopoderoso están en mí, cuyo veneno bebe mi espíritu; y terrores de Dios me combaten.

5 Gomari i egër a pëllet vallë përpara barit, ose kau a buluron para forazhit të tij?

¿Acaso gime el asno montés junto á la hierba? ¿muge el buey junto á su pasto?

6 A hahet vallë një ushqim i amësht pa kripë, apo ka ndonjë farë shije në të bardhën e vezës?

¿Comeráse lo desabrido sin sal? ¿ó habrá gusto en la clara del huevo?

7 Shpirti im nuk pranon të prekë gjëra të tilla, ato për mua janë si një ushqim i neveritshëm.

Las cosas que mi alma no quería tocar, por los dolores son mi comida.

8 Ah sikur të mund të kisha atë që kërkoj, dhe Perëndia të më jepte atë që shpresoj!

¡Quién me diera que viniese mi petición, y que Dios [me] otorgase lo que espero;

9 Dashtë Perëndia të më shtypë, të shtrijë dorën e tij dhe të më shkatërrojë!

Y que pluguiera á Dios quebrantarme; que soltara su mano, y me deshiciera!

10 Kam megjithatë këtë ngushëllim dhe ngazëllehem në dhembjet që nuk po më kursehen, sepse nuk i kam fshehur fjalët e të Shenjtit.

Y sería aún mi consuelo, si me asaltase con dolor sin dar más tregua, que yo no he escondido las palabras del Santo.

11 Cila është forca ime që ende të mund të shpresoj, dhe cili është fundi im që të mund ta zgjas jetën time?

¿Cuál es mi fortaleza para esperar aún? ¿y cuál mi fin para dilatar mi vida?

12 Forca ime a është vallë ajo e gurëve, ose mishi im është prej bronzi?

¿Es mi fortaleza la de las piedras? ¿ó mi carne, es de acero?

13 A s’jam fare pa ndihmë në veten time, dhe a nuk është larguar nga unë dituria?

¿No me ayudo cuanto puedo, y el poder me falta del todo?

14 Për atë që është i pikëlluar, miku duhet të tregojë dhembshuri, edhe në qoftë se ai braktis frikën e të Plotfuqishmit.

El atribulado es consolado de su compañero: mas hase abandonado el temor del Omnipotente.

15 Por vëllezërit e mi më kanë zhgënjyer si një përrua, si ujërat e përrenjve që zhduken.

Mis hermanos han mentido cual arroyo: pasáronse como corrientes impetuosas,

16 Ato turbullohen për shkak të akullit dhe në to fshihet bora,

Que están escondidas por la helada, y encubiertas con nieve;

17 por gjatë stinës së nxehtë ato zhduken; me vapën e verës ato nuk duken më në vendin e tyre.

Que al tiempo del calor son deshechas, y en calentándose, desaparecen de su lugar;

18 Ato gjarpërojnë në shtigjet e shtretërve të tyre; futen në shketëtirë dhe mbarojnë.

Apártanse de la senda de su rumbo, van menguando y piérdense.

19 Karvanet e Temas i kërkojnë me kujdes, udhëtarët e Shebës kanë shpresa tek ata,

Miraron los caminantes de Temán, los caminantes de Saba esperaron en ellas:

20 por ata mbeten të zhgënjyer megjithë shpresat e tyre; kur arrijnë aty mbeten të hutuar.

[Mas] fueron avergonzados por su esperanza; porque vinieron hasta ellas, y halláronse confusos.

21 Tani për mua ju jeni e njëjta gjë, shikoni tronditjen time të thellë dhe keni frikë.

Ahora ciertamente como ellas sois vosotros: que habéis visto el tormento, y teméis.

22 A ju kam thënë vallë: “Më jepni diçka” o “më bëni një dhuratë nga pasuria juaj”,

¿Os he dicho yo: Traedme, y pagad por mí de vuestra hacienda;

23 ose “liromëni nga duart e armikut”, ose “më shpengoni nga duart e personave që përdorin dhunën”?

Y libradme de la mano del opresor, y redimidme del poder de los violentos?

24 Më udhëzoni, dhe do të hesht; më bëni të kuptoj ku kam gabuar.

Enseñadme, y yo callaré: y hacedme entender en qué he errado.

25 Sa të frytshme janë fjalët e drejta! Por çfarë provojnë argumentet tuaja?

¡Cuán fuertes son las palabras de rectitud! Mas ¿qué reprende el que reprende de vosotros?

26 Mos keni ndërmend vallë të qortoni ashpër fjalët e mia dhe fjalimet e një të dëshpëruari, që janë si era?

¿Pensáis censurar palabras, y los discursos de un desesperado, que son como el viento?

27 Ju do të hidhnit në short edhe një jetim dhe do të hapnit një gropë për mikun tuaj.

También os arrojáis sobre el huérfano, y hacéis hoyo delante de vuestro amigo.

28 Por tani pranoni të më shikoni, sepse nuk do të gënjej para jush.

Ahora pues, si queréis, mirad en mí, y [ved] si miento delante de vosotros.

29 Ndërroni mendim, ju lutem, që të mos bëhet padrejtësi! Po, ndërroni mendim, sepse bëhet fjalë për drejtësinë time.

Tornad ahora, y no haya iniquidad; volved aún [á considerar] mi justicia en esto.

30 A ka vallë paudhësi në gjuhën time apo qiellza ime nuk i dallon më ligësitë?”.

¿Hay iniquidad en mi lengua? ¿no puede mi paladar discernir las cosas depravadas?