Jobi 6

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Entonces Job respondió:

2 “Ah, sikur dhembja ime të ishte peshuar tërësisht, dhe fatkeqësia ime të vihej bashkë mbi peshoren,

¡Oh, si se pesara mi angustia, y se pusiera igualmente en balanza juntamente con mi ruina!

3 do të ishte me siguri më e rëndë se rëra e detit! Për këtë arsye fjalët e mia nuk u përfillën.

¡Pesarían ahora más que la arena del mar! Por eso mis palabras fueron precipitadas,

4 Duke qenë se shigjetat e të Plotfuqishmit janë brenda meje, shpirti im ua pi vrerin; tmerrete Perëndisë janë renditur kundër meje.

porque en mí están clavadas las flechas de ʼEL-Shadday. Mi espíritu sorbe su veneno, y terrores de ʼElohim me combaten.

5 Gomari i egër a pëllet vallë përpara barit, ose kau a buluron para forazhit të tij?

¿Rebuzca el asno montés junto a la hierba? ¿Muge el buey junto a su pasto?

6 A hahet vallë një ushqim i amësht pa kripë, apo ka ndonjë farë shije në të bardhën e vezës?

¿Se comerá lo insípido sin sal? ¿Hay sabor en la clara del huevo?

7 Shpirti im nuk pranon të prekë gjëra të tilla, ato për mua janë si një ushqim i neveritshëm.

Las cosas que mi alma rehusaba tocar son ahora mi alimento nauseabundo.

8 Ah sikur të mund të kisha atë që kërkoj, dhe Perëndia të më jepte atë që shpresoj!

¡Quién me diera obtener mi petición, y que ʼElohim me otorgue lo que tanto anhelo!

9 Dashtë Perëndia të më shtypë, të shtrijë dorën e tij dhe të më shkatërrojë!

¡Que ʼElohim se digne aplastarme, que suelte su mano y acabe conmigo!

10 Kam megjithatë këtë ngushëllim dhe ngazëllehem në dhembjet që nuk po më kursehen, sepse nuk i kam fshehur fjalët e të Shenjtit.

Eso sería mi consuelo, y aun en medio de mi dolor que no da tregua, saltaría de gozo, porque no negué las Palabras del Santo.

11 Cila është forca ime që ende të mund të shpresoj, dhe cili është fundi im që të mund ta zgjas jetën time?

¿Cuál es mi fuerza para seguir esperando? ¿Cuál es mi propósito para que tenga aún paciencia?

12 Forca ime a është vallë ajo e gurëve, ose mishi im është prej bronzi?

¿Es mi fortaleza como la de las piedras, o mi cuerpo es de bronce?

13 A s’jam fare pa ndihmë në veten time, dhe a nuk është larguar nga unë dituria?

¿Puedo sostenerme sobre nada? ¿No fue todo auxilio alejado de mí?

14 Për atë që është i pikëlluar, miku duhet të tregojë dhembshuri, edhe në qoftë se ai braktis frikën e të Plotfuqishmit.

Para el hombre desconsolado debe haber bondad de su amigo, a fin de que no abandone el temor a ʼEL-Shadday.

15 Por vëllezërit e mi më kanë zhgënjyer si një përrua, si ujërat e përrenjve që zhduken.

Mis hermanos me traicionaron como un torrente. Pasan como corrientes impetuosas

16 Ato turbullohen për shkak të akullit dhe në to fshihet bora,

que van turbias a causa del deshielo, y la nieve que se deshace en ellas.

17 por gjatë stinës së nxehtë ato zhduken; me vapën e verës ato nuk duken më në vendin e tyre.

En el tiempo del calor se desvanecen. Al calentarse desaparecen, se extinguen de su lugar.

18 Ato gjarpërojnë në shtigjet e shtretërve të tyre; futen në shketëtirë dhe mbarojnë.

Se apartan de la senda de su rumbo, van menguando y se pierden.

19 Karvanet e Temas i kërkojnë me kujdes, udhëtarët e Shebës kanë shpresa tek ata,

Las caravanas de Temán fijan su mirada en ellas, los viajeros de Sabá tienen su esperanza en ellas,

20 por ata mbeten të zhgënjyer megjithë shpresat e tyre; kur arrijnë aty mbeten të hutuar.

pero son avergonzados en su esperanza, pues llegan hasta ellas y quedan defraudados.

21 Tani për mua ju jeni e njëjta gjë, shikoni tronditjen time të thellë dhe keni frikë.

En verdad ustedes son ahora como ellos. Ven un terror y temen.

22 A ju kam thënë vallë: “Më jepni diçka” o “më bëni një dhuratë nga pasuria juaj”,

¿Yo les dije: Tráiganme algo? ¿O: Paguen de su hacienda por mí?

23 ose “liromëni nga duart e armikut”, ose “më shpengoni nga duart e personave që përdorin dhunën”?

¿O: Líbrenme de la mano del enemigo? ¿O: Rescátenme del poder del opresor?

24 Më udhëzoni, dhe do të hesht; më bëni të kuptoj ku kam gabuar.

Instrúyeme y me callaré. Hazme entender en qué erré.

25 Sa të frytshme janë fjalët e drejta! Por çfarë provojnë argumentet tuaja?

¡Cuán dolorosas son las palabras honestas! ¿Pero qué prueba su reprensión?

26 Mos keni ndërmend vallë të qortoni ashpër fjalët e mia dhe fjalimet e një të dëshpëruari, që janë si era?

¿Piensan ustedes censurar palabras y los dichos de un desesperado que son como el viento?

27 Ju do të hidhnit në short edhe një jetim dhe do të hapnit një gropë për mikun tuaj.

Ustedes aun echan suertes sobre los huérfanos y regatean con su amigo.

28 Por tani pranoni të më shikoni, sepse nuk do të gënjej para jush.

Ahora pues, dígnense mirarme y opinen si miento delante de ustedes.

29 Ndërroni mendim, ju lutem, që të mos bëhet padrejtësi! Po, ndërroni mendim, sepse bëhet fjalë për drejtësinë time.

Les ruego que desistan. Que no haya iniquidad. Sí, que mi justicia aún permanezca.

30 A ka vallë paudhësi në gjuhën time apo qiellza ime nuk i dallon më ligësitë?”.

¿Hay iniquidad en mi lengua? ¿Mi paladar no distingue lo destructivo?