Jobi 6

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Entonces Job respondió:

2 “Ah, sikur dhembja ime të ishte peshuar tërësisht, dhe fatkeqësia ime të vihej bashkë mbi peshoren,

“Si se pudiera pesar mi dolor y poner mis problemas en una balanza

3 do të ishte me siguri më e rëndë se rëra e detit! Për këtë arsye fjalët e mia nuk u përfillën.

serían más pesados que la arena del mar. Por eso hablé tan precipitadamente.

4 Duke qenë se shigjetat e të Plotfuqishmit janë brenda meje, shpirti im ua pi vrerin; tmerrete Perëndisë janë renditur kundër meje.

Porque las flechas del Todopoderoso están en mí; su veneno mina mi espíritu. Los terrores de Dios están alineados contra mí.

5 Gomari i egër a pëllet vallë përpara barit, ose kau a buluron para forazhit të tij?

¿No rebuznan los burros salvajes cuando se les acaba la hierba? ¿No gime el ganado cuando no tiene comida?

6 A hahet vallë një ushqim i amësht pa kripë, apo ka ndonjë farë shije në të bardhën e vezës?

¿Se puede comer sin sal algo que no tiene sabor? ¿Tiene algún sabor la clara del huevo?

7 Shpirti im nuk pranon të prekë gjëra të tilla, ato për mua janë si një ushqim i neveritshëm.

No puedo tocar ningún alimento, ¡la sola idea me hace sentir enfermo!

8 Ah sikur të mund të kisha atë që kërkoj, dhe Perëndia të më jepte atë që shpresoj!

¡Oh, si pudiera tener lo que realmente quiero, que Dios me diera lo que más deseo!

9 Dashtë Perëndia të më shtypë, të shtrijë dorën e tij dhe të më shkatërrojë!

¡Que Dios estuviera dispuesto a aplastarme hasta la muerte, que me dejara morir!

10 Kam megjithatë këtë ngushëllim dhe ngazëllehem në dhembjet që nuk po më kursehen, sepse nuk i kam fshehur fjalët e të Shenjtit.

Pero aún me consuela saber, haciéndome feliz a través del dolor interminable, que nunca he rechazado las palabras de Dios.

11 Cila është forca ime që ende të mund të shpresoj, dhe cili është fundi im që të mund ta zgjas jetën time?

“¿Por qué debo seguir esperando si no tengo fuerzas? ¿Por qué debo seguir adelante si no sé lo que me va a pasar?

12 Forca ime a është vallë ajo e gurëve, ose mishi im është prej bronzi?

¿Acaso soy fuerte como una roca? ¿Acaso soy de bronce?

13 A s’jam fare pa ndihmë në veten time, dhe a nuk është larguar nga unë dituria?

¿Cómo puedo ayudarme a mí mismo ahora que cualquier posibilidad de éxito ha desaparecido?

14 Për atë që është i pikëlluar, miku duhet të tregojë dhembshuri, edhe në qoftë se ai braktis frikën e të Plotfuqishmit.

Quien no es amable con un amigo ha dejado de respetar al Todopoderoso.

15 Por vëllezërit e mi më kanë zhgënjyer si një përrua, si ujërat e përrenjve që zhduken.

Mis hermanos han actuado con el mismo engaño que un arroyo del desierto, aguas caudalosas en el desierto que se desvanecen.

16 Ato turbullohen për shkak të akullit dhe në to fshihet bora,

El arroyo se desborda cuando está lleno de hielo oscuro y nieve derretida,

17 por gjatë stinës së nxehtë ato zhduken; me vapën e verës ato nuk duken më në vendin e tyre.

pero con el calor se seca y desaparece, esfumándose de donde estaba.

18 Ato gjarpërojnë në shtigjet e shtretërve të tyre; futen në shketëtirë dhe mbarojnë.

Las caravanas de camellos se apartan para buscar agua, pero no la encuentran y mueren.

19 Karvanet e Temas i kërkojnë me kujdes, udhëtarët e Shebës kanë shpresa tek ata,

Las caravanas de Tema buscaron, los viajeros de Saba se confiaron,

20 por ata mbeten të zhgënjyer megjithë shpresat e tyre; kur arrijnë aty mbeten të hutuar.

pero sus esperanzas se desvanecieron: llegaron y no encontraron nada.

21 Tani për mua ju jeni e njëjta gjë, shikoni tronditjen time të thellë dhe keni frikë.

“Ahora no ayudan en nada. Así de simple: ven mi problema y tienen miedo.

22 A ju kam thënë vallë: “Më jepni diçka” o “më bëni një dhuratë nga pasuria juaj”,

¿Les he pedido algo? ¿Acaso les he pedido que sobornen a alguien a mi favor, usando su propio dinero?

23 ose “liromëni nga duart e armikut”, ose “më shpengoni nga duart e personave që përdorin dhunën”?

¿Les he pedido que me rescaten de un enemigo? ¿Les he pedido que me salven de mis opresores?

24 Më udhëzoni, dhe do të hesht; më bëni të kuptoj ku kam gabuar.

Explíquenme esto y me callaré. Muéstrenme en qué me equivoco.

25 Sa të frytshme janë fjalët e drejta! Por çfarë provojnë argumentet tuaja?

Las palabras sinceras son dolorosas, ¿pero qué prueban sus argumentos?

26 Mos keni ndërmend vallë të qortoni ashpër fjalët e mia dhe fjalimet e një të dëshpëruari, që janë si era?

¿Van a discutir sobre lo que he dicho, cuando las palabras de alguien desesperado deberían dejar que el viento se las lleve?

27 Ju do të hidhnit në short edhe një jetim dhe do të hapnit një gropë për mikun tuaj.

¡Son capaces de jugar a los dados para ganarle un huérfano, así como son capaces de regatear con su amigo!

28 Por tani pranoni të më shikoni, sepse nuk do të gënjej para jush.

¡Mírenme a los ojos y digan si les miento en la cara!

29 Ndërroni mendim, ju lutem, që të mos bëhet padrejtësi! Po, ndërroni mendim, sepse bëhet fjalë për drejtësinë time.

¡No hablen así! ¡No sean injustos! Lo que digo es correcto.

30 A ka vallë paudhësi në gjuhën time apo qiellza ime nuk i dallon më ligësitë?”.

No estoy diciendo mentiras. ¿Acaso no sabría yo mismo si me equivoco?”