Jobi 6

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

А Јов одговори и рече:

2 “Ah, sikur dhembja ime të ishte peshuar tërësisht, dhe fatkeqësia ime të vihej bashkë mbi peshoren,

О да би се добро измерили јади моји, и заједно се невоља моја метнула на мерила!

3 do të ishte me siguri më e rëndë se rëra e detit! Për këtë arsye fjalët e mia nuk u përfillën.

Претегла би песак морски; зато ми и речи недостаје.

4 Duke qenë se shigjetat e të Plotfuqishmit janë brenda meje, shpirti im ua pi vrerin; tmerrete Perëndisë janë renditur kundër meje.

Јер су стреле Свемогућег у мени, отров њихов испија ми дух, страхоте Божје ударају на ме.

5 Gomari i egër a pëllet vallë përpara barit, ose kau a buluron para forazhit të tij?

Риче ли дивљи магарац код траве? Муче ли во код пиће своје?

6 A hahet vallë një ushqim i amësht pa kripë, apo ka ndonjë farë shije në të bardhën e vezës?

Једе ли се бљутаво без соли? Има ли сласти у биоцу од јајца?

7 Shpirti im nuk pranon të prekë gjëra të tilla, ato për mua janë si një ushqim i neveritshëm.

Чега се душа моја није хтела дотакнути, то ми је јело у невољи.

8 Ah sikur të mund të kisha atë që kërkoj, dhe Perëndia të më jepte atë që shpresoj!

О да би ми се испунила молба, и да би ми Бог дао шта чекам!

9 Dashtë Perëndia të më shtypë, të shtrijë dorën e tij dhe të më shkatërrojë!

И да би Бог хтео сатрти ме, да би махнуо руком својом, и истребио ме!

10 Kam megjithatë këtë ngushëllim dhe ngazëllehem në dhembjet që nuk po më kursehen, sepse nuk i kam fshehur fjalët e të Shenjtit.

Јер ми је још утеха, ако и горим од бола нити ме жали, што нисам тајио речи Светог.

11 Cila është forca ime që ende të mund të shpresoj, dhe cili është fundi im që të mund ta zgjas jetën time?

Каква је сила моја да бих претрпео? Какав ли је крај мој да бих продужио живот свој?

12 Forca ime a është vallë ajo e gurëve, ose mishi im është prej bronzi?

Је ли сила моја камена сила? Је ли тело моје од бронзе?

13 A s’jam fare pa ndihmë në veten time, dhe a nuk është larguar nga unë dituria?

Има ли још помоћи у мене? И није ли далеко од мене шта би ме придржало?

14 Për atë që është i pikëlluar, miku duhet të tregojë dhembshuri, edhe në qoftë se ai braktis frikën e të Plotfuqishmit.

Несрећноме треба милост пријатеља његовог, али је он оставио страх Свемогућег.

15 Por vëllezërit e mi më kanë zhgënjyer si një përrua, si ujërat e përrenjve që zhduken.

Браћа моја изневерише као поток, као бујни потоци прођоше,

16 Ato turbullohen për shkak të akullit dhe në to fshihet bora,

Који су мутни од леда, у којима се сакрива снег;

17 por gjatë stinës së nxehtë ato zhduken; me vapën e verës ato nuk duken më në vendin e tyre.

Кад се откраве, отеку; кад се загреју, нестане их с места њихових.

18 Ato gjarpërojnë në shtigjet e shtretërve të tyre; futen në shketëtirë dhe mbarojnë.

Тамо амо сврћу од путева својих, иду у ништа и губе се.

19 Karvanet e Temas i kërkojnë me kujdes, udhëtarët e Shebës kanë shpresa tek ata,

Путници из Теме погледаху, који иђаху у Севу уздаху се у њих;

20 por ata mbeten të zhgënjyer megjithë shpresat e tyre; kur arrijnë aty mbeten të hutuar.

Али се постидеше што се поуздаше у њих, дошавши до њих осрамотише се.

21 Tani për mua ju jeni e njëjta gjë, shikoni tronditjen time të thellë dhe keni frikë.

Тако и ви постасте ништа; видесте погибао моју, и страх вас је.

22 A ju kam thënë vallë: “Më jepni diçka” o “më bëni një dhuratë nga pasuria juaj”,

Еда ли сам вам рекао: Дајте ми, или од блага свог поклоните ми;

23 ose “liromëni nga duart e armikut”, ose “më shpengoni nga duart e personave që përdorin dhunën”?

Или избавите ме из руке непријатељеве, и из руке насилничке искупите ме?

24 Më udhëzoni, dhe do të hesht; më bëni të kuptoj ku kam gabuar.

Поучите ме, и ја ћу ћутати; и у чему сам погрешио, обавестите ме.

25 Sa të frytshme janë fjalët e drejta! Por çfarë provojnë argumentet tuaja?

Како су јаке речи истините! Али шта ће укор ваш?

26 Mos keni ndërmend vallë të qortoni ashpër fjalët e mia dhe fjalimet e një të dëshpëruari, që janë si era?

Мислите ли да ће речи укорити, и да је говор човека без надања ветар?

27 Ju do të hidhnit në short edhe një jetim dhe do të hapnit një gropë për mikun tuaj.

И на сироту нападате, и копате јаму пријатељу свом.

28 Por tani pranoni të më shikoni, sepse nuk do të gënjej para jush.

Зато сада погледајте ме, и видите лажем ли пред вама.

29 Ndërroni mendim, ju lutem, që të mos bëhet padrejtësi! Po, ndërroni mendim, sepse bëhet fjalë për drejtësinë time.

Прегледајте; да не буде неправде; прегледајте, ја сам прав у том.

30 A ka vallë paudhësi në gjuhën time apo qiellza ime nuk i dallon më ligësitë?”.

Има ли неправде на језику мом? Не разбира ли грло моје зла?