Jobi 6

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

A Jov odgovori i reèe:

2 “Ah, sikur dhembja ime të ishte peshuar tërësisht, dhe fatkeqësia ime të vihej bashkë mbi peshoren,

O da bi se dobro izmjerili jadi moji, i zajedno se nevolja moja metnula na mjerila!

3 do të ishte me siguri më e rëndë se rëra e detit! Për këtë arsye fjalët e mia nuk u përfillën.

Pretegla bi pijesak morski; zato mi i rijeèi nedostaje.

4 Duke qenë se shigjetat e të Plotfuqishmit janë brenda meje, shpirti im ua pi vrerin; tmerrete Perëndisë janë renditur kundër meje.

Jer su strijele svemoguæega u meni, otrov njihov ispija mi duh, strahote Božije udaraju na me.

5 Gomari i egër a pëllet vallë përpara barit, ose kau a buluron para forazhit të tij?

Rièe li divlji magarac kod trave? muèe li vo kod piæe svoje?

6 A hahet vallë një ushqim i amësht pa kripë, apo ka ndonjë farë shije në të bardhën e vezës?

Jede li se bljutavo bez soli? ima li slasti u biocu od jajca?

7 Shpirti im nuk pranon të prekë gjëra të tilla, ato për mua janë si një ushqim i neveritshëm.

Èega se duša moja nije htjela dotaknuti, to mi je jelo u nevolji.

8 Ah sikur të mund të kisha atë që kërkoj, dhe Perëndia të më jepte atë që shpresoj!

O da bi mi se ispunila molba, i da bi mi Bog dao što èekam!

9 Dashtë Perëndia të më shtypë, të shtrijë dorën e tij dhe të më shkatërrojë!

I da bi Bog htio satrti me, da bi mahnuo rukom svojom, i istrijebio me!

10 Kam megjithatë këtë ngushëllim dhe ngazëllehem në dhembjet që nuk po më kursehen, sepse nuk i kam fshehur fjalët e të Shenjtit.

Jer mi je još utjeha, ako i gorim od bola niti me žali, što nijesam tajio rijeèi svetoga.

11 Cila është forca ime që ende të mund të shpresoj, dhe cili është fundi im që të mund ta zgjas jetën time?

Kaka je sila moja da bih pretrpio? kakav li je kraj moj da bih produljio život svoj?

12 Forca ime a është vallë ajo e gurëve, ose mishi im është prej bronzi?

Je li sila moja kamena sila? je li tijelo moje od mjedi?

13 A s’jam fare pa ndihmë në veten time, dhe a nuk është larguar nga unë dituria?

Ima li još pomoæi u mene? i nije li daleko od mene što bi me pridržalo?

14 Për atë që është i pikëlluar, miku duhet të tregojë dhembshuri, edhe në qoftë se ai braktis frikën e të Plotfuqishmit.

Nesretnomu treba milost prijatelja njegova, ali je on ostavio strah svemoguæega.

15 Por vëllezërit e mi më kanë zhgënjyer si një përrua, si ujërat e përrenjve që zhduken.

Braæa moja iznevjeriše kao potok, kao bujni potoci proðoše,

16 Ato turbullohen për shkak të akullit dhe në to fshihet bora,

Koji su mutni od leda, u kojima se sakriva snijeg;

17 por gjatë stinës së nxehtë ato zhduken; me vapën e verës ato nuk duken më në vendin e tyre.

Kad se otkrave, oteku; kad se zagriju, nestane ih s mjesta njihovijeh.

18 Ato gjarpërojnë në shtigjet e shtretërve të tyre; futen në shketëtirë dhe mbarojnë.

Tamo amo svræu od putova svojih, idu u ništa i gube se.

19 Karvanet e Temas i kërkojnë me kujdes, udhëtarët e Shebës kanë shpresa tek ata,

Putnici iz Teme pogledahu, koji iðahu u Sevu uzdahu se u njih;

20 por ata mbeten të zhgënjyer megjithë shpresat e tyre; kur arrijnë aty mbeten të hutuar.

Ali se postidješe što se pouzdaše u njih, došavši do njih osramotiše se.

21 Tani për mua ju jeni e njëjta gjë, shikoni tronditjen time të thellë dhe keni frikë.

Tako i vi postaste ništa; vidjeste pogibao moju, i strah vas je.

22 A ju kam thënë vallë: “Më jepni diçka” o “më bëni një dhuratë nga pasuria juaj”,

Eda li sam vam rekao: dajte mi, ili od blaga svojega poklonite mi;

23 ose “liromëni nga duart e armikut”, ose “më shpengoni nga duart e personave që përdorin dhunën”?

Ili izbavite me iz ruke neprijateljeve, i iz ruke nasilnièke iskupite me?

24 Më udhëzoni, dhe do të hesht; më bëni të kuptoj ku kam gabuar.

Pouèite me, i ja æu muèati; i u èemu sam pogriješio, obavijestite me.

25 Sa të frytshme janë fjalët e drejta! Por çfarë provojnë argumentet tuaja?

Kako su jake rijeèi istinite! Ali šta æe ukor vaš?

26 Mos keni ndërmend vallë të qortoni ashpër fjalët e mia dhe fjalimet e një të dëshpëruari, që janë si era?

Mislite li da æe rijeèi ukoriti, i da je govor èovjeka bez nadanja vjetar?

27 Ju do të hidhnit në short edhe një jetim dhe do të hapnit një gropë për mikun tuaj.

I na sirotu napadate, i kopate jamu prijatelju svojemu.

28 Por tani pranoni të më shikoni, sepse nuk do të gënjej para jush.

Zato sada pogledajte me, i vidite lažem li pred vama.

29 Ndërroni mendim, ju lutem, që të mos bëhet padrejtësi! Po, ndërroni mendim, sepse bëhet fjalë për drejtësinë time.

Pregledajte; da ne bude nepravde; pregledajte, ja sam prav u tom.

30 A ka vallë paudhësi në gjuhën time apo qiellza ime nuk i dallon më ligësitë?”.

Ima li nepravde na jeziku mojem? ne razbira li grlo moje zla?