Jobi 6

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Mas Jó respondeu, dizendo:

2 “Ah, sikur dhembja ime të ishte peshuar tërësisht, dhe fatkeqësia ime të vihej bashkë mbi peshoren,

Oh se pesassem justamente minha aflição, e meu tormento juntamente fosse posto em uma balança!

3 do të ishte me siguri më e rëndë se rëra e detit! Për këtë arsye fjalët e mia nuk u përfillën.

Pois na verdade seria mais pesada que a areia dos mares; por isso minhas palavras têm sido impulsivas.

4 Duke qenë se shigjetat e të Plotfuqishmit janë brenda meje, shpirti im ua pi vrerin; tmerrete Perëndisë janë renditur kundër meje.

Porque as flechas do Todo-Poderoso estão em mim, cujo veneno meu espírito bebe; e temores de Deus me atacam.

5 Gomari i egër a pëllet vallë përpara barit, ose kau a buluron para forazhit të tij?

Por acaso o asno selvagem zurra junto à erva, ou o boi berra junto a seu pasto?

6 A hahet vallë një ushqim i amësht pa kripë, apo ka ndonjë farë shije në të bardhën e vezës?

Por acaso se come o insípido sem sal? Ou há gosto na clara do ovo?

7 Shpirti im nuk pranon të prekë gjëra të tilla, ato për mua janë si një ushqim i neveritshëm.

Minha alma se recusa tocar [essas coisas], que são para mim como comida detestável.

8 Ah sikur të mund të kisha atë që kërkoj, dhe Perëndia të më jepte atë që shpresoj!

Ah se meu pedido fosse realizado, e se Deus [me] desse o que espero!

9 Dashtë Perëndia të më shtypë, të shtrijë dorën e tij dhe të më shkatërrojë!

Que Deus me destruísse; ele soltasse sua mão, e acabasse comigo!

10 Kam megjithatë këtë ngushëllim dhe ngazëllehem në dhembjet që nuk po më kursehen, sepse nuk i kam fshehur fjalët e të Shenjtit.

Isto ainda seria meu consolo, um alívio em meio ao tormento que não [me] poupa; pois eu não tenho escondido as palavras do Santo.

11 Cila është forca ime që ende të mund të shpresoj, dhe cili është fundi im që të mund ta zgjas jetën time?

Qual é minha força para que eu espere? E qual meu fim, para que eu prolongue minha vida?

12 Forca ime a është vallë ajo e gurëve, ose mishi im është prej bronzi?

É, por acaso, a minha força a força de pedras? Minha carne é de bronze?

13 A s’jam fare pa ndihmë në veten time, dhe a nuk është larguar nga unë dituria?

Tenho eu como ajudar a mim mesmo, se todo auxílio me foi tirado?

14 Për atë që është i pikëlluar, miku duhet të tregojë dhembshuri, edhe në qoftë se ai braktis frikën e të Plotfuqishmit.

Ao aflito, seus amigos deviam ser misericordiosos, mesmo se ele tivesse abandonado o temor ao Todo-Poderoso.

15 Por vëllezërit e mi më kanë zhgënjyer si një përrua, si ujërat e përrenjve që zhduken.

Meus irmãos foram traiçoeiros comigo, como ribeiro, como correntes de águas que transbordam,

16 Ato turbullohen për shkak të akullit dhe në to fshihet bora,

Que estão escurecidas pelo gelo, e nelas se esconde a neve;

17 por gjatë stinës së nxehtë ato zhduken; me vapën e verës ato nuk duken më në vendin e tyre.

Que no tempo do calor se secam e, ao se aquecerem, desaparecem de seu lugar;

18 Ato gjarpërojnë në shtigjet e shtretërve të tyre; futen në shketëtirë dhe mbarojnë.

Os cursos de seus caminhos se desviam; vão se minguando, e perecem.

19 Karvanet e Temas i kërkojnë me kujdes, udhëtarët e Shebës kanë shpresa tek ata,

As caravanas de Temã as veem; os viajantes de Sabá esperam por elas.

20 por ata mbeten të zhgënjyer megjithë shpresat e tyre; kur arrijnë aty mbeten të hutuar.

Foram envergonhados por aquilo em que confiavam; e ao chegarem ali, ficaram desapontados.

21 Tani për mua ju jeni e njëjta gjë, shikoni tronditjen time të thellë dhe keni frikë.

Agora, vós vos tornastes semelhantes a elas; pois vistes o terror, e temestes.

22 A ju kam thënë vallë: “Më jepni diçka” o “më bëni një dhuratë nga pasuria juaj”,

Por acaso eu disse: Trazei-me [algo]? Ou: Dai presente a mim de vossa riqueza?

23 ose “liromëni nga duart e armikut”, ose “më shpengoni nga duart e personave që përdorin dhunën”?

Ou: Livrai-me da mão do opressor? Ou: Resgatai-me das mãos dos violentos?

24 Më udhëzoni, dhe do të hesht; më bëni të kuptoj ku kam gabuar.

Ensinai-me, e eu [me] calarei; e fazei-me entender em que errei.

25 Sa të frytshme janë fjalët e drejta! Por çfarë provojnë argumentet tuaja?

Como são fortes as palavras de boa razão! Mas o que vossa repreensão reprova?

26 Mos keni ndërmend vallë të qortoni ashpër fjalët e mia dhe fjalimet e një të dëshpëruari, që janë si era?

Pretendeis repreender palavras, sendo que os argumentos do desesperado são como o vento?

27 Ju do të hidhnit në short edhe një jetim dhe do të hapnit një gropë për mikun tuaj.

De fato vós lançaríeis [sortes] sobre o órfão, e venderíeis vosso amigo.

28 Por tani pranoni të më shikoni, sepse nuk do të gënjej para jush.

Agora, pois, disponde-vos a olhar para mim; e [vede] se eu minto diante de vós.

29 Ndërroni mendim, ju lutem, që të mos bëhet padrejtësi! Po, ndërroni mendim, sepse bëhet fjalë për drejtësinë time.

Mudai de opinião, pois, e não haja perversidade; mudai de opinião, pois minha justiça continua.

30 A ka vallë paudhësi në gjuhën time apo qiellza ime nuk i dallon më ligësitë?”.

Há perversidade em minha língua? Não poderia meu paladar discernir as coisas más?