Jobi 6

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Então Job respondeu, e disse:

2 “Ah, sikur dhembja ime të ishte peshuar tërësisht, dhe fatkeqësia ime të vihej bashkë mbi peshoren,

Oh se a minha mágoa retamente se pesasse, e a minha miséria juntamente se alçasse numa balança!

3 do të ishte me siguri më e rëndë se rëra e detit! Për këtë arsye fjalët e mia nuk u përfillën.

Porque na verdade mais pesada seria, do que a areia dos mares: por isso é que as minhas palavras se me afogam.

4 Duke qenë se shigjetat e të Plotfuqishmit janë brenda meje, shpirti im ua pi vrerin; tmerrete Perëndisë janë renditur kundër meje.

Porque as flechas do Todo-poderoso estão em mim, cujo ardente veneno me chupa o espírito: os terrores de Deus se armam contra mim.

5 Gomari i egër a pëllet vallë përpara barit, ose kau a buluron para forazhit të tij?

Porventura zurrará o jumento montez junto à relva? ou berrará o boi junto ao seu pasto?

6 A hahet vallë një ushqim i amësht pa kripë, apo ka ndonjë farë shije në të bardhën e vezës?

Ou comer-se-á sem sal o que é insípido? ou haverá gosto na clara do ovo?

7 Shpirti im nuk pranon të prekë gjëra të tilla, ato për mua janë si një ushqim i neveritshëm.

A minha alma recusa toca-lo, pois é como a minha comida fastienta.

8 Ah sikur të mund të kisha atë që kërkoj, dhe Perëndia të më jepte atë që shpresoj!

Quem dera que se cumprisse o meu desejo, e que Deus me desse o que espero!

9 Dashtë Perëndia të më shtypë, të shtrijë dorën e tij dhe të më shkatërrojë!

E que Deus quizesse quebrantar-me, e soltasse a sua mão, e me acabasse!

10 Kam megjithatë këtë ngushëllim dhe ngazëllehem në dhembjet që nuk po më kursehen, sepse nuk i kam fshehur fjalët e të Shenjtit.

Isto ainda seria a minha consolação, e me refrigeraria no meu tormento, não me perdoando ele; porque não ocultei as palavras do santo.

11 Cila është forca ime që ende të mund të shpresoj, dhe cili është fundi im që të mund ta zgjas jetën time?

Qual é a minha força, para que eu espere? ou qual é o meu fim, para que prolongue a minha vida?

12 Forca ime a është vallë ajo e gurëve, ose mishi im është prej bronzi?

É porventura a minha força a força de pedra? Ou é de cobre a minha carne?

13 A s’jam fare pa ndihmë në veten time, dhe a nuk është larguar nga unë dituria?

Ou não está em mim a minha ajuda? ou desamparou-me a verdadeira sabedoria?

14 Për atë që është i pikëlluar, miku duhet të tregojë dhembshuri, edhe në qoftë se ai braktis frikën e të Plotfuqishmit.

Ao que está aflito devia o amigo mostrar compaixão, ainda ao que deixasse o temor do Todo-poderoso.

15 Por vëllezërit e mi më kanë zhgënjyer si një përrua, si ujërat e përrenjve që zhduken.

Meus irmãos aleivosamente me falaram, como um ribeiro, como a torrente dos ribeiros que passam.

16 Ato turbullohen për shkak të akullit dhe në to fshihet bora,

Que estão encobertos com a geada, e neles se esconde a neve.

17 por gjatë stinës së nxehtë ato zhduken; me vapën e verës ato nuk duken më në vendin e tyre.

No tempo em que se derretem com o calor se desfazem, e em se aquentando, desaparecem do seu lugar.

18 Ato gjarpërojnë në shtigjet e shtretërve të tyre; futen në shketëtirë dhe mbarojnë.

Desviam-se as veredas dos seus caminhos: sobem ao vácuo, e perecem.

19 Karvanet e Temas i kërkojnë me kujdes, udhëtarët e Shebës kanë shpresa tek ata,

Os caminhantes de Tema os veem; os passageiros de Sheba olham para eles.

20 por ata mbeten të zhgënjyer megjithë shpresat e tyre; kur arrijnë aty mbeten të hutuar.

Foram envergonhados, por terem confiado e, chegando ali, se confundem.

21 Tani për mua ju jeni e njëjta gjë, shikoni tronditjen time të thellë dhe keni frikë.

Agora sois semelhantes a eles: vistes o terror, e temestes.

22 A ju kam thënë vallë: “Më jepni diçka” o “më bëni një dhuratë nga pasuria juaj”,

Disse-vos eu: dai-me ou oferecei-me da vossa fazenda presentes?

23 ose “liromëni nga duart e armikut”, ose “më shpengoni nga duart e personave që përdorin dhunën”?

Ou livrai-me das mãos do opressor? ou redemi-me das mãos dos tiranos?

24 Më udhëzoni, dhe do të hesht; më bëni të kuptoj ku kam gabuar.

Ensinai-me, e eu me calarei: e dai-me a entender em que errei.

25 Sa të frytshme janë fjalët e drejta! Por çfarë provojnë argumentet tuaja?

Oh! quão fortes são as palavras da boa razão! mas que é o que argui a vossa arguição?

26 Mos keni ndërmend vallë të qortoni ashpër fjalët e mia dhe fjalimet e një të dëshpëruari, që janë si era?

Porventura buscareis palavras para me repreenderdes, visto que as razões do desesperado estão como vento?

27 Ju do të hidhnit në short edhe një jetim dhe do të hapnit një gropë për mikun tuaj.

Mas antes lançais sortes sobre o órfão; e cavais uma cova para o vosso amigo.

28 Por tani pranoni të më shikoni, sepse nuk do të gënjej para jush.

Agora pois, se sois servidos, virai-vos para mim; e vede se minto em vossa presença.

29 Ndërroni mendim, ju lutem, që të mos bëhet padrejtësi! Po, ndërroni mendim, sepse bëhet fjalë për drejtësinë time.

Voltai pois, não haja iniquidade: tornai-vos, digo, que ainda a minha justiça aparecerá nisso.

30 A ka vallë paudhësi në gjuhën time apo qiellza ime nuk i dallon më ligësitë?”.

Há porventura iniquidade na minha língua? Ou não poderia o meu paladar dar a entender as minhas misérias?