Jobi 6

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Då tok Job til ords og svara:

2 “Ah, sikur dhembja ime të ishte peshuar tërësisht, dhe fatkeqësia ime të vihej bashkë mbi peshoren,

«Um dei mitt mismod vega vilde og få ulukka mi på vegti,

3 do të ishte me siguri më e rëndë se rëra e detit! Për këtë arsye fjalët e mia nuk u përfillën.

det tyngjer meir enn havsens sand; difor var ordi mine ville.

4 Duke qenë se shigjetat e të Plotfuqishmit janë brenda meje, shpirti im ua pi vrerin; tmerrete Perëndisë janë renditur kundër meje.

For Allvalds pilar sit i meg, mi ånd lyt suga deira gift; Guds rædslor reiser seg til åtak.

5 Gomari i egër a pëllet vallë përpara barit, ose kau a buluron para forazhit të tij?

Skrik asnet vel i grøne eng? Og rautar uksen ved sitt for?

6 A hahet vallë një ushqim i amësht pa kripë, apo ka ndonjë farë shije në të bardhën e vezës?

Kven et det smerne utan salt? Kven finn vel smak i eggjekvite?

7 Shpirti im nuk pranon të prekë gjëra të tilla, ato për mua janë si një ushqim i neveritshëm.

Det byd meg mot å røra slikt, det er som min utskjemde mat.

8 Ah sikur të mund të kisha atë që kërkoj, dhe Perëndia të më jepte atë që shpresoj!

Å, fekk eg uppfyllt bøni mi! Gav Gud meg det eg vonar på!

9 Dashtë Perëndia të më shtypë, të shtrijë dorën e tij dhe të më shkatërrojë!

Ja, vild’ han berre knusa meg, med hand si min livstråd slita!

10 Kam megjithatë këtë ngushëllim dhe ngazëllehem në dhembjet që nuk po më kursehen, sepse nuk i kam fshehur fjalët e të Shenjtit.

Då hadde endå eg mi trøyst; trass pina skulde glad eg hoppa! - Den Heilage sitt ord eg held på.

11 Cila është forca ime që ende të mund të shpresoj, dhe cili është fundi im që të mund ta zgjas jetën time?

Kva er mi kraft, at eg skuld’ vona? Mi framtid, at eg skulde tola?

12 Forca ime a është vallë ajo e gurëve, ose mishi im është prej bronzi?

Er krafti mi som steinen sterk? Er kanskje kroppen min av kopar?

13 A s’jam fare pa ndihmë në veten time, dhe a nuk është larguar nga unë dituria?

Mi hjelp hev heilt forlate meg; all kvart stydjepunkt er frå meg teke.

14 Për atë që është i pikëlluar, miku duhet të tregojë dhembshuri, edhe në qoftë se ai braktis frikën e të Plotfuqishmit.

Ein rådlaus treng av venen kjærleik, um enn han ottast Allvald ei.

15 Por vëllezërit e mi më kanë zhgënjyer si një përrua, si ujërat e përrenjve që zhduken.

Som bekken brørne mine sveik, lik bekkjefar som turkar ut.

16 Ato turbullohen për shkak të akullit dhe në to fshihet bora,

Fyrst gruggast dei av bråna is, og snø som blandar seg uti,

17 por gjatë stinës së nxehtë ato zhduken; me vapën e verës ato nuk duken më në vendin e tyre.

men minkar so i sumarsoli, og kverv til slutt burt i sumarhiten.

18 Ato gjarpërojnë në shtigjet e shtretërve të tyre; futen në shketëtirë dhe mbarojnë.

Vegfarande vik av til deim, men kjem til øydemark og døyr.

19 Karvanet e Temas i kërkojnë me kujdes, udhëtarët e Shebës kanë shpresa tek ata,

Kjøpmenn frå Tema skoda dit, flokkar frå Saba vonar trygt;

20 por ata mbeten të zhgënjyer megjithë shpresat e tyre; kur arrijnë aty mbeten të hutuar.

men svikne vert dei i si von; dei narra vert når dei kjem fram.

21 Tani për mua ju jeni e njëjta gjë, shikoni tronditjen time të thellë dhe keni frikë.

So hev de vorte reint til inkjes, de rædsla såg, og rædde vart!

22 A ju kam thënë vallë: “Më jepni diçka” o “më bëni një dhuratë nga pasuria juaj”,

Hev eg då bede dykk um noko? Bad eg dykk løysa meg med gods?

23 ose “liromëni nga duart e armikut”, ose “më shpengoni nga duart e personave që përdorin dhunën”?

og frelsa meg frå fiendvald og kjøpa meg frå røvarar?

24 Më udhëzoni, dhe do të hesht; më bëni të kuptoj ku kam gabuar.

Gjev meg eit svar, so skal eg tegja; seg meg kva eg hev synda med!

25 Sa të frytshme janë fjalët e drejta! Por çfarë provojnë argumentet tuaja?

Eit rettvis ord er lækjebot; men last frå dykk er inkje verdt.

26 Mos keni ndërmend vallë të qortoni ashpër fjalët e mia dhe fjalimet e një të dëshpëruari, që janë si era?

Du lastar meg for ordi mine; men vonlaus mann so mangt kann segja.

27 Ju do të hidhnit në short edhe një jetim dhe do të hapnit një gropë për mikun tuaj.

De kastar lut um farlaust barn, og handel driv um dykkar ven.

28 Por tani pranoni të më shikoni, sepse nuk do të gënjej para jush.

Vilde de berre sjå på meg! Trur de eg lyg dykk upp i augo?

29 Ndërroni mendim, ju lutem, që të mos bëhet padrejtësi! Po, ndërroni mendim, sepse bëhet fjalë për drejtësinë time.

Vend um, lat ikkje urett skje! Vend um, enn hev eg rett i dette.

30 A ka vallë paudhësi në gjuhën time apo qiellza ime nuk i dallon më ligësitë?”.

Finst det vel fals på tunga mi? Kann ei min gom ulukka smaka?