Jobi 6

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Ījabs atbildēja un sacīja:

2 “Ah, sikur dhembja ime të ishte peshuar tërësisht, dhe fatkeqësia ime të vihej bashkë mbi peshoren,

Kaut manas vaimanas ar svaru svērtu un turpretī manas bēdas svaru kausā liktu!

3 do të ishte me siguri më e rëndë se rëra e detit! Për këtë arsye fjalët e mia nuk u përfillën.

Jo tās tagad ir grūtākas nekā jūras smiltis, tāpēc mana mute muld.

4 Duke qenë se shigjetat e të Plotfuqishmit janë brenda meje, shpirti im ua pi vrerin; tmerrete Perëndisë janë renditur kundër meje.

Jo tā Visuvarenā bultas ir iekš manis, mans gars dzer viņu ugunis, Dieva briesmas karo pret mani.

5 Gomari i egër a pëllet vallë përpara barit, ose kau a buluron para forazhit të tij?

Vai gan meža ēzelis zviedz, kad tam ir zāle? Vai vērsis mauj, kad tam sava barība?

6 A hahet vallë një ushqim i amësht pa kripë, apo ka ndonjë farë shije në të bardhën e vezës?

Vai jēlu var ēst bez sāls? Vai ir gardums olas baltumā?

7 Shpirti im nuk pranon të prekë gjëra të tilla, ato për mua janë si një ushqim i neveritshëm.

Ko mana dvēsele negribēja aizskart, tā nu ir mana bēdu barība.

8 Ah sikur të mund të kisha atë që kërkoj, dhe Perëndia të më jepte atë që shpresoj!

Kaut mana lūgšana notiktu, un Dievs man dotu, ko es gaidu,

9 Dashtë Perëndia të më shtypë, të shtrijë dorën e tij dhe të më shkatërrojë!

Kaut Dievs mani sadauzītu, kaut tas Savu roku izstieptu un mani satriektu!

10 Kam megjithatë këtë ngushëllim dhe ngazëllehem në dhembjet që nuk po më kursehen, sepse nuk i kam fshehur fjalët e të Shenjtit.

Tas man vēl būtu par prieku, un es vēl savās nežēlīgās sāpēs būtu līksms, ka neesmu aizliedzis tā Svētā vārdus.

11 Cila është forca ime që ende të mund të shpresoj, dhe cili është fundi im që të mund ta zgjas jetën time?

Kāds ir mans spēks, ka es vēl varētu cerēt, un kāds ir mans gals, ka manai dvēselei būtu jāpaciešās?

12 Forca ime a është vallë ajo e gurëve, ose mishi im është prej bronzi?

Vai mans spēks ir akmeņu spēks, vai mana miesa ir varš?

13 A s’jam fare pa ndihmë në veten time, dhe a nuk është larguar nga unë dituria?

Vai man palīga netrūkst pavisam, un vai man padoms nav visai pagalam?

14 Për atë që është i pikëlluar, miku duhet të tregojë dhembshuri, edhe në qoftë se ai braktis frikën e të Plotfuqishmit.

Izsamisušam žēlastības vajag no sava drauga, citādi tas arī tā Visuvarenā bijāšanu atmet.

15 Por vëllezërit e mi më kanë zhgënjyer si një përrua, si ujërat e përrenjve që zhduken.

Mani brāļi mani pieviļ kā strauts, kā strauta ūdeņi, kas notek;

16 Ato turbullohen për shkak të akullit dhe në to fshihet bora,

Sajukuši tie bija ar ledu, un sasniguši ar sniegu, -

17 por gjatë stinës së nxehtë ato zhduken; me vapën e verës ato nuk duken më në vendin e tyre.

Tai laikā, kad karstums tos spiež, tad tie izsīkst, kad karsts metās, tad tie iznīkst no savas vietas.

18 Ato gjarpërojnë në shtigjet e shtretërve të tyre; futen në shketëtirë dhe mbarojnë.

Viņu ceļi griežas sānis, tie iet uz tuksnesi un izzūd.

19 Karvanet e Temas i kërkojnë me kujdes, udhëtarët e Shebës kanë shpresa tek ata,

Uz tiem skatās ceļa ļaudis no Temas un cer Šebas ceļa gājēji.

20 por ata mbeten të zhgënjyer megjithë shpresat e tyre; kur arrijnë aty mbeten të hutuar.

Tie paliek kaunā ar tādu cerību un nosarkst, tur nonākdami.

21 Tani për mua ju jeni e njëjta gjë, shikoni tronditjen time të thellë dhe keni frikë.

Tiešām nu jūs neesat it nekas, redzat briesmas un iztrūcinājāties.

22 A ju kam thënë vallë: “Më jepni diçka” o “më bëni një dhuratë nga pasuria juaj”,

Vai es jeb kad sacīju: nesiet man un dodiet man dāvanas no sava padoma?

23 ose “liromëni nga duart e armikut”, ose “më shpengoni nga duart e personave që përdorin dhunën”?

Jeb glābiet mani no ienaidnieka rokas un pestījiet mani no varas darītāju rokas?

24 Më udhëzoni, dhe do të hesht; më bëni të kuptoj ku kam gabuar.

Mācat mani, es cietīšu klusu, un pierādiet man, kur es maldījies.

25 Sa të frytshme janë fjalët e drejta! Por çfarë provojnë argumentet tuaja?

Cik spēcīgi ir taisni vārdi, bet ko norāj jūsu rāšana;

26 Mos keni ndërmend vallë të qortoni ashpër fjalët e mia dhe fjalimet e një të dëshpëruari, që janë si era?

Vai jūs esat apņēmušies vārdus aprāt? Vējam pieder izsamisuša vārdi.

27 Ju do të hidhnit në short edhe një jetim dhe do të hapnit një gropë për mikun tuaj.

Vai arī bāriņam gribat valgus mest un bedri rakt savam tuvākam.

28 Por tani pranoni të më shikoni, sepse nuk do të gënjej para jush.

Bet nu, lūdzami, uzlūkojiet mani, jums acīs tiešām es nemelošu.

29 Ndërroni mendim, ju lutem, që të mos bëhet padrejtësi! Po, ndërroni mendim, sepse bëhet fjalë për drejtësinë time.

Atbildiet jel, lai nenotiek netaisnība, atbildiet, jo mana taisnība vēl stāv.

30 A ka vallë paudhësi në gjuhën time apo qiellza ime nuk i dallon më ligësitë?”.

Vai tad uz manas mēles būs netaisnība, vai mana mute nemanīs, kas ir blēdība?