Jobi 6

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Allora Giobbe rispose:

2 “Ah, sikur dhembja ime të ishte peshuar tërësisht, dhe fatkeqësia ime të vihej bashkë mbi peshoren,

Se ben si pesasse il mio cruccio e sulla stessa bilancia si ponesse la mia sventura...

3 do të ishte me siguri më e rëndë se rëra e detit! Për këtë arsye fjalët e mia nuk u përfillën.

certo sarebbe più pesante della sabbia del mare! Per questo temerarie sono state le mie parole,

4 Duke qenë se shigjetat e të Plotfuqishmit janë brenda meje, shpirti im ua pi vrerin; tmerrete Perëndisë janë renditur kundër meje.

perché le saette dell'Onnipotente mi stanno infitte, sì che il mio spirito ne beve il veleno e terrori immani mi si schierano contro!

5 Gomari i egër a pëllet vallë përpara barit, ose kau a buluron para forazhit të tij?

Raglia forse il somaro con l'erba davanti o muggisce il bue sopra il suo foraggio?

6 A hahet vallë një ushqim i amësht pa kripë, apo ka ndonjë farë shije në të bardhën e vezës?

Si mangia forse un cibo insipido, senza sale? O che gusto c'è nell'acqua di malva?

7 Shpirti im nuk pranon të prekë gjëra të tilla, ato për mua janë si një ushqim i neveritshëm.

Ciò che io ricusavo di toccare questo è il ributtante mio cibo!

8 Ah sikur të mund të kisha atë që kërkoj, dhe Perëndia të më jepte atë që shpresoj!

Oh, mi accadesse quello che invoco, e Dio mi concedesse quello che spero!

9 Dashtë Perëndia të më shtypë, të shtrijë dorën e tij dhe të më shkatërrojë!

Volesse Dio schiacciarmi, stendere la mano e sopprimermi!

10 Kam megjithatë këtë ngushëllim dhe ngazëllehem në dhembjet që nuk po më kursehen, sepse nuk i kam fshehur fjalët e të Shenjtit.

Ciò sarebbe per me un qualche conforto e gioirei, pur nell'angoscia senza pietà, per non aver rinnegato i decreti del Santo.

11 Cila është forca ime që ende të mund të shpresoj, dhe cili është fundi im që të mund ta zgjas jetën time?

Qual la mia forza, perché io possa durare, o qual la mia fine, perché prolunghi la vita?

12 Forca ime a është vallë ajo e gurëve, ose mishi im është prej bronzi?

La mia forza è forza di macigni? La mia carne è forse di bronzo?

13 A s’jam fare pa ndihmë në veten time, dhe a nuk është larguar nga unë dituria?

Non v'è proprio aiuto per me? Ogni soccorso mi è precluso?

14 Për atë që është i pikëlluar, miku duhet të tregojë dhembshuri, edhe në qoftë se ai braktis frikën e të Plotfuqishmit.

A chi è sfinito è dovuta pietà dagli amici, anche se ha abbandonato il timore di Dio.

15 Por vëllezërit e mi më kanë zhgënjyer si një përrua, si ujërat e përrenjve që zhduken.

I miei fratelli mi hanno deluso come un torrente, sono dileguati come i torrenti delle valli,

16 Ato turbullohen për shkak të akullit dhe në to fshihet bora,

i quali sono torbidi per lo sgelo, si gonfiano allo sciogliersi della neve,

17 por gjatë stinës së nxehtë ato zhduken; me vapën e verës ato nuk duken më në vendin e tyre.

ma al tempo della siccità svaniscono e all'arsura scompaiono dai loro letti.

18 Ato gjarpërojnë në shtigjet e shtretërve të tyre; futen në shketëtirë dhe mbarojnë.

Deviano dalle loro piste le carovane, avanzano nel deserto e vi si perdono;

19 Karvanet e Temas i kërkojnë me kujdes, udhëtarët e Shebës kanë shpresa tek ata,

le carovane di Tema guardano là, i viandanti di Saba sperano in essi:

20 por ata mbeten të zhgënjyer megjithë shpresat e tyre; kur arrijnë aty mbeten të hutuar.

ma rimangono delusi d'avere sperato, giunti fin là, ne restano confusi.

21 Tani për mua ju jeni e njëjta gjë, shikoni tronditjen time të thellë dhe keni frikë.

Così ora voi siete per me: vedete che faccio orrore e vi prende paura.

22 A ju kam thënë vallë: “Më jepni diçka” o “më bëni një dhuratë nga pasuria juaj”,

Vi ho detto forse: «Datemi qualcosa» o «dei vostri beni fatemi un regalo»

23 ose “liromëni nga duart e armikut”, ose “më shpengoni nga duart e personave që përdorin dhunën”?

o «liberatemi dalle mani di un nemico» o «dalle mani dei violenti riscattatemi»?

24 Më udhëzoni, dhe do të hesht; më bëni të kuptoj ku kam gabuar.

Istruitemi e allora io tacerò, fatemi conoscere in che cosa ho sbagliato.

25 Sa të frytshme janë fjalët e drejta! Por çfarë provojnë argumentet tuaja?

Che hanno di offensivo le giuste parole? Ma che cosa dimostra la prova che viene da voi?

26 Mos keni ndërmend vallë të qortoni ashpër fjalët e mia dhe fjalimet e një të dëshpëruari, që janë si era?

Forse voi pensate a confutare parole, e come sparsi al vento stimate i detti di un disperato!

27 Ju do të hidhnit në short edhe një jetim dhe do të hapnit një gropë për mikun tuaj.

Anche sull'orfano gettereste la sorte e a un vostro amico scavereste la fossa.

28 Por tani pranoni të më shikoni, sepse nuk do të gënjej para jush.

Ma ora degnatevi di volgervi verso di me: davanti a voi non mentirò.

29 Ndërroni mendim, ju lutem, që të mos bëhet padrejtësi! Po, ndërroni mendim, sepse bëhet fjalë për drejtësinë time.

Su, ricredetevi: non siate ingiusti! Ricredetevi; la mia giustizia è ancora qui!

30 A ka vallë paudhësi në gjuhën time apo qiellza ime nuk i dallon më ligësitë?”.

C'è forse iniquità sulla mia lingua o il mio palato non distingue più le sventure?