Jobi 6

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Felelt Jób és mondta:

2 “Ah, sikur dhembja ime të ishte peshuar tërësisht, dhe fatkeqësia ime të vihej bashkë mbi peshoren,

Vajha mérve mérnék bosszúságomat a gyötrelmemet mérlegre vetnék egyaránt!

3 do të ishte me siguri më e rëndë se rëra e detit! Për këtë arsye fjalët e mia nuk u përfillën.

Mert most tengerek fövenyénél nehezebb, azért megzavarodtak szavaim.

4 Duke qenë se shigjetat e të Plotfuqishmit janë brenda meje, shpirti im ua pi vrerin; tmerrete Perëndisë janë renditur kundër meje.

Mert a Mindenható nyilai vannak bennem, a melyeknek mérgét lelkem issza; Isten ijedelmei sorakoznak ellenem.

5 Gomari i egër a pëllet vallë përpara barit, ose kau a buluron para forazhit të tij?

Ordít-e a vadszamár a pázsiton, avagy bőg-e az ökör abraka mellett?

6 A hahet vallë një ushqim i amësht pa kripë, apo ka ndonjë farë shije në të bardhën e vezës?

Ehető-e a mi ízetlen, só nélkül, avagy van-e íz a tojás fehérjében?

7 Shpirti im nuk pranon të prekë gjëra të tilla, ato për mua janë si një ushqim i neveritshëm.

Vonakodott hozzá nyúlni a lelkem; azok az én kórságos ételem.

8 Ah sikur të mund të kisha atë që kërkoj, dhe Perëndia të më jepte atë që shpresoj!

Bárcsak beteljesednék kérésem s reményemet megadná Isten;

9 Dashtë Perëndia të më shtypë, të shtrijë dorën e tij dhe të më shkatërrojë!

s tetszenék Istennek, hogy összezúzzon engem, megoldaná kezét, hogy véget vessen nekem!

10 Kam megjithatë këtë ngushëllim dhe ngazëllehem në dhembjet që nuk po më kursehen, sepse nuk i kam fshehur fjalët e të Shenjtit.

Akkor volna még vigasztalásom – fölszökném kíméletlen fájdalomban – hogy nem tagadtam meg a Szentnek szavait.

11 Cila është forca ime që ende të mund të shpresoj, dhe cili është fundi im që të mund ta zgjas jetën time?

Mi az erőm, hogy várakozzam, s mi a végem, hogy türtessem magam?

12 Forca ime a është vallë ajo e gurëve, ose mishi im është prej bronzi?

Avagy kövek ereje-e az én erőm, vagy ércz az én húsom?

13 A s’jam fare pa ndihmë në veten time, dhe a nuk është larguar nga unë dituria?

Hiszen segítségem nincs bennem, és üdvösségem elutasíttatott tőlem.

14 Për atë që është i pikëlluar, miku duhet të tregojë dhembshuri, edhe në qoftë se ai braktis frikën e të Plotfuqishmit.

Az elcsüggedőt barátjától szeretet illeti, ha el is hagyja a Mindenható félelmét!

15 Por vëllezërit e mi më kanë zhgënjyer si një përrua, si ujërat e përrenjve që zhduken.

Testvéreim hűtelenek lettek mint a patak, mint a hogy medrükben a patakok eltűnnek.

16 Ato turbullohen për shkak të akullit dhe në to fshihet bora,

A melyek sötétlenek a jégtől, bennök rejtőzik el a hó;

17 por gjatë stinës së nxehtë ato zhduken; me vapën e verës ato nuk duken më në vendin e tyre.

mikor hőség éri, megsemmisülnek, midőn meleg van, elenyésznek helyükből.

18 Ato gjarpërojnë në shtigjet e shtretërve të tyre; futen në shketëtirë dhe mbarojnë.

Kanyarodnak útjuk ösvényei, elhúzódnak a pusztaságban és elvesznek.

19 Karvanet e Temas i kërkojnë me kujdes, udhëtarët e Shebës kanë shpresa tek ata,

Ide tekintettek Téma karavánjai, Sába vándorcsapatai reménykedtek bennük;

20 por ata mbeten të zhgënjyer megjithë shpresat e tyre; kur arrijnë aty mbeten të hutuar.

megszégyenültek, hogy bíztak, elérkeztek odáig és elpirultak.

21 Tani për mua ju jeni e njëjta gjë, shikoni tronditjen time të thellë dhe keni frikë.

Mert most az övéi vagytok, láttok rettegést és féltek.

22 A ju kam thënë vallë: “Më jepni diçka” o “më bëni një dhuratë nga pasuria juaj”,

Hát mondtam-e: adjatok nékem, és vagyontokból vesztegetést ajáljatok értem,

23 ose “liromëni nga duart e armikut”, ose “më shpengoni nga duart e personave që përdorin dhunën”?

és szabadítsatok ki szorongatónak kezéből s zsarnokok kezétől váltsatok meg engem?

24 Më udhëzoni, dhe do të hesht; më bëni të kuptoj ku kam gabuar.

Tanítsatok engem s én elhallgatok, és ha mit tévedtem, értessétek meg velem.

25 Sa të frytshme janë fjalët e drejta! Por çfarë provojnë argumentet tuaja?

Mi hathatósak az egyenes beszédek, de miképp fedne feddés, minő a tietek?

26 Mos keni ndërmend vallë të qortoni ashpër fjalët e mia dhe fjalimet e një të dëshpëruari, që janë si era?

Szókat tekintetek-e feddésnek és szélnek az elcsüggedettnek beszédeit?

27 Ju do të hidhnit në short edhe një jetim dhe do të hapnit një gropë për mikun tuaj.

Még árvának is nekiestek és áskálódtok barátotok ellen.

28 Por tani pranoni të më shikoni, sepse nuk do të gënjej para jush.

Most hát egyezzetek bele, forduljatok felém, arczotokba vajon hazudom-e?

29 Ndërroni mendim, ju lutem, që të mos bëhet padrejtësi! Po, ndërroni mendim, sepse bëhet fjalë për drejtësinë time.

Térjetek meg, kérlek, ne essék jogtalanság, igen, térjetek meg, folyton áll ebben az igazam!

30 A ka vallë paudhësi në gjuhën time apo qiellza ime nuk i dallon më ligësitë?”.

Van-e nyelvemen jogtalanság, avagy ínyem nem érezné-e a gyötrelmeket?