Jobi 6

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

ויען איוב ויאמר׃

2 “Ah, sikur dhembja ime të ishte peshuar tërësisht, dhe fatkeqësia ime të vihej bashkë mbi peshoren,

לו שקול ישקל כעשי והיתי במאזנים ישאו יחד׃

3 do të ishte me siguri më e rëndë se rëra e detit! Për këtë arsye fjalët e mia nuk u përfillën.

כי עתה מחול ימים יכבד על כן דברי לעו׃

4 Duke qenë se shigjetat e të Plotfuqishmit janë brenda meje, shpirti im ua pi vrerin; tmerrete Perëndisë janë renditur kundër meje.

כי חצי שדי עמדי אשר חמתם שתה רוחי בעותי אלוה יערכוני׃

5 Gomari i egër a pëllet vallë përpara barit, ose kau a buluron para forazhit të tij?

הינהק פרא עלי דשא אם יגעה שור על בלילו׃

6 A hahet vallë një ushqim i amësht pa kripë, apo ka ndonjë farë shije në të bardhën e vezës?

היאכל תפל מבלי מלח אם יש טעם בריר חלמות׃

7 Shpirti im nuk pranon të prekë gjëra të tilla, ato për mua janë si një ushqim i neveritshëm.

מאנה לנגוע נפשי המה כדוי לחמי׃

8 Ah sikur të mund të kisha atë që kërkoj, dhe Perëndia të më jepte atë që shpresoj!

מי יתן תבוא שאלתי ותקותי יתן אלוה׃

9 Dashtë Perëndia të më shtypë, të shtrijë dorën e tij dhe të më shkatërrojë!

ויאל אלוה וידכאני יתר ידו ויבצעני׃

10 Kam megjithatë këtë ngushëllim dhe ngazëllehem në dhembjet që nuk po më kursehen, sepse nuk i kam fshehur fjalët e të Shenjtit.

ותהי עוד נחמתי ואסלדה בחילה לא יחמול כי לא כחדתי אמרי קדוש׃

11 Cila është forca ime që ende të mund të shpresoj, dhe cili është fundi im që të mund ta zgjas jetën time?

מה כחי כי איחל ומה קצי כי אאריך נפשי׃

12 Forca ime a është vallë ajo e gurëve, ose mishi im është prej bronzi?

אם כח אבנים כחי אם בשרי נחוש׃

13 A s’jam fare pa ndihmë në veten time, dhe a nuk është larguar nga unë dituria?

האם אין עזרתי בי ותשיה נדחה ממני׃

14 Për atë që është i pikëlluar, miku duhet të tregojë dhembshuri, edhe në qoftë se ai braktis frikën e të Plotfuqishmit.

למס מרעהו חסד ויראת שדי יעזוב׃

15 Por vëllezërit e mi më kanë zhgënjyer si një përrua, si ujërat e përrenjve që zhduken.

אחי בגדו כמו נחל כאפיק נחלים יעברו׃

16 Ato turbullohen për shkak të akullit dhe në to fshihet bora,

הקדרים מני קרח עלימו יתעלם שלג׃

17 por gjatë stinës së nxehtë ato zhduken; me vapën e verës ato nuk duken më në vendin e tyre.

בעת יזרבו נצמתו בחמו נדעכו ממקומם׃

18 Ato gjarpërojnë në shtigjet e shtretërve të tyre; futen në shketëtirë dhe mbarojnë.

ילפתו ארחות דרכם יעלו בתהו ויאבדו׃

19 Karvanet e Temas i kërkojnë me kujdes, udhëtarët e Shebës kanë shpresa tek ata,

הביטו ארחות תמא הליכת שבא קוו למו׃

20 por ata mbeten të zhgënjyer megjithë shpresat e tyre; kur arrijnë aty mbeten të hutuar.

בשו כי בטח באו עדיה ויחפרו׃

21 Tani për mua ju jeni e njëjta gjë, shikoni tronditjen time të thellë dhe keni frikë.

כי עתה הייתם לא תראו חתת ותיראו׃

22 A ju kam thënë vallë: “Më jepni diçka” o “më bëni një dhuratë nga pasuria juaj”,

הכי אמרתי הבו לי ומכחכם שחדו בעדי׃

23 ose “liromëni nga duart e armikut”, ose “më shpengoni nga duart e personave që përdorin dhunën”?

ומלטוני מיד צר ומיד עריצים תפדוני׃

24 Më udhëzoni, dhe do të hesht; më bëni të kuptoj ku kam gabuar.

הורוני ואני אחריש ומה שגיתי הבינו לי׃

25 Sa të frytshme janë fjalët e drejta! Por çfarë provojnë argumentet tuaja?

מה נמרצו אמרי ישר ומה יוכיח הוכח מכם׃

26 Mos keni ndërmend vallë të qortoni ashpër fjalët e mia dhe fjalimet e një të dëshpëruari, që janë si era?

הלהוכח מלים תחשבו ולרוח אמרי נאש׃

27 Ju do të hidhnit në short edhe një jetim dhe do të hapnit një gropë për mikun tuaj.

אף על יתום תפילו ותכרו על ריעכם׃

28 Por tani pranoni të më shikoni, sepse nuk do të gënjej para jush.

ועתה הואילו פנו בי ועל פניכם אם אכזב׃

29 Ndërroni mendim, ju lutem, që të mos bëhet padrejtësi! Po, ndërroni mendim, sepse bëhet fjalë për drejtësinë time.

שבו נא אל תהי עולה ושבי עוד צדקי בה׃

30 A ka vallë paudhësi në gjuhën time apo qiellza ime nuk i dallon më ligësitë?”.

היש בלשוני עולה אם חכי לא יבין הוות׃