Jobi 6

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Hiob antwortete und sprach:

2 “Ah, sikur dhembja ime të ishte peshuar tërësisht, dhe fatkeqësia ime të vihej bashkë mbi peshoren,

Wenn man meinen Jammer wöge und mein Leiden zusammen in eine Waage legte,

3 do të ishte me siguri më e rëndë se rëra e detit! Për këtë arsye fjalët e mia nuk u përfillën.

so würde es schwerer sein denn Sand am Meer; darum ist's umsonst, was ich rede.

4 Duke qenë se shigjetat e të Plotfuqishmit janë brenda meje, shpirti im ua pi vrerin; tmerrete Perëndisë janë renditur kundër meje.

Denn die Pfeile des Allmächtigen stecken in mir, derselben Grimm säuft aus meinen Geist, und die Schrecknisse Gottes sind auf mich gerichtet.

5 Gomari i egër a pëllet vallë përpara barit, ose kau a buluron para forazhit të tij?

Das Wild schreiet nicht, wenn es Gras hat; der Ochse blöket nicht, wenn er sein Futter hat.

6 A hahet vallë një ushqim i amësht pa kripë, apo ka ndonjë farë shije në të bardhën e vezës?

Kann man auch essen, das ungesalzen ist? Oder wer mag kosten das Weiße um den Dotter?

7 Shpirti im nuk pranon të prekë gjëra të tilla, ato për mua janë si një ushqim i neveritshëm.

Was meiner Seele widerte anzurühren, das ist meine Speise vor Schmerzen.

8 Ah sikur të mund të kisha atë që kërkoj, dhe Perëndia të më jepte atë që shpresoj!

O daß meine Bitte geschähe, und Gott gäbe mir, wes ich hoffe!

9 Dashtë Perëndia të më shtypë, të shtrijë dorën e tij dhe të më shkatërrojë!

Daß Gott anfinge und zerschlüge mich und ließe seine Hand gehen und zerscheiterte mich!

10 Kam megjithatë këtë ngushëllim dhe ngazëllehem në dhembjet që nuk po më kursehen, sepse nuk i kam fshehur fjalët e të Shenjtit.

So hätte ich noch Trost und wollte bitten in meiner Krankheit, daß er nur nicht schonete. Habe ich doch nicht verleugnet die Rede des Heiligen.

11 Cila është forca ime që ende të mund të shpresoj, dhe cili është fundi im që të mund ta zgjas jetën time?

Was ist meine Kraft, daß ich möge beharren? und welch ist mein Ende, daß meine Seele geduldig sollte sein?

12 Forca ime a është vallë ajo e gurëve, ose mishi im është prej bronzi?

Ist doch meine Kraft nicht steinern, so ist mein Fleisch nicht ehern.

13 A s’jam fare pa ndihmë në veten time, dhe a nuk është larguar nga unë dituria?

Habe ich doch nirgend keine Hilfe, und mein Vermögen ist weg.

14 Për atë që është i pikëlluar, miku duhet të tregojë dhembshuri, edhe në qoftë se ai braktis frikën e të Plotfuqishmit.

Wer Barmherzigkeit seinem Nächsten weigert, der verlässet des Allmächtigen Furcht.

15 Por vëllezërit e mi më kanë zhgënjyer si një përrua, si ujërat e përrenjve që zhduken.

Meine Brüder gehen verächtlich vor mir über, wie ein Bach, wie die Wasserströme vorüberfließen.

16 Ato turbullohen për shkak të akullit dhe në to fshihet bora,

Doch, welche sich vor dem Reif scheuen, über die wird der Schnee fallen.

17 por gjatë stinës së nxehtë ato zhduken; me vapën e verës ato nuk duken më në vendin e tyre.

Zur Zeit, wenn sie die Hitze drücken wird, werden sie verschmachten, und wenn es heiß wird, werden sie vergehen von ihrer Stätte.

18 Ato gjarpërojnë në shtigjet e shtretërve të tyre; futen në shketëtirë dhe mbarojnë.

Ihr Weg gehet beiseit aus; sie treten auf das Ungebahnte und werden umkommen.

19 Karvanet e Temas i kërkojnë me kujdes, udhëtarët e Shebës kanë shpresa tek ata,

Sie sehen auf die Wege Themas; auf die Pfade Reicharabias warten sie.

20 por ata mbeten të zhgënjyer megjithë shpresat e tyre; kur arrijnë aty mbeten të hutuar.

Aber sie werden zuschanden werden, wenn's am sichersten ist, und sich schämen müssen, wenn sie dahin kommen.

21 Tani për mua ju jeni e njëjta gjë, shikoni tronditjen time të thellë dhe keni frikë.

Denn ihr seid nun zu mir kommen; und weil ihr Jammer sehet, fürchtet ihr euch.

22 A ju kam thënë vallë: “Më jepni diçka” o “më bëni një dhuratë nga pasuria juaj”,

Habe ich auch gesagt: Bringet her und von eurem Vermögen schenket mir

23 ose “liromëni nga duart e armikut”, ose “më shpengoni nga duart e personave që përdorin dhunën”?

und errettet mich aus der Hand des Feindes und erlöset mich von der Hand der Tyrannen?

24 Më udhëzoni, dhe do të hesht; më bëni të kuptoj ku kam gabuar.

Lehret mich, ich will schweigen; und was ich nicht weiß, das unterweiset mich.

25 Sa të frytshme janë fjalët e drejta! Por çfarë provojnë argumentet tuaja?

Warum tadelt ihr die rechte Rede? Wer ist unter euch, der sie strafen könnte?

26 Mos keni ndërmend vallë të qortoni ashpër fjalët e mia dhe fjalimet e një të dëshpëruari, që janë si era?

Ihr erdenket Worte, daß ihr nur strafet, und daß ihr nur paustet Worte, die mich verzagt machen sollen.

27 Ju do të hidhnit në short edhe një jetim dhe do të hapnit një gropë për mikun tuaj.

Ihr fallet über einen armen Waisen und grabet eurem Nächsten Gruben.

28 Por tani pranoni të më shikoni, sepse nuk do të gënjej para jush.

Doch weil ihr habt angehoben, sehet auf mich, ob ich vor euch mit Lügen bestehen werde.

29 Ndërroni mendim, ju lutem, që të mos bëhet padrejtësi! Po, ndërroni mendim, sepse bëhet fjalë për drejtësinë time.

Antwortet, was recht ist; meine Antwort wird noch recht bleiben.

30 A ka vallë paudhësi në gjuhën time apo qiellza ime nuk i dallon më ligësitë?”.

Was gilt's, ob meine Zunge unrecht habe und mein Mund Böses vorgebe?