Jobi 6

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Hiob antwortete und sprach:

2 “Ah, sikur dhembja ime të ishte peshuar tërësisht, dhe fatkeqësia ime të vihej bashkë mbi peshoren,

O daß man meinen Unmut wöge und mein Leid dagegen auf die Wage legte!

3 do të ishte me siguri më e rëndë se rëra e detit! Për këtë arsye fjalët e mia nuk u përfillën.

Denn nun ist's schwerer, als der Sand am Meer - drum gehen irre meine Worte!

4 Duke qenë se shigjetat e të Plotfuqishmit janë brenda meje, shpirti im ua pi vrerin; tmerrete Perëndisë janë renditur kundër meje.

Denn des Allmächtigen Pfeile stecken in mir: mein Geist saugt ihr Gift ein, die Schrecknisse Gottes verstören mich!

5 Gomari i egër a pëllet vallë përpara barit, ose kau a buluron para forazhit të tij?

Schreit etwa der Wildesel auf grüner Weide, oder brüllt der Stier bei seinem Mengfutter?

6 A hahet vallë një ushqim i amësht pa kripë, apo ka ndonjë farë shije në të bardhën e vezës?

Kann man Fades ungesalzen genießen, oder hat das Eiweiß Wohlgeschmack?

7 Shpirti im nuk pranon të prekë gjëra të tilla, ato për mua janë si një ushqim i neveritshëm.

Mich widert's an, es anzurühren; es ekelt mich vor der Unreinigkeit meiner Speise.

8 Ah sikur të mund të kisha atë që kërkoj, dhe Perëndia të më jepte atë që shpresoj!

O daß doch mein Wunsch sich erfüllte, und Gott mein Verlangen gewährte!

9 Dashtë Perëndia të më shtypë, të shtrijë dorën e tij dhe të më shkatërrojë!

Gefiele es Gott, mich zu zermalmen, seine Hand zu entfesseln und meinen Lebensfaden abzuschneiden!

10 Kam megjithatë këtë ngushëllim dhe ngazëllehem në dhembjet që nuk po më kursehen, sepse nuk i kam fshehur fjalët e të Shenjtit.

So wäre doch das noch mein Trost und aufhüpfen wollte ich im schonungslosen Schmerz -, daß ich des Heiligen Worte nie verleugnet habe.

11 Cila është forca ime që ende të mund të shpresoj, dhe cili është fundi im që të mund ta zgjas jetën time?

Was ist denn meine Kraft, daß ich noch harren, und was mein Ende, daß ich mich gedulden sollte?

12 Forca ime a është vallë ajo e gurëve, ose mishi im është prej bronzi?

Ist meine Kraft etwa Felsenkraft, oder ist mein Leib aus Erz?

13 A s’jam fare pa ndihmë në veten time, dhe a nuk është larguar nga unë dituria?

Bin ich nicht der Hilfe bar, und ist nicht aller Halt von mir genommen?

14 Për atë që është i pikëlluar, miku duhet të tregojë dhembshuri, edhe në qoftë se ai braktis frikën e të Plotfuqishmit.

Dem Verzagenden gebührt das Mitleid seines Nächsten, selbst wenn er von der Furcht vor dem Allmächtigen läßt.

15 Por vëllezërit e mi më kanë zhgënjyer si një përrua, si ujërat e përrenjve që zhduken.

Meine Freunde haben sich treulos erzeigt wie ein Bach, wie die Rinnsale, die überschwellen,

16 Ato turbullohen për shkak të akullit dhe në to fshihet bora,

die trübe sind von Eis, in die herab der Schnee sich birgt.

17 por gjatë stinës së nxehtë ato zhduken; me vapën e verës ato nuk duken më në vendin e tyre.

Wenn sie durchglüht werden, schwinden sie dahin: wenn's heiß wird, sind sie weggelöscht von ihrem Ort.

18 Ato gjarpërojnë në shtigjet e shtretërve të tyre; futen në shketëtirë dhe mbarojnë.

Karawanen biegen ab von ihrer Straße, ziehen hinauf in die Öde und kommen um.

19 Karvanet e Temas i kërkojnë me kujdes, udhëtarët e Shebës kanë shpresa tek ata,

Die Karawanen Themas schauten aus, die Reisezüge Sabas warteten auf sie:

20 por ata mbeten të zhgënjyer megjithë shpresat e tyre; kur arrijnë aty mbeten të hutuar.

Sie wurden zu Schanden mit ihrem Vertrauen, kamen hin und wurden enttäuscht.

21 Tani për mua ju jeni e njëjta gjë, shikoni tronditjen time të thellë dhe keni frikë.

So seid ihr nun für mich geworden: ihr schautet Schrecknis, - da scheutet ihr euch!

22 A ju kam thënë vallë: “Më jepni diçka” o “më bëni një dhuratë nga pasuria juaj”,

Habe ich etwa gesagt: “Schafft mir her und von eurer Habe spendet für mich;

23 ose “liromëni nga duart e armikut”, ose “më shpengoni nga duart e personave që përdorin dhunën”?

errettet mich aus der Gewalt des Bedrängers und aus der Gewalt der Tyrannen kauft mich los”?

24 Më udhëzoni, dhe do të hesht; më bëni të kuptoj ku kam gabuar.

Belehrt mich, so will ich schweigen, und worin ich geirrt habe, thut mir kund.

25 Sa të frytshme janë fjalët e drejta! Por çfarë provojnë argumentet tuaja?

Wie eindringlich sind der Wahrheit Worte! aber was beweist denn euer Verweis?

26 Mos keni ndërmend vallë të qortoni ashpër fjalët e mia dhe fjalimet e një të dëshpëruari, që janë si era?

Gedenkt ihr, Worte zu rügen? Die Reden des Verzweifelten verhallen im Wind!

27 Ju do të hidhnit në short edhe një jetim dhe do të hapnit një gropë për mikun tuaj.

Selbst über meine Waise würdet ihr losen und euren eignen Freund verhandeln.

28 Por tani pranoni të më shikoni, sepse nuk do të gënjej para jush.

Und nun - wollet doch mich anblicken, ich werde euch doch wahrlich nicht ins Angesicht lügen!

29 Ndërroni mendim, ju lutem, që të mos bëhet padrejtësi! Po, ndërroni mendim, sepse bëhet fjalë për drejtësinë time.

O kehret um, laßt Unrecht nicht geschehen, ja, kehret um, noch hab' ich Recht hierin.

30 A ka vallë paudhësi në gjuhën time apo qiellza ime nuk i dallon më ligësitë?”.

Wohnt denn auf meiner Zunge Frevel, oder unterscheidet mein Gaumen nicht die Unglücksschläge?