Jobi 6

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Or, répondant, Job dit:

2 “Ah, sikur dhembja ime të ishte peshuar tërësisht, dhe fatkeqësia ime të vihej bashkë mbi peshoren,

Plût à Dieu que mes péchés, par lesquels j’ai mérité sa colère et les maux que je souffre, fussent pesés dans une balance!

3 do të ishte me siguri më e rëndë se rëra e detit! Për këtë arsye fjalët e mia nuk u përfillën.

Ceux-ci paraîtraient plus lourds que le sable de la mer: c’est pourquoi aussi mes paroles sont pleines de douleur.

4 Duke qenë se shigjetat e të Plotfuqishmit janë brenda meje, shpirti im ua pi vrerin; tmerrete Perëndisë janë renditur kundër meje.

Car les flèches du Seigneur sont en moi; et leur indignation a épuisé mes esprits, et les terreurs du Seigneur combattent contre moi.

5 Gomari i egër a pëllet vallë përpara barit, ose kau a buluron para forazhit të tij?

Est-ce qu’un onagre rugira, lorsqu’il aura de l’herbe? ou est-ce qu’un bœuf mugira, lorsqu’il sera devant une crèche pleine?

6 A hahet vallë një ushqim i amësht pa kripë, apo ka ndonjë farë shije në të bardhën e vezës?

Ou pourra-t-on manger un mets insipide qui n’est pas assaisonné de sel? ou quelqu’un peut-il goûter ce qui donne la mort quand on l’a goûté?

7 Shpirti im nuk pranon të prekë gjëra të tilla, ato për mua janë si një ushqim i neveritshëm.

Ce qu’auparavant mon âme ne voulait pas toucher est maintenant, dans ma détresse, ma nourriture.

8 Ah sikur të mund të kisha atë që kërkoj, dhe Perëndia të më jepte atë që shpresoj!

Qui me donnera que ma demande soit accomplie, que ce que j’attends, Dieu me l’octroie?

9 Dashtë Perëndia të më shtypë, të shtrijë dorën e tij dhe të më shkatërrojë!

Que celui qui a commencé me brise lui-même, et qu’il m’extirpe; qu’il donne libre cours à sa main?

10 Kam megjithatë këtë ngushëllim dhe ngazëllehem në dhembjet që nuk po më kursehen, sepse nuk i kam fshehur fjalët e të Shenjtit.

Et que j’aie cette consolation, que, tandis que m’affligeant par la douleur, il ne m’épargne point, je ne contredise pas les paroles du Saint?

11 Cila është forca ime që ende të mund të shpresoj, dhe cili është fundi im që të mund ta zgjas jetën time?

Car quelle est ma force, pour que je tienne ferme? ou quelle est ma fin, pour que j’agisse patiemment?

12 Forca ime a është vallë ajo e gurëve, ose mishi im është prej bronzi?

Ce n’est pas une force de pierres, que ma force, et ma chair n’est pas d’airain.

13 A s’jam fare pa ndihmë në veten time, dhe a nuk është larguar nga unë dituria?

Voici que je n’ai pas de secours en moi, et mes amis même se sont retirés de moi.

14 Për atë që është i pikëlluar, miku duhet të tregojë dhembshuri, edhe në qoftë se ai braktis frikën e të Plotfuqishmit.

Celui qui retire à son ami la miséricorde abandonne la crainte du Seigneur.

15 Por vëllezërit e mi më kanë zhgënjyer si një përrua, si ujërat e përrenjve që zhduken.

Mes frères ont passé devant moi comme un torrent qui traverse rapidement les vallées.

16 Ato turbullohen për shkak të akullit dhe në to fshihet bora,

Ceux qui craignent la gelée, la neige tombera sur eux.

17 por gjatë stinës së nxehtë ato zhduken; me vapën e verës ato nuk duken më në vendin e tyre.

Dans le temps où ils commenceront à se répandre, ils périront; et, dès que la chaleur viendra, ils disparaîtront de leur place.

18 Ato gjarpërojnë në shtigjet e shtretërve të tyre; futen në shketëtirë dhe mbarojnë.

Les sentiers où ils dirigent leurs pas sont cachés; ils marcheront sur le vide, et ils périront.

19 Karvanet e Temas i kërkojnë me kujdes, udhëtarët e Shebës kanë shpresa tek ata,

Considérez les sentiers de Théma, les chemins de Saba, et attendez un peu.

20 por ata mbeten të zhgënjyer megjithë shpresat e tyre; kur arrijnë aty mbeten të hutuar.

Ils sont confus, parce que j’ai espéré; ils sont même venus jusqu’à moi, et ils ont été couverts de confusion.

21 Tani për mua ju jeni e njëjta gjë, shikoni tronditjen time të thellë dhe keni frikë.

C’est maintenant que vous êtes venus, et c’est à l’instant même que, voyant ma plaie, vous craignez.

22 A ju kam thënë vallë: “Më jepni diçka” o “më bëni një dhuratë nga pasuria juaj”,

Est-ce que j’ai dit: Secourez-moi, et donnez-moi de votre bien?

23 ose “liromëni nga duart e armikut”, ose “më shpengoni nga duart e personave që përdorin dhunën”?

Ou: Délivrez-moi de la main d’un ennemi, et arrachez-moi à la main des forts?

24 Më udhëzoni, dhe do të hesht; më bëni të kuptoj ku kam gabuar.

Enseignez-moi, et moi je me tairai; et si par hasard j’ai ignoré quelque chose, instruisez-moi.

25 Sa të frytshme janë fjalët e drejta! Por çfarë provojnë argumentet tuaja?

Pourquoi avez-vous déprimé des paroles de vérité, puisque nul d’entre vous ne peut me convaincre?

26 Mos keni ndërmend vallë të qortoni ashpër fjalët e mia dhe fjalimet e një të dëshpëruari, që janë si era?

C’est seulement pour adresser des reproches que vous ajustez des mots, et c’est au vent que vous lancez des paroles.

27 Ju do të hidhnit në short edhe një jetim dhe do të hapnit një gropë për mikun tuaj.

C’est sur un orphelin que vous vous ruez, et vous tâchez de renverser votre ami.

28 Por tani pranoni të më shikoni, sepse nuk do të gënjej para jush.

Cependant, ce que vous avez commencé, achevez-le; prêtez l’oreille, et voyez si je mens.

29 Ndërroni mendim, ju lutem, që të mos bëhet padrejtësi! Po, ndërroni mendim, sepse bëhet fjalë për drejtësinë time.

Répondez, je vous en conjure; et, disant ce qui est juste, jugez.

30 A ka vallë paudhësi në gjuhën time apo qiellza ime nuk i dallon më ligësitë?”.

Et vous ne trouverez pas d’iniquité sur ma langue; et dans ma bouche la folie ne retentira pas.