Jobi 6

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Et Job reprit et dit:

2 “Ah, sikur dhembja ime të ishte peshuar tërësisht, dhe fatkeqësia ime të vihej bashkë mbi peshoren,

Ah! qu'on pèse, qu'on pèse mon tourment! et qu'on mette mon malheur dans la balance aussi!

3 do të ishte me siguri më e rëndë se rëra e detit! Për këtë arsye fjalët e mia nuk u përfillën.

car sur le sable des mers il l'emporte en grandeur: de là mes paroles outrées!

4 Duke qenë se shigjetat e të Plotfuqishmit janë brenda meje, shpirti im ua pi vrerin; tmerrete Perëndisë janë renditur kundër meje.

Car je porte sur moi les flèches du Tout-puissant, de leur poison mon cœur est abreuvé; les terreurs de Dieu m'ont cerné.

5 Gomari i egër a pëllet vallë përpara barit, ose kau a buluron para forazhit të tij?

L'onagre brait-il auprès de la verdure? Le taureau mugit-il auprès de son fourrage?

6 A hahet vallë një ushqim i amësht pa kripë, apo ka ndonjë farë shije në të bardhën e vezës?

Mange-t-on ce qui est insipide, sans sel? Le blanc de l'œuf a-t-il une saveur?

7 Shpirti im nuk pranon të prekë gjëra të tilla, ato për mua janë si një ushqim i neveritshëm.

Mon âme refuse d'y toucher, et c'est comme une pourriture qui infecte mon pain.

8 Ah sikur të mund të kisha atë që kërkoj, dhe Perëndia të më jepte atë që shpresoj!

O, si mon vœu pouvait s'accomplir, et si Dieu remplissait mon souhait!

9 Dashtë Perëndia të më shtypë, të shtrijë dorën e tij dhe të më shkatërrojë!

S'il plaisait à Dieu de m'écraser, d'étendre sa main, et de me retrancher!

10 Kam megjithatë këtë ngushëllim dhe ngazëllehem në dhembjet që nuk po më kursehen, sepse nuk i kam fshehur fjalët e të Shenjtit.

Ainsi j'aurais encore une consolation, et une joie dans les maux qu'il ne m'épargne pas, car je n'ai point renié la parole du Dieu Saint.

11 Cila është forca ime që ende të mund të shpresoj, dhe cili është fundi im që të mund ta zgjas jetën time?

Qu'est-ce que ma force pour attendre? et qu'est-ce que ma fin, pour patienter?

12 Forca ime a është vallë ajo e gurëve, ose mishi im është prej bronzi?

Ma force est-elle la force de la pierre? mon corps est-il d'airain?

13 A s’jam fare pa ndihmë në veten time, dhe a nuk është larguar nga unë dituria?

Par moi-même ne suis-je pas sans ressources, et le secours n'est-il pas refoulé loin de moi?

14 Për atë që është i pikëlluar, miku duhet të tregojë dhembshuri, edhe në qoftë se ai braktis frikën e të Plotfuqishmit.

A l'affligé son ami doit de l'affection, sinon il dépouille la crainte du Tout-puissant.

15 Por vëllezërit e mi më kanë zhgënjyer si një përrua, si ujërat e përrenjve që zhduken.

Mes frères sont perfides comme le torrent, comme les eaux des ravins, qui tarissent,

16 Ato turbullohen për shkak të akullit dhe në to fshihet bora,

que troublent les glaces, où s'enfonce la neige,

17 por gjatë stinës së nxehtë ato zhduken; me vapën e verës ato nuk duken më në vendin e tyre.

qui, au temps de leur baisse, se dissipent, et, quand vient la chaleur, leur lit se trouve à sec.

18 Ato gjarpërojnë në shtigjet e shtretërve të tyre; futen në shketëtirë dhe mbarojnë.

Les caravanes s'écartent de leur route, s'avancent dans le désert, et périssent;

19 Karvanet e Temas i kërkojnë me kujdes, udhëtarët e Shebës kanë shpresa tek ata,

là portent leurs regards les caravanes de Théma, là les voyageurs de Séba placent leur espérance;

20 por ata mbeten të zhgënjyer megjithë shpresat e tyre; kur arrijnë aty mbeten të hutuar.

ils ont honte d'avoir eu confiance, ils y arrivent, et sont confus.

21 Tani për mua ju jeni e njëjta gjë, shikoni tronditjen time të thellë dhe keni frikë.

De même vous n'êtes rien, vous voyez la terreur, et tremblez.

22 A ju kam thënë vallë: “Më jepni diçka” o “më bëni një dhuratë nga pasuria juaj”,

Est-ce que j'ai dit: Donnez-moi! et avec vos biens, gagnez-moi la faveur!

23 ose “liromëni nga duart e armikut”, ose “më shpengoni nga duart e personave që përdorin dhunën”?

et tirez-moi de la main de l'ennemi, et de la main des furieux rachetez-moi?

24 Më udhëzoni, dhe do të hesht; më bëni të kuptoj ku kam gabuar.

Instruisez-moi! je veux me taire, et faites-moi sentir en quoi j'ai failli!

25 Sa të frytshme janë fjalët e drejta! Por çfarë provojnë argumentet tuaja?

Quelle force dans le langage de la vérité! mais que démontrent vos remontrances?

26 Mos keni ndërmend vallë të qortoni ashpër fjalët e mia dhe fjalimet e një të dëshpëruari, që janë si era?

Est-ce des discours que vous pensez à reprendre? mais on livre au vent les propos du désespoir.

27 Ju do të hidhnit në short edhe një jetim dhe do të hapnit një gropë për mikun tuaj.

Oui, sur l'orphelin vous jetez le filet, et vous creusez la fosse devant votre ami.

28 Por tani pranoni të më shikoni, sepse nuk do të gënjej para jush.

Mais ici, veuillez me regarder! et vos yeux vous diront si je suis un menteur.

29 Ndërroni mendim, ju lutem, që të mos bëhet padrejtësi! Po, ndërroni mendim, sepse bëhet fjalë për drejtësinë time.

Revenez donc! qu'il n'y ait pas injustice! revenez! j'ai encore raison sur ce point.

30 A ka vallë paudhësi në gjuhën time apo qiellza ime nuk i dallon më ligësitë?”.

L'injustice est-elle sur ma langue, et mon palais ne distingue-t-il pas ce qui est mauvais?