Jobi 6

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Et Job prit la parole, et dit:

2 “Ah, sikur dhembja ime të ishte peshuar tërësisht, dhe fatkeqësia ime të vihej bashkë mbi peshoren,

Oh! si l'on pesait ma douleur, et si l'on mettait en même temps mes calamités dans la balance!

3 do të ishte me siguri më e rëndë se rëra e detit! Për këtë arsye fjalët e mia nuk u përfillën.

Elles seraient plus pesantes que le sable des mers! Voilà pourquoi mes paroles sont outrées.

4 Duke qenë se shigjetat e të Plotfuqishmit janë brenda meje, shpirti im ua pi vrerin; tmerrete Perëndisë janë renditur kundër meje.

Car les flèches du Tout-Puissant sont sur moi: mon âme en boit le venin. Les terreurs de Dieu se rangent en bataille contre moi.

5 Gomari i egër a pëllet vallë përpara barit, ose kau a buluron para forazhit të tij?

L'onagre brait-il auprès de l'herbe? Et le bœuf mugit-il auprès de son fourrage?

6 A hahet vallë një ushqim i amësht pa kripë, apo ka ndonjë farë shije në të bardhën e vezës?

Mange-t-on sans sel ce qui est fade? Trouve-t-on du goût dans un blanc d'œuf?

7 Shpirti im nuk pranon të prekë gjëra të tilla, ato për mua janë si një ushqim i neveritshëm.

Ce que mon âme refusait de toucher, est comme devenu ma dégoûtante nourriture.

8 Ah sikur të mund të kisha atë që kërkoj, dhe Perëndia të më jepte atë që shpresoj!

Oh! puisse mon vœu s'accomplir et Dieu me donner ce que j'attends!

9 Dashtë Perëndia të më shtypë, të shtrijë dorën e tij dhe të më shkatërrojë!

Qu'il plaise à Dieu de me réduire en poussière, qu'il laisse aller sa main pour m'achever!

10 Kam megjithatë këtë ngushëllim dhe ngazëllehem në dhembjet që nuk po më kursehen, sepse nuk i kam fshehur fjalët e të Shenjtit.

Et j'aurai une consolation, et j'aurai des transports de joie au milieu des tourments qu'il ne m'épargne pas: c'est que je n'ai pas renié les paroles du Saint.

11 Cila është forca ime që ende të mund të shpresoj, dhe cili është fundi im që të mund ta zgjas jetën time?

Quelle est ma force pour que j'espère, et quelle est ma fin pour que je prenne patience?

12 Forca ime a është vallë ajo e gurëve, ose mishi im është prej bronzi?

Ma force est-elle la force des pierres? Ma chair est-elle d'airain?

13 A s’jam fare pa ndihmë në veten time, dhe a nuk është larguar nga unë dituria?

Ne suis-je pas sans secours, et toute ressource ne m'est-elle pas ôtée?

14 Për atë që është i pikëlluar, miku duhet të tregojë dhembshuri, edhe në qoftë se ai braktis frikën e të Plotfuqishmit.

Le malheureux a droit à la pitié de son ami, eût-il abandonné la crainte du Tout-Puissant.

15 Por vëllezërit e mi më kanë zhgënjyer si një përrua, si ujërat e përrenjve që zhduken.

Mes amis m'ont trompé comme un torrent, comme le lit des torrents qui passent;

16 Ato turbullohen për shkak të akullit dhe në to fshihet bora,

Ils sont troublés par les glaçons, la neige s'y engloutit;

17 por gjatë stinës së nxehtë ato zhduken; me vapën e verës ato nuk duken më në vendin e tyre.

Mais, au temps de la sécheresse, ils tarissent, et, dans les chaleurs, ils disparaissent de leur place.

18 Ato gjarpërojnë në shtigjet e shtretërve të tyre; futen në shketëtirë dhe mbarojnë.

Les caravanes se détournent de leur route; elles montent dans le désert et se perdent.

19 Karvanet e Temas i kërkojnë me kujdes, udhëtarët e Shebës kanë shpresa tek ata,

Les caravanes de Théma y comptaient; les voyageurs de Shéba s'y attendaient.

20 por ata mbeten të zhgënjyer megjithë shpresat e tyre; kur arrijnë aty mbeten të hutuar.

Ils sont honteux d'avoir eu cette confiance: ils arrivent sur les lieux, et restent confondus.

21 Tani për mua ju jeni e njëjta gjë, shikoni tronditjen time të thellë dhe keni frikë.

C'est ainsi que vous me manquez à présent; vous voyez une chose terrible, et vous en avez horreur!

22 A ju kam thënë vallë: “Më jepni diçka” o “më bëni një dhuratë nga pasuria juaj”,

Mais vous ai-je dit: “Donnez-moi quelque chose, et, de vos biens, faites des présents en ma faveur;

23 ose “liromëni nga duart e armikut”, ose “më shpengoni nga duart e personave që përdorin dhunën”?

Délivrez-moi de la main de l'ennemi, et rachetez-moi de la main des violents? “

24 Më udhëzoni, dhe do të hesht; më bëni të kuptoj ku kam gabuar.

Instruisez-moi, et je me tairai. Faites-moi comprendre en quoi j'ai erré.

25 Sa të frytshme janë fjalët e drejta! Por çfarë provojnë argumentet tuaja?

Oh! que les paroles droites ont de force! Mais que veut censurer votre censure?

26 Mos keni ndërmend vallë të qortoni ashpër fjalët e mia dhe fjalimet e një të dëshpëruari, që janë si era?

Sont-ce des mots que vous voulez censurer? Mais il faut laisser au vent les paroles d'un homme au désespoir.

27 Ju do të hidhnit në short edhe një jetim dhe do të hapnit një gropë për mikun tuaj.

Vraiment, vous joueriez au sort un orphelin, et vous vendriez votre ami!

28 Por tani pranoni të më shikoni, sepse nuk do të gënjej para jush.

Mais, à présent, veuillez jeter les yeux sur moi, et voyez si je vous mens en face!

29 Ndërroni mendim, ju lutem, që të mos bëhet padrejtësi! Po, ndërroni mendim, sepse bëhet fjalë për drejtësinë time.

Revenez donc, et soyez sans injustice! Revenez, et que mon bon droit paraisse!

30 A ka vallë paudhësi në gjuhën time apo qiellza ime nuk i dallon më ligësitë?”.

Y a-t-il de l'injustice dans ma langue? Et mon palais ne sait-il pas discerner le mal?