Jobi 6

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Mais Job répondit, et dit:

2 “Ah, sikur dhembja ime të ishte peshuar tërësisht, dhe fatkeqësia ime të vihej bashkë mbi peshoren,

Plût à Dieu que mon indignation fût bien pesée, et qu'on mît ensemble dans une balance ma calamité!

3 do të ishte me siguri më e rëndë se rëra e detit! Për këtë arsye fjalët e mia nuk u përfillën.

Car elle serait plus pesante que le sable de la mer; c'est pourquoi mes paroles sont englouties.

4 Duke qenë se shigjetat e të Plotfuqishmit janë brenda meje, shpirti im ua pi vrerin; tmerrete Perëndisë janë renditur kundër meje.

Parce que les flèches du Tout-puissant sont au dedans de moi; mon esprit en suce le venin; les frayeurs de Dieu se dressent en bataille contre moi.

5 Gomari i egër a pëllet vallë përpara barit, ose kau a buluron para forazhit të tij?

L'âne sauvage braira-t-il après l'herbe, et le bœuf mugira-t-il après son fourrage?

6 A hahet vallë një ushqim i amësht pa kripë, apo ka ndonjë farë shije në të bardhën e vezës?

Mangera-t-on sans sel ce qui est fade? trouvera-t-on de la saveur dans le blanc d'un œuf?

7 Shpirti im nuk pranon të prekë gjëra të tilla, ato për mua janë si një ushqim i neveritshëm.

Mais pour moi, les choses que je n'aurais pas seulement voulu toucher, sont des saletés qu'il faut que je mange.

8 Ah sikur të mund të kisha atë që kërkoj, dhe Perëndia të më jepte atë që shpresoj!

Plût à Dieu que ce que je demande m'arrivât, et que Dieu me donnât ce que j'attends;

9 Dashtë Perëndia të më shtypë, të shtrijë dorën e tij dhe të më shkatërrojë!

Et que Dieu voulût m'écraser, et [qu'il voulût] lâcher sa main pour m'achever!

10 Kam megjithatë këtë ngushëllim dhe ngazëllehem në dhembjet që nuk po më kursehen, sepse nuk i kam fshehur fjalët e të Shenjtit.

Mais j'ai encore cette consolation, quoique la douleur me consume, et qu'elle ne m'épargne point, que je n'ai point tû les paroles du Saint.

11 Cila është forca ime që ende të mund të shpresoj, dhe cili është fundi im që të mund ta zgjas jetën time?

Quelle est ma force, que je puisse soutenir [de si grands maux]? et quelle [en est] la fin, que je puisse prolonger ma vie?

12 Forca ime a është vallë ajo e gurëve, ose mishi im është prej bronzi?

Ma force est-elle une force de pierre, et ma chair est-elle d'acier?

13 A s’jam fare pa ndihmë në veten time, dhe a nuk është larguar nga unë dituria?

Ne suis-je pas destitué de secours, et tout appui n'est-il pas éloigné de moi?

14 Për atë që është i pikëlluar, miku duhet të tregojë dhembshuri, edhe në qoftë se ai braktis frikën e të Plotfuqishmit.

A celui qui se fond [sous l'ardeur des maux, est due] la compassion de son ami; mais il a abandonné la crainte du Tout-puissant.

15 Por vëllezërit e mi më kanë zhgënjyer si një përrua, si ujërat e përrenjve që zhduken.

Mes frères m'ont manqué comme un torrent, comme le cours impétueux des torrents qui passent;

16 Ato turbullohen për shkak të akullit dhe në to fshihet bora,

Lesquels on ne voit point à cause de la glace, et sur lesquels s'entasse la neige;

17 por gjatë stinës së nxehtë ato zhduken; me vapën e verës ato nuk duken më në vendin e tyre.

Lesquels, au temps que la chaleur donne dessus, défaillent; quand ils sentent la chaleur, ils disparaissent de leur lieu;

18 Ato gjarpërojnë në shtigjet e shtretërve të tyre; futen në shketëtirë dhe mbarojnë.

Lesquels serpentant çà et là par les chemins, se réduisent à rien, et se perdent.

19 Karvanet e Temas i kërkojnë me kujdes, udhëtarët e Shebës kanë shpresa tek ata,

Les troupes des voyageurs de Téma y pensaient, ceux qui vont en Séba s'y attendaient;

20 por ata mbeten të zhgënjyer megjithë shpresat e tyre; kur arrijnë aty mbeten të hutuar.

[Mais] ils sont honteux d'y avoir espéré; ils y sont allés, et ils en ont rougi.

21 Tani për mua ju jeni e njëjta gjë, shikoni tronditjen time të thellë dhe keni frikë.

Certes, vous m'êtes devenus inutiles; vous avez vu ma calamité étonnante, et vous en avez eu horreur.

22 A ju kam thënë vallë: “Më jepni diçka” o “më bëni një dhuratë nga pasuria juaj”,

Est-ce que je vous ai dit: Apportez-moi et me faites des présents de votre bien?

23 ose “liromëni nga duart e armikut”, ose “më shpengoni nga duart e personave që përdorin dhunën”?

Et délivrez-moi de la main de l'ennemi, et me rachetez de la main des terribles?

24 Më udhëzoni, dhe do të hesht; më bëni të kuptoj ku kam gabuar.

Enseignez-moi, et je me tairai; et faites-moi entendre en quoi j'ai erré.

25 Sa të frytshme janë fjalët e drejta! Por çfarë provojnë argumentet tuaja?

Ô combien sont fortes les paroles de vérité! mais votre censure, à quoi tend-elle?

26 Mos keni ndërmend vallë të qortoni ashpër fjalët e mia dhe fjalimet e një të dëshpëruari, që janë si era?

Pensez-vous qu'il ne faille avoir que des paroles pour censurer; et que les discours de celui qui est hors d'espérance, ne soient que du vent?

27 Ju do të hidhnit në short edhe një jetim dhe do të hapnit një gropë për mikun tuaj.

Vous vous jetez même sur un orphelin, et vous percez votre intime ami.

28 Por tani pranoni të më shikoni, sepse nuk do të gënjej para jush.

Mais maintenant je vous prie regardez-moi bien, si je mens en votre présence!

29 Ndërroni mendim, ju lutem, që të mos bëhet padrejtësi! Po, ndërroni mendim, sepse bëhet fjalë për drejtësinë time.

Revenez, je vous prie, [et] qu'il n'y ait point d'injustice [en vous]; oui, revenez encore; car je ne suis point coupable en cela.

30 A ka vallë paudhësi në gjuhën time apo qiellza ime nuk i dallon më ligësitë?”.

Y a-t-il de l'iniquité en ma langue? et mon palais ne sait-il pas discerner mes calamités?