Jobi 6

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Job reprenant dit:

2 “Ah, sikur dhembja ime të ishte peshuar tërësisht, dhe fatkeqësia ime të vihej bashkë mbi peshoren,

Plût à Dieu que l'on mît à la fois dans une balance ma colère et mes douleurs;

3 do të ishte me siguri më e rëndë se rëra e detit! Për këtë arsye fjalët e mia nuk u përfillën.

Celles-ci pèseraient plus que le sable du rivage de la mer; mais, à ce qu'il me semble, mes paroles sont en efficacité.

4 Duke qenë se shigjetat e të Plotfuqishmit janë brenda meje, shpirti im ua pi vrerin; tmerrete Perëndisë janë renditur kundër meje.

Car j'ai dans le corps les traits du Seigneur; leur courroux boit mon sang, et dès que je commence à discourir, ils me percent.

5 Gomari i egër a pëllet vallë përpara barit, ose kau a buluron para forazhit të tij?

Mais quoi! Est-ce sans motif que l'âne sauvage se met à braire, ou parce qu'il demande à manger? Et le bœuf mugit-il devant une crèche pleine de fourrage?

6 A hahet vallë një ushqim i amësht pa kripë, apo ka ndonjë farë shije në të bardhën e vezës?

Mange-t-on le pain sans sel? Et trouve-t-on du goût aux paroles vaines?

7 Shpirti im nuk pranon të prekë gjëra të tilla, ato për mua janë si një ushqim i neveritshëm.

Pour moi, les aliments que l'on me sert, maintenant que je suis en proie à une colère qui ne me laisse point de repos, ont une odeur comme celle du lion.

8 Ah sikur të mund të kisha atë që kërkoj, dhe Perëndia të më jepte atë që shpresoj!

Puisse ma prière être exaucée, puisse le Seigneur m'accorder ce que j'espère.

9 Dashtë Perëndia të më shtypë, të shtrijë dorën e tij dhe të më shkatërrojë!

Le Seigneur a commencé, qu'il m'achève; qu'il mette fin à mes maux par une prompte mort.

10 Kam megjithatë këtë ngushëllim dhe ngazëllehem në dhembjet që nuk po më kursehen, sepse nuk i kam fshehur fjalët e të Shenjtit.

Puisse ma ville être un sépulcre dont je franchisse le mur d'un saut; je n'hésiterais pas; car je n'ai jamais éludé les saintes volontés de mon Dieu.

11 Cila është forca ime që ende të mund të shpresoj, dhe cili është fundi im që të mund ta zgjas jetën time?

Quelle est donc ma force pour subsister? Combien de temps encore ma vie me soutiendra-t-elle?

12 Forca ime a është vallë ajo e gurëve, ose mishi im është prej bronzi?

Ai-je la fermeté de la pierre? Mes chairs sont-elles d'airain?

13 A s’jam fare pa ndihmë në veten time, dhe a nuk është larguar nga unë dituria?

Est-ce que je n'avais pas mis ma confiance en Dieu? Mais tout secours s'est éloigné de moi.

14 Për atë që është i pikëlluar, miku duhet të tregojë dhembshuri, edhe në qoftë se ai braktis frikën e të Plotfuqishmit.

La miséricorde m'a méconnu; l'œil vigilant du Seigneur m'a méprisé.

15 Por vëllezërit e mi më kanë zhgënjyer si një përrua, si ujërat e përrenjve që zhduken.

Mes proches ne m'ont point regardé; ils m'ont quitté rapides comme un torrent; ils ont passé près de moi comme un flot.

16 Ato turbullohen për shkak të akullit dhe në to fshihet bora,

Ceux qui me révéraient, je vois maintenant qu'ils s'étaient attachés à moi comme la neige ou la glace,

17 por gjatë stinës së nxehtë ato zhduken; me vapën e verës ato nuk duken më në vendin e tyre.

Qui fondent au retour de la chaleur, tellement que l'on ne peut retracer ce qu'elles étaient.

18 Ato gjarpërojnë në shtigjet e shtretërve të tyre; futen në shketëtirë dhe mbarojnë.

C'est ainsi qu'ils m'ont tous abandonné; j'ai péri et je suis devenu un homme sans asile.

19 Karvanet e Temas i kërkojnë me kujdes, udhëtarët e Shebës kanë shpresa tek ata,

Regardez les chemins de Théman et les sentiers de Sadeba, vous qui voyez parfaitement.

20 por ata mbeten të zhgënjyer megjithë shpresat e tyre; kur arrijnë aty mbeten të hutuar.

Ils auront à rougir de honte, ceux qui se croient forts parce qu'ils possèdent des villes et des richesses.

21 Tani për mua ju jeni e njëjta gjë, shikoni tronditjen time të thellë dhe keni frikë.

Et vous, vous êtes venus à moi sans pitié; et quand vous avez vu ma plaie, vous avez eu peur.

22 A ju kam thënë vallë: “Më jepni diçka” o “më bëni një dhuratë nga pasuria juaj”,

Qu'y a-t-il? Vous ai-je demandés? Est-ce que j'attends de vous quelque force

23 ose “liromëni nga duart e armikut”, ose “më shpengoni nga duart e personave që përdorin dhunën”?

Pour me sauver de mes ennemis et me protéger contre les puissants?

24 Më udhëzoni, dhe do të hesht; më bëni të kuptoj ku kam gabuar.

Instruisez-moi et je garderai le silence; si j'ai erré en quoi que ce soit, ne tardez pas à me le dire.

25 Sa të frytshme janë fjalët e drejta! Por çfarë provojnë argumentet tuaja?

Mais, à ce qu'il me semble, les discours d'un homme sincère sont sans efficacité, et je n'attends de vous aucune force.

26 Mos keni ndërmend vallë të qortoni ashpër fjalët e mia dhe fjalimet e një të dëshpëruari, që janë si era?

Vos réprimandes ne me rendront même pas le calme, et je suis importuné par le bruit de vos paroles.

27 Ju do të hidhnit në short edhe një jetim dhe do të hapnit një gropë për mikun tuaj.

En effet vous tombez sur un orphelin; vous vous jetez sur votre ami.

28 Por tani pranoni të më shikoni, sepse nuk do të gënjej para jush.

Puisque je vous ai vus en face, je ne dissimulerai rien.

29 Ndërroni mendim, ju lutem, që të mos bëhet padrejtësi! Po, ndërroni mendim, sepse bëhet fjalë për drejtësinë time.

Demeurez; entre nous point d'iniquité, remettez-vous d'accord avec un juste.

30 A ka vallë paudhësi në gjuhën time apo qiellza ime nuk i dallon më ligësitë?”.

Car ma langue dit-elle rien qui ne soit équitable; et mon gosier donne-t- il passage à des paroles étudiées?