Jobi 6

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Et Job répondit et dit:

2 “Ah, sikur dhembja ime të ishte peshuar tërësisht, dhe fatkeqësia ime të vihej bashkë mbi peshoren,

Oh! si mon chagrin était bien pesé, et si on mettait toute ma calamité dans la balance!

3 do të ishte me siguri më e rëndë se rëra e detit! Për këtë arsye fjalët e mia nuk u përfillën.

Car maintenant elle pèserait plus que le sable des mers; c’est pourquoi mes paroles sont outrées;

4 Duke qenë se shigjetat e të Plotfuqishmit janë brenda meje, shpirti im ua pi vrerin; tmerrete Perëndisë janë renditur kundër meje.

Car les flèches du Tout-puissant sont en moi, leur venin boit mon esprit; les frayeurs de Dieu se rangent en bataille contre moi.

5 Gomari i egër a pëllet vallë përpara barit, ose kau a buluron para forazhit të tij?

L’âne sauvage brait-il auprès de l’herbe? Le bœuf mugit-il auprès de son fourrage?

6 A hahet vallë një ushqim i amësht pa kripë, apo ka ndonjë farë shije në të bardhën e vezës?

Ce qui est insipide, le mange-t-on sans sel? Y a-t-il de la saveur dans le blanc d’un œuf?

7 Shpirti im nuk pranon të prekë gjëra të tilla, ato për mua janë si një ushqim i neveritshëm.

Ce que mon âme refusait de toucher est comme ma dégoûtante nourriture.

8 Ah sikur të mund të kisha atë që kërkoj, dhe Perëndia të më jepte atë që shpresoj!

Oh! si ma demande s’accomplissait, et si Dieu m’accordait mon désir,

9 Dashtë Perëndia të më shtypë, të shtrijë dorën e tij dhe të më shkatërrojë!

S’il plaisait à Dieu de m’écraser, de lâcher sa main et de me retrancher!

10 Kam megjithatë këtë ngushëllim dhe ngazëllehem në dhembjet që nuk po më kursehen, sepse nuk i kam fshehur fjalët e të Shenjtit.

Alors il y aurait encore pour moi une consolation, et, dans la douleur qui ne m’épargne pas, je me réjouirais de ce que je n’ai pas renié les paroles du Saint.

11 Cila është forca ime që ende të mund të shpresoj, dhe cili është fundi im që të mund ta zgjas jetën time?

Quelle est ma force pour que j’attende, et quelle est ma fin pour que je patiente?

12 Forca ime a është vallë ajo e gurëve, ose mishi im është prej bronzi?

Ma force est-elle la force des pierres? Ma chair est-elle d’airain?

13 A s’jam fare pa ndihmë në veten time, dhe a nuk është larguar nga unë dituria?

N’est-ce pas qu’il n’y a point de secours en moi, et que toute capacité est chassée loin de moi?

14 Për atë që është i pikëlluar, miku duhet të tregojë dhembshuri, edhe në qoftë se ai braktis frikën e të Plotfuqishmit.

À celui qui est défaillant est due la miséricorde de la part de son ami, sinon il abandonnera la crainte du Tout-puissant.

15 Por vëllezërit e mi më kanë zhgënjyer si një përrua, si ujërat e përrenjve që zhduken.

Mes frères m’ont trahi comme un torrent, comme le lit des torrents qui passent,

16 Ato turbullohen për shkak të akullit dhe në to fshihet bora,

Qui sont troubles à cause des glaces, dans lesquels la neige se cache;

17 por gjatë stinës së nxehtë ato zhduken; me vapën e verës ato nuk duken më në vendin e tyre.

Au temps où ils se resserrent ils tarissent, quand la chaleur les frappe ils disparaissent de leur lieu:

18 Ato gjarpërojnë në shtigjet e shtretërve të tyre; futen në shketëtirë dhe mbarojnë.

Ils serpentent dans les sentiers de leur cours, ils s’en vont dans le désert, et périssent.

19 Karvanet e Temas i kërkojnë me kujdes, udhëtarët e Shebës kanë shpresa tek ata,

Les caravanes de Théma les cherchaient du regard, les voyageurs de Sheba s’attendaient à eux;

20 por ata mbeten të zhgënjyer megjithë shpresat e tyre; kur arrijnë aty mbeten të hutuar.

Ils ont été honteux de leur confiance; ils sont venus là, et ont été confondus.

21 Tani për mua ju jeni e njëjta gjë, shikoni tronditjen time të thellë dhe keni frikë.

De même maintenant vous n’êtes rien; vous avez vu un objet de terreur, et vous vous êtes effrayés.

22 A ju kam thënë vallë: “Më jepni diçka” o “më bëni një dhuratë nga pasuria juaj”,

Ai-je dit: Donnez-moi, et de votre richesse faites-moi des présents,

23 ose “liromëni nga duart e armikut”, ose “më shpengoni nga duart e personave që përdorin dhunën”?

Et délivrez-moi de la main de l’oppresseur, et rachetez-moi de la main des terribles?

24 Më udhëzoni, dhe do të hesht; më bëni të kuptoj ku kam gabuar.

Enseignez-moi, et je me tairai; et faites-moi comprendre en quoi je me trompe.

25 Sa të frytshme janë fjalët e drejta! Por çfarë provojnë argumentet tuaja?

Combien sont puissantes les paroles justes! Mais la censure de votre part que reprend-elle?

26 Mos keni ndërmend vallë të qortoni ashpër fjalët e mia dhe fjalimet e një të dëshpëruari, që janë si era?

Songez-vous à censurer des discours? Mais les paroles d’un désespéré ne sont faites que pour le vent.

27 Ju do të hidhnit në short edhe një jetim dhe do të hapnit një gropë për mikun tuaj.

Certes, vous tombez sur l’orphelin, et vous creusez [une fosse] pour votre ami.

28 Por tani pranoni të më shikoni, sepse nuk do të gënjej para jush.

Et maintenant, si vous voulez, regardez-moi; vous mentirais-je donc en face?

29 Ndërroni mendim, ju lutem, që të mos bëhet padrejtësi! Po, ndërroni mendim, sepse bëhet fjalë për drejtësinë time.

Revenez, je vous prie; qu’il n’y ait pas d’injustice; oui, revenez encore: ma justice sera là.

30 A ka vallë paudhësi në gjuhën time apo qiellza ime nuk i dallon më ligësitë?”.

Y a-t-il de l’iniquité en ma langue? Mon palais ne discernerait-il pas la méchanceté?