Jobi 6

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Job vastasi ja sanoi:

2 “Ah, sikur dhembja ime të ishte peshuar tërësisht, dhe fatkeqësia ime të vihej bashkë mbi peshoren,

"Oi, jospa minun suruni punnittaisiin ja kova onneni pantaisiin sen kanssa vaakaan!

3 do të ishte me siguri më e rëndë se rëra e detit! Për këtë arsye fjalët e mia nuk u përfillën.

Sillä se on nyt raskaampi kuin meren hiekka; sentähden menevät sanani harhaan.

4 Duke qenë se shigjetat e të Plotfuqishmit janë brenda meje, shpirti im ua pi vrerin; tmerrete Perëndisë janë renditur kundër meje.

Sillä Kaikkivaltiaan nuolet ovat sattuneet minuun; minun henkeni juo niiden myrkkyä. Jumalan kauhut ahdistavat minua.

5 Gomari i egër a pëllet vallë përpara barit, ose kau a buluron para forazhit të tij?

Huutaako villiaasi vihannassa ruohikossa, ammuuko härkä rehuviljansa ääressä?

6 A hahet vallë një ushqim i amësht pa kripë, apo ka ndonjë farë shije në të bardhën e vezës?

Käykö äitelää syöminen ilman suolaa, tahi onko makua munanvalkuaisessa?

7 Shpirti im nuk pranon të prekë gjëra të tilla, ato për mua janë si një ushqim i neveritshëm.

Sieluni ei tahdo koskea sellaiseen, se on minulle kuin saastainen ruoka.

8 Ah sikur të mund të kisha atë që kërkoj, dhe Perëndia të më jepte atë që shpresoj!

Oi, jospa minun pyyntöni täyttyisi ja Jumala toteuttaisi minun toivoni!

9 Dashtë Perëndia të më shtypë, të shtrijë dorën e tij dhe të më shkatërrojë!

Jospa Jumala suvaitsisi musertaa minut, ojentaa kätensä ja katkaista elämäni langan!

10 Kam megjithatë këtë ngushëllim dhe ngazëllehem në dhembjet që nuk po më kursehen, sepse nuk i kam fshehur fjalët e të Shenjtit.

Niin olisi vielä lohdutuksenani-ja ilosta minä hypähtäisin säälimättömän tuskan alla-etten ole kieltänyt Pyhän sanoja.

11 Cila është forca ime që ende të mund të shpresoj, dhe cili është fundi im që të mund ta zgjas jetën time?

Mikä on minun voimani, että enää toivoisin, ja mikä on loppuni, että tätä kärsisin?

12 Forca ime a është vallë ajo e gurëve, ose mishi im është prej bronzi?

Onko minun voimani vahva kuin kivi, onko minun ruumiini vaskea?

13 A s’jam fare pa ndihmë në veten time, dhe a nuk është larguar nga unë dituria?

Eikö minulla ole enää mitään apua, onko pelastus minusta karkonnut?

14 Për atë që është i pikëlluar, miku duhet të tregojë dhembshuri, edhe në qoftë se ai braktis frikën e të Plotfuqishmit.

Tuleehan ystävän olla laupias nääntyvälle, vaikka tämä olisikin hyljännyt Kaikkivaltiaan pelon.

15 Por vëllezërit e mi më kanë zhgënjyer si një përrua, si ujërat e përrenjve që zhduken.

Minun veljeni ovat petolliset niinkuin vesipuro, niinkuin sadepurot, jotka juoksevat kuiviin.

16 Ato turbullohen për shkak të akullit dhe në to fshihet bora,

Ne ovat jääsohjusta sameat, niihin kätkeytyy lumi;

17 por gjatë stinës së nxehtë ato zhduken; me vapën e verës ato nuk duken më në vendin e tyre.

auringon paahtaessa ne ehtyvät, ne häviävät paikastansa helteen tullen.

18 Ato gjarpërojnë në shtigjet e shtretërve të tyre; futen në shketëtirë dhe mbarojnë.

Niiden juoksun urat mutkistuvat, ne haihtuvat tyhjiin ja katoavat.

19 Karvanet e Temas i kërkojnë me kujdes, udhëtarët e Shebës kanë shpresa tek ata,

Teeman karavaanit tähystelivät, Seban matkueet odottivat niitä;

20 por ata mbeten të zhgënjyer megjithë shpresat e tyre; kur arrijnë aty mbeten të hutuar.

he joutuivat häpeään, kun niihin luottivat, pettyivät perille tullessansa.

21 Tani për mua ju jeni e njëjta gjë, shikoni tronditjen time të thellë dhe keni frikë.

Niin te olette nyt tyhjän veroiset: te näette kauhun ja peljästytte.

22 A ju kam thënë vallë: “Më jepni diçka” o “më bëni një dhuratë nga pasuria juaj”,

Olenko sanonut: 'Antakaa minulle ja suorittakaa tavaroistanne lahjus minun puolestani,

23 ose “liromëni nga duart e armikut”, ose “më shpengoni nga duart e personave që përdorin dhunën”?

pelastakaa minut vihollisen vallasta ja lunastakaa minut väkivaltaisten käsistä'?

24 Më udhëzoni, dhe do të hesht; më bëni të kuptoj ku kam gabuar.

Opettakaa minua, niin minä vaikenen; neuvokaa minulle, missä olen erehtynyt.

25 Sa të frytshme janë fjalët e drejta! Por çfarë provojnë argumentet tuaja?

Kuinka tehoaakaan oikea puhe! Mutta mitä merkitsee teidän nuhtelunne?

26 Mos keni ndërmend vallë të qortoni ashpër fjalët e mia dhe fjalimet e një të dëshpëruari, që janë si era?

Aiotteko nuhdella sanoja? Tuultahan ovat epätoivoisen sanat.

27 Ju do të hidhnit në short edhe një jetim dhe do të hapnit një gropë për mikun tuaj.

Orvostakin te heittäisitte arpaa ja hieroisitte kauppaa ystävästänne.

28 Por tani pranoni të më shikoni, sepse nuk do të gënjej para jush.

Mutta suvaitkaa nyt kääntyä minuun; minä totisesti en valhettele vasten kasvojanne.

29 Ndërroni mendim, ju lutem, që të mos bëhet padrejtësi! Po, ndërroni mendim, sepse bëhet fjalë për drejtësinë time.

Palatkaa, älköön vääryyttä tapahtuko; palatkaa, vielä minä olen oikeassa siinä.

30 A ka vallë paudhësi në gjuhën time apo qiellza ime nuk i dallon më ligësitë?”.

Olisiko minun kielelläni vääryys? Eikö suulakeni tuntisi, mikä turmioksi on?"