Jobi 6
1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:
Then Job answered and said,
2 “Ah, sikur dhembja ime të ishte peshuar tërësisht, dhe fatkeqësia ime të vihej bashkë mbi peshoren,
“Oh, if only my anguish were weighed; if only all my calamity were laid in the balance!
3 do të ishte me siguri më e rëndë se rëra e detit! Për këtë arsye fjalët e mia nuk u përfillën.
For now it would be heavier than the sand of the seas. That is why my words were reckless.
4 Duke qenë se shigjetat e të Plotfuqishmit janë brenda meje, shpirti im ua pi vrerin; tmerrete Perëndisë janë renditur kundër meje.
For the arrows of the Almighty are in me, my spirit drinks up the poison; the terrors of God have arranged themselves in array against me.
5 Gomari i egër a pëllet vallë përpara barit, ose kau a buluron para forazhit të tij?
Does the wild donkey bray in despair when he has grass? Or does the ox low in hunger when it has fodder?
6 A hahet vallë një ushqim i amësht pa kripë, apo ka ndonjë farë shije në të bardhën e vezës?
Can that which has no taste be eaten without salt? Or is there any taste in the white of an egg?
7 Shpirti im nuk pranon të prekë gjëra të tilla, ato për mua janë si një ushqim i neveritshëm.
I refuse to touch them; they are like disgusting food to me.
8 Ah sikur të mund të kisha atë që kërkoj, dhe Perëndia të më jepte atë që shpresoj!
Oh, that I might have my request; oh, that God would grant me the thing I long for:
9 Dashtë Perëndia të më shtypë, të shtrijë dorën e tij dhe të më shkatërrojë!
that it would please God to crush me once, that he would let loose his hand and cut me off from this life!
10 Kam megjithatë këtë ngushëllim dhe ngazëllehem në dhembjet që nuk po më kursehen, sepse nuk i kam fshehur fjalët e të Shenjtit.
May this still be my consolation— even if I exult in pain that does not lessen: that I have not denied the words of the Holy One.
11 Cila është forca ime që ende të mund të shpresoj, dhe cili është fundi im që të mund ta zgjas jetën time?
What is my strength, that I should try to wait? What is my end, that I should prolong my life?
12 Forca ime a është vallë ajo e gurëve, ose mishi im është prej bronzi?
Is my strength the strength of stones? Or is my flesh made of bronze?
13 A s’jam fare pa ndihmë në veten time, dhe a nuk është larguar nga unë dituria?
Is it not true that I have no help in myself, and that wisdom has been driven out of me?
14 Për atë që është i pikëlluar, miku duhet të tregojë dhembshuri, edhe në qoftë se ai braktis frikën e të Plotfuqishmit.
To the person who is about to faint, faithfulness should be shown by his friend; even to him who forsakes the fear of the Almighty.
15 Por vëllezërit e mi më kanë zhgënjyer si një përrua, si ujërat e përrenjve që zhduken.
But my brothers have been as faithful to me as a desert streambed, as channels of water that pass away to nothing,
16 Ato turbullohen për shkak të akullit dhe në to fshihet bora,
which are darkened because of ice over them, and because of the snow that hides itself in them.
17 por gjatë stinës së nxehtë ato zhduken; me vapën e verës ato nuk duken më në vendin e tyre.
When they thaw out, they vanish; when it is hot, they melt out of their place.
18 Ato gjarpërojnë në shtigjet e shtretërve të tyre; futen në shketëtirë dhe mbarojnë.
The caravans that travel by their way turn aside for water; they wander into barren land and then perish.
19 Karvanet e Temas i kërkojnë me kujdes, udhëtarët e Shebës kanë shpresa tek ata,
Caravans from Tema looked there, while companies of Sheba hoped in them.
20 por ata mbeten të zhgënjyer megjithë shpresat e tyre; kur arrijnë aty mbeten të hutuar.
They were disappointed because they had been confident of finding water. They went there, but they were deceived.
21 Tani për mua ju jeni e njëjta gjë, shikoni tronditjen time të thellë dhe keni frikë.
For now you friends are nothing to me; you see my dreadful situation and are afraid.
22 A ju kam thënë vallë: “Më jepni diçka” o “më bëni një dhuratë nga pasuria juaj”,
Did I say to you, 'Give something to me?' Or, 'Offer me a gift from your wealth?'
23 ose “liromëni nga duart e armikut”, ose “më shpengoni nga duart e personave që përdorin dhunën”?
Or, 'Save me from my adversary's hand?' Or, 'Ransom me from the hand of my oppressors?'
24 Më udhëzoni, dhe do të hesht; më bëni të kuptoj ku kam gabuar.
Teach me, and I will hold my peace; make me understand where I have been wrong.
25 Sa të frytshme janë fjalët e drejta! Por çfarë provojnë argumentet tuaja?
How painful are truthful words! But your arguments, how do they actually rebuke me?
26 Mos keni ndërmend vallë të qortoni ashpër fjalët e mia dhe fjalimet e një të dëshpëruari, që janë si era?
Do you plan to ignore my words, treating the words of a desperate man like the wind?
27 Ju do të hidhnit në short edhe një jetim dhe do të hapnit një gropë për mikun tuaj.
Indeed, you cast lots for a fatherless child, and haggle over your friend like merchandise.
28 Por tani pranoni të më shikoni, sepse nuk do të gënjej para jush.
Now, therefore, please look at me, for surely I would not lie to your face.
29 Ndërroni mendim, ju lutem, që të mos bëhet padrejtësi! Po, ndërroni mendim, sepse bëhet fjalë për drejtësinë time.
Relent, I beg you; let there be no injustice with you; Indeed, relent, for my cause is just.
30 A ka vallë paudhësi në gjuhën time apo qiellza ime nuk i dallon më ligësitë?”.
Is there evil on my tongue? Cannot my mouth detect malicious things?
