Jobi 6

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Then responded Job, and said: —

2 “Ah, sikur dhembja ime të ishte peshuar tërësisht, dhe fatkeqësia ime të vihej bashkë mbi peshoren,

Oh that, weighed, were my vexation, and, my engulfing ruin—into the balances, they would lift up all at once!

3 do të ishte me siguri më e rëndë se rëra e detit! Për këtë arsye fjalët e mia nuk u përfillën.

For, now, beyond the sand of the seas, would it be heavy, On this account, my words, have wandered.

4 Duke qenë se shigjetat e të Plotfuqishmit janë brenda meje, shpirti im ua pi vrerin; tmerrete Perëndisë janë renditur kundër meje.

For, the arrows of the Almighty, are in me, The heat whereof, my spirit is drinking up, The, terrors of GOD, array themselves against me.

5 Gomari i egër a pëllet vallë përpara barit, ose kau a buluron para forazhit të tij?

Doth the wild ass bray over grass? Or loweth the ox over his fodder?

6 A hahet vallë një ushqim i amësht pa kripë, apo ka ndonjë farë shije në të bardhën e vezës?

Can that which hath no savour be eaten without salt? Or is there any taste in the white of an egg?

7 Shpirti im nuk pranon të prekë gjëra të tilla, ato për mua janë si një ushqim i neveritshëm.

My soul hath refused to touch, Those things, are like disease in my food.

8 Ah sikur të mund të kisha atë që kërkoj, dhe Perëndia të më jepte atë që shpresoj!

Oh that my request would come! and, my hope, oh that GOD would grant!

9 Dashtë Perëndia të më shtypë, të shtrijë dorën e tij dhe të më shkatërrojë!

That it would please GOD to crush me, That he would set free his hand, and cut me off!

10 Kam megjithatë këtë ngushëllim dhe ngazëllehem në dhembjet që nuk po më kursehen, sepse nuk i kam fshehur fjalët e të Shenjtit.

So might it still be my comfort, And I might exult in the anguish he would not spare, —That I had not concealed the sayings of the Holy One.

11 Cila është forca ime që ende të mund të shpresoj, dhe cili është fundi im që të mund ta zgjas jetën time?

What is my strength, that I should hope? Or what mine end, that I should prolong my desire?

12 Forca ime a është vallë ajo e gurëve, ose mishi im është prej bronzi?

Is my strength, the strength of stones? Or is, my flesh, of bronze?

13 A s’jam fare pa ndihmë në veten time, dhe a nuk është larguar nga unë dituria?

Is there any help at all in me? Is not, abiding success, driven from me?

14 Për atë që është i pikëlluar, miku duhet të tregojë dhembshuri, edhe në qoftë se ai braktis frikën e të Plotfuqishmit.

The despairing, from his friend, should have lovingkindness, or, the reverence of the Almighty, he may forsake.

15 Por vëllezërit e mi më kanë zhgënjyer si një përrua, si ujërat e përrenjve që zhduken.

Mine own brethren, have proved treacherous like a torrent, like a channel of torrents which disappear:

16 Ato turbullohen për shkak të akullit dhe në to fshihet bora,

Which darken by reason of the cold, over them, is a covering made by the snow:

17 por gjatë stinës së nxehtë ato zhduken; me vapën e verës ato nuk duken më në vendin e tyre.

By the time they begin to thaw, they are dried up, as soon as it is warm, they have vanished out of their place.

18 Ato gjarpërojnë në shtigjet e shtretërve të tyre; futen në shketëtirë dhe mbarojnë.

Caravans turn aside by their course, they go up into a waste, and are lost:

19 Karvanet e Temas i kërkojnë me kujdes, udhëtarët e Shebës kanë shpresa tek ata,

The caravans of Tema looked about, the travelling companies of Sheba, hoped for them:

20 por ata mbeten të zhgënjyer megjithë shpresat e tyre; kur arrijnë aty mbeten të hutuar.

They are ashamed that they had trusted, They have come up to one of them, and are confounded.

21 Tani për mua ju jeni e njëjta gjë, shikoni tronditjen time të thellë dhe keni frikë.

For, now, ye have come to him, ye see something fearful, and fear.

22 A ju kam thënë vallë: “Më jepni diçka” o “më bëni një dhuratë nga pasuria juaj”,

Is it that I said, Make me a gift, or, out of your abundance, offer a bribe on my behalf;

23 ose “liromëni nga duart e armikut”, ose “më shpengoni nga duart e personave që përdorin dhunën”?

And deliver me from the hand of the adversary? And, out of the hand of tyrants, ransom me?

24 Më udhëzoni, dhe do të hesht; më bëni të kuptoj ku kam gabuar.

Show me, and, I, will hold my peace, And, wherein I have erred, cause me to understand.

25 Sa të frytshme janë fjalët e drejta! Por çfarë provojnë argumentet tuaja?

How pleasant are the sayings that are right! But what can a decision from you, decide?

26 Mos keni ndërmend vallë të qortoni ashpër fjalët e mia dhe fjalimet e një të dëshpëruari, që janë si era?

To decide words, do ye intend, When, to the wind, are spoken the sayings of one in despair?

27 Ju do të hidhnit në short edhe një jetim dhe do të hapnit një gropë për mikun tuaj.

Surely, the fatherless, ye would assail, and make merchandise of your friend!

28 Por tani pranoni të më shikoni, sepse nuk do të gënjej para jush.

But, now, be pleased to turn to me, that it may be, to your faces, if I speak falsehood,

29 Ndërroni mendim, ju lutem, që të mos bëhet padrejtësi! Po, ndërroni mendim, sepse bëhet fjalë për drejtësinë time.

Reply, I pray you, let there be no perversity, Yea reply even yet, my vindication is in it!

30 A ka vallë paudhësi në gjuhën time apo qiellza ime nuk i dallon më ligësitë?”.

Is there, in my tongue, perversity? Or can, my sense, not discern, engulfing ruin?